Το Πρώτο Θέμα έχει βγει κατά καιρούς με πρωτοσέλιδα που έχουν συζητηθεί πολύ. Απ' τις φωτογραφίες του Ζαχόπουλου στο κρεβάτι, και τις σοκαριστικές εικόνες θύματος δολοφονίας, μέχρι τη γυμνή επίθεση στη Λένα Κιτσοπούλου και το πιο πρόσφατο πρωτοσέλιδο που συζητήθηκε πολύ, αυτό για το πόσο ταϊζουμε (η ΕΕ στην πραγματικότητα) τους μετανάστες.
Την εβδομάδα που έγιναν σημεία και τέρατα εναντίον μεταναστών - και που έγινε και μια μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση στην Αθήνα, το Πρώτο Θέμα έπιασε και πάλι το σφυγμό επικαιρότητας [not]. Κι έτσι θυμήθηκα πάλι το ποστ του ΣΤΡΟΥΓΚ που λεγόταν...
ΙΕΚ Δημοσιογραφίας: Κάθε Είδηση Του Αστυνομικού Δελτίου, Σύμφωνα Με Το "Πρώτο Θέμα".
Υπάρχει μια συγκεκριμένη εφημερίδα που, σε αυτό το post-apocalyptic τοπίο ολέθρου του Ελληνικού Τύπου, διατηρεί τη δυναμική της: το Πρώτο Θέμα. Πρώτο σε κυκλοφορία πριν το Μνημόνιο, πρώτο και τώρα. Ό,τι και να συμβεί, το Πρώτο Θέμα είναι το χάρτινο αντικείμενο που οι κάτοικοι αυτής της χώρας αγοράζουν περισσότερο από κάθε άλλο χάρτινο αντικείμενο - μη μου φέρεις αντίρρηση το "χαρτί υγείας", επειδή αυτό έχει διάφορες μάρκες. Πουλάει -άραγε, μια και το 'φερε η κουβέντα- η best-selling μάρκα χαρτιού υγείας περισσότερους ή λιγότερους τόνους χαρτί κάθε εβδομάδα σε σύγκριση με το Πρώτο Θέμα; Σημείωση για πιθανή έρευνα.
Πώς το έχει καταφέρει αυτό ο Αναστασιάδης και οι υπάλληλοί του; Ποιο σωστό κουμπί πατάει κάθε εβδομάδα πάνω στα ρεφλεξολογικά hotspots της Κοινής Γνώμης και καταφέρνει πάντα να φτιάχνει κλίμα και να μας ανακοινώνει με ποια θέματα θα ασχολούμαστε (είτε συμφωνώντας είτε διαφωνώντας με αυτά), τις επόμενες εφτά ημέρες; Πρέπει να υπάρχει κάποια μέθοδος πίσω από το χάος μιας επικαιρότητας που κουτρουβαλιάζεται προς κάθε κατεύθυνση. Ποια είναι αυτή η μέθοδος;
Μέχρι να τελειώσει το παρόν κείμενο, θα είσαι έτοιμος να γράψεις το πρώτο σου ρεπορτάζ για το "Πρώτο Θέμα" και να δεις τον λαμπερό κόσμο της δημοσιογραφίας να ανοίγεται μπροστά σου! Βγάλε στυλό, είναι SOS αυτά που ακολουθούν.
Ως γνωστόν, #1 ζήτημα αυτή τη στιγμή στη χώρα είναι η Εγκληματικότητα.
Και ως επίσης γνωστόν, μπαίνοντας στα γραφεία του Πρώτου Θέματος βλέπεις πάνω από την κεντρική είσοδο έναν πορφυρόχρυσο θυρεό που γράφει:
Είδηση Δεν Είναι Το "Έλληνας Έδειρε Πακιστανό",
Είδηση Είναι Το "Πακιστανός Έδειρε Έλληνα".
Το 'χε πει ο Ουμπέρτο Έκο αυτό. Ή αυτός που λέει τα ανέκδοτα στο "ΟΛΑ". Τους μπερδεύω αυτούς τους δύο.
Βλέπουμε ήδη ένα μοτίβο να δημιουργείται.
Συνεχίζουμε. Μια βασική αρχή της δημοσιογραφίας είναι πως όσο πιο σαν σκύλος το προσεγγίσεις ένα θέμα, τόσο πιο πιασάρικο γίνεται. Τα σκυλιά έχουν τρία βασικά συναισθήματα: την Πείνα, το Φόβο και τη Σεξουαλική Επιθυμία. Αν θέλεις να διαβαστεί ένα θέμα, κάν' το να χτυπάει καμπανάκι σε κάποιο από αυτά τα τρια ένστικτα.
Ας πούμε λοιπόν πως επειδή είμαστε άνθρωποι και άρα ανώτεροι από τη Λάσσι και τον Κ-9, το μίνιμουμ των πιθανών συναισθημάτων είναι 8: η Απάθεια, η Αηδία, το "Like", το παραπάνω κι από Like δηλαδή το "Epic WIN", η Οργή, η Θλίψη, το Ηλίθιο Γέλιο και το "wtf?".
Να τα και σε οπτική κωδικοποίηση:
Ωραία.
Πάμε τώρα να εφαρμόσουμε στην πράξη όσα μάθαμε σήμερα.
Είπαμε: γραφεία εφημερίδας, μπιπ-μπιπ-μπιπ ο τηλέγραφος, δελτίο εγκληματικότητας της ημέρας από τη ΓΑΔΑ. Ας δούμε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς θυτών και θυμάτων, κάθε πιθανού εγκλήματος, και πώς θα προσεγγίσεις το καθένα, για να γίνει ρεπορτάζ αντάξιο της μεγαλύτερης σε αναγνωσιμότητα εφημερίδας της χώρας:
Ορίστε. Μόλις έγραψες ολόκληρο το "Πρώτο Θέμα" της επόμενης Κυριακής. Πες μου και τί DVD δίνει να σου βρω λινκ στο Isohunt, έλα να σου δώσω και 6 ευρώ να πας σούπερ μάρκετ και βοήθα να γίνει το κωλόχαρτο Softex #1 χάρτινο αντικείμενο της Ελληνικής αγοράς.
σχόλια