ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτος που μου αρεσει εχει σχεση, αλλα δεν δισταζει να με κοιταζει εντονα, να με πειραζει συνεχεια, να μου πεταει υποννοουμενα για αλλους, να κανει πραγματα που δεν τα κανει σε αλλες, γιατι απλουστατα ειναι ξεκαθαρο πως δεν με βλεπει οπως τις αλλες. Κ οχι δεν ειναι ιδεα μου, δεν ειμαι τρελη, ξερω πως δεν του περναω απαρατηρητη. Αλλα φυσικα ξερω πως ο,τι κ αν κανει εκεινος, εγω δεν πρεπει να ενδιδω, πρεπει να τον αποφευγω, γιατι αν ανταποκρινομαι σε οσα μου κανει, κινδυνευω να χαρακτηριστω πουτανα. Δεν ειναι αδικο ομως? Εγω δεν εχω σχεση, δεν εχω κατι να προφυλαξω, εγω ειμαι ελευθερη κ θελω να φλερταρω μ αυτον που μου αρεσει. Ναι ξερω, μην κανεις ο,τι δεν θες να σου κανουν. Μα δεν σκοπευω να κανω κατι μαζι του οσο ειναι σε σχεση, το μονο που θελω ειναι να μπορω να του δειχνω ξεκαθαρα το πως νιωθω χωρις να κρυβομαι κ χωρις να νιωθω οτι κανω κατι κακο. Αλλα μου τη δινει που πρεπει να καταπνιγω αυτο που νιωθω, κ ακομα κ οταν προσπαθω να το καταπνιξω, τα κανω σκατα. Αγχωνομαι κ μονο που τον βλεπω, κ ενω θελω να τον αρπαξω κ να τον φιλησω, πρεπει να αντιδρω λες κ δεν τον ειδα ποτε. Δεν το αντεχω. Ειναι μαρτυριο. Κ ειδικα οταν ο αλλος σου δινει ελπιδες, ειναι χειροτερο. Χιλιες φορες να μ αγνοουσε. Ξερω, οι μισοι εδω μεσα που διαβαζετε την εξομολογηση μου με θεωρειτε τσουλακι, αλλα οχι δεν ειμαι τσουλακι. Δεν θελω να πληγωνω ανθρωπους, δεν θελω να υποφερει καποιος εξαιτιας μου, αλλα ουτε μου ειναι ευκολο εμενα να υποφερω επειδη δεν μπορω να δειχνω στον ανθρωπο που μ αρεσει το πως νιωθω. Δυστυχως δεν διαλεγεις το ποιον ερωτευεσαι, κ γω ερωτευτηκα καποιον που τον εχει αλλη. Δεν φταιω, δεν εκανα κατι κακο, απλα ενθουσιαστηκα με τον λαθος ανθρωπο. Κ ναι ειναι λαθος, γιατι ξερω πολυ καλα οτι δεν προκειται να χωρισει για χαρη μου. Ξερω οτι απλα θα συνεχισει να με πειραζει κ να κανει ο,τι γουσταρει, κ γω απλα θα κλαιω σε μια γωνια που δεν μπορω να τον εχω. Αυτος εχει κ την πιτα ολοκληρη κ τον σκυλο χορτατο, εγω δεν εχω τιποτα.