Όταν εκείνη έχασε το μικρό της δαχτυλάκι, εκείνος της προσέφερε το δικό του

Βαφω το δαχτυλάκι μου κι έρχομαι :)

Ναι, αμέ... πως....!..έχουμε αγανακτήσει και τρομάξει με τα υποσυνείδητα αρσενικά πρότυπα και τις επιλογές σας. Γύρω ωραίοι, τρυφεροί, έξυπνοι, καλοί χαρακτήρες (με τα όποια επί μέρους ελαττώματα τους - ποιός άλλωστε δεν τα έχει;;...), και τους προσπερνάτε για τον εκάστοτε κλαρινογαμπρό-φιγουρατζή μ@@κα που, οπωσδήποτε, ξέρει πολύ καλά πως να πλασάρει τον ρηχό εαυτό του. Κι εσείς μαγεύεστε από την απύθμενη ανοησία του. Να σας μιλάνε οι φίλοι και γνωστοί, έμμεσα ή άμεσα να σας εκφράζουν: «Που τον βρήκες/γνώρισες αυτόν τον... τύπο;;;...», να σας σκουντάνε, να σας χτυπάνε, τίποτα εσείς, εκεί, έχετε επενδύσει στον καλύτερο... μ@@κα που παρουσιάστηκε μπροστά σας!!!!!.....Όταν το έχετε πάρει όμως χαμπάρι είναι πολύ αργά, με τον εαυτό σας να σας έχει χτυπήσει όλα τα κουδουνάκια, να ουρλιάζει μέσα στο κεφάλι σας και την ψυχή σας, παράλληλα τα χέρια σας να προσπαθούν να αυτονομηθούν, να πάρουν το κεφάλι σας να το χτυπάνε στους τοίχους!...Έχετε πληγωθεί (συνήθως πάρα πολύ), κατεβάζοντας τα ρολά για τον οποιοδήποτε, θεωρώντας πως όλοι το ίδιο μ@@κες είναι. Αυτοκριτική καμία. Και όποιος τολμά να σας επισημάνει την αλήθεια σας είναι κι εκείνος λάθος.Προφανώς το ζευγάρι του άρθρου ήξερε να κάνει τις σωστές επιλογές, μηδενίζοντας το κοντέρ και χτυπώντας τζακ ποτ!!!.....ξέρω, ξέρω... η αλήθεια τζούζει!...

απαπααα...ας χαλαρώσουμε λίγο! πώς εσύ τώρα με μια πολύ πολύ απλή πρόταση που έγραψα, έβγαλες ένα σωρό αυθαίρετα, απόλυτα και γενικευμένα συμπεράσματα μαζί με ό,τι απωθημένο έχεις, δεν μπορώ να το καταλάβω.παρόλα αυτά, ως καλός άνθρωπος που είμαι, θα κατανοήσω ότι έχεις τρικυμία εν κρανίω και θα σου ευχηθώ περαστικά.