ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω κλείσει τα 18 εδώ και κάποιους μηνες και απο τοτε που γεννήθηκα μένω με την γιαγιά μου.Δυστυχώς στις πανελλήνιες δεν κατάφερα να περάσω στη σχολή που επιθυμούσα και έτσι συνεχίζω να μενω με την γιαγιά μου.Οι γονείς μου μένουν στο εξωτερικό επειδή δουλεύουν εκεί και αυτό (θέλει) η γιαγιά μου (να) έχει όλον τον έλεγχο πανω μου .Το πρόβλημα μου είναι οτι δεν μου δίνει ελευθερία ειδικά τώρα που έχω γίνει και ενήλικη .Οταν βγαινω θέλει να γυριζω μια συγκεκριμένη ωρα το βράδυ (π.χ. στις 22:30) και σε καμια περίπτωση δεν θέλει να πηγαίνω με φίλες μου σε καφετέριες που βρίσκονται ειτε σε αλλά χωρια που βρίσκονται κοντά με το δικο μας χωριό και ποσο μάλλον δεν μ'αφηνει να πάω στην πόλη .Με κανει να αισθάνομαι σαν να είμαι ενα μικρο παιδι και τα πιο μικρά που γνωρίζουν έχουν περισσότερη ελευθερία απ'οτι εγώ .Ζηλεύω που οι φίλες μου έχουν μια εντάξει σχέση με την οικογένεια τους και τους έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη σε αντίθεση με την γιαγιά μου που ενω δεν έχω κάνει κατι για να μην με εμπιστεύεται ,συνεχίζει να μου φέρεται ετσι .Και στις σχολικές εκδρομές οι οποίες ήταν για 2 με 3 μέρες δεν με άφηνε να πάω .Και φυσικά ουτε στην πενταήμερη .Σε καμια περιπτωση δεν ηταν οικονομικό το θέμα .Η 'λογική εξήγηση ' που μου έδινε είναι οτι εκεί θα υπάρχουν αγόρια που ο στοχος τους θα ειμαι εγω και το μόνο που θα κανουν είναι να μου συμπεριφερθούν σαν αυτές του δρόμου .Κάθε φορά που λέω την άποψη μου σε κατι και εκείνη έχει κάποια αλλη άποψη κανει τα πάντα και ποτέ χωρίς λογικά επιχειρήματα να με βγάλει λάθος.Πολλές φορες ,απ'οταν ημουν και πιο μικρη ,χρησιμοποιει ασχημες λέξεις για να με χαρακτηρίσει που εκτός δεν υπάρχει καποιος λογος για να μου τις πει ή να τις αξιζω ,ξέρω πως κάτι τέτοια λογια οι ανθρωποι πολλές φορες δεν τις χρησιμοποιούν ουτε στους εχθρούς τους .Πριν εναν χρονο πεθανε ο παππούς μου και απο τοτε κοιματε μαζί μου γιατί ουτε και εγώ δεν ξέρω τι φοβάται .Ισες υπαρχουν πολύ χειρότερα απο αυτά αλλά εγώ δεν αντεχω να ζω άλλο έτσι .Και το οτι δεν έχω μιλήσει ποτε σε κανέναν γι'αυτο με πονάει περισσότερο .Είναι σαν να με έχουν κλείσει μέσα σε μια φυλακη- ,χωρις λογο και χωρις να εχω κανει κατι για να βρισκομαι σε αυτην την φυλακη ,-και το κλειδί της φυλακής να βρίσκεται ακριβως απέξω και εγώ να μην τολμώ να φωναξω και να ζητησω από καποιον να με βγάλει απο αυτήν την φυλακη .Μια φορά είχα διαβάσει κάτι που έγραφε : " Αρετή και τόλμη θέλει η ελευθερία ".Τίποτα απο τα δυο παραπανω δεν διαθετω για να κατακτήσω την ελευθερία ΜΟΥ .Απλα περιμένω να περάσει έτσι απλα ο χρονος για να υπάρξει κάτι καλό .Αλλά από την αλλη μεριά σκέφτομαι πως ίσως για να συμβεί κάτι καλό πρεπει να κάνω εγώ κάτι γι'αυτο .Αλλά θεωρώ πως έχω προσπαθήσει και εκείνη με λογια δ ε ν καταλαβαίνει .Δεν έχω αλλη δυναμη ουτε κουράγιο .Δεν ξέρω  καν αν αξίζει να συνεχίζω να προσπαθώ για κάτι καλύτερο να συμβεί στην ζωή μου .Κάποιες φορες λέω πως όλα για κάποιον λογο συμβαίνουν .Ισως και αυτό για καποιον λογο να συμβαίνει .Ισως έτσι μου αξίζει να ζω .