ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι αποτυχημένη σε όλους τους τομείς της ζωής μου και είμαι 28 ετών. Προτεραιότητά μου είναι να βρω μία σταθερή δουλειά. Κάποτε μου είχε πει κάποιος φίλος, ότι είμαι μικρή ακόμα και πως το πρόβλημα θα ήταν να φτάσω τα 30 και να μην έχω μία σταθερή δουλειά. Δηλαδή, το πιο σημαντικό θα ήταν μέχρι τα 30 να έχω σταθεροποιηθεί σε δουλειά και να ανεξαρτητοποιηθώ και συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Αυτό όμως μου φαίνεται τόσο δύσκολο και ακατόρθωτο μα και τόσο μακρινό... που χάνω την αισιοδοξία μου. Είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη και σκέφτομαι συνεχώς το ενδεχόμενο της μετακόμισης σε άλλη χώρα, ή Ευρώπη ή Αμερική. Προτιμώ την Ευρώπη αλλά στην Αμερική είμαι σίγουρη θα έχω περισσότερες ευκαιρίες, λόγω καταγωγής. Το συζητάω συνεχώς με φίλους και εκείνοι μου λένε να πάω Αμερική. Ο ένας μου λέει "ποσο καιρό το συζητάμε; 1-2 χρόνια; και ακόμα δεν έχεις φύγει..." τους έχω ζαλισει όλους. Πραγματικά, το χειρότερο μου ελάττωμα είναι η αναποφασιστηκότητα που με διακατέχει και η έλλειψη τόλμης. Πιστεύω πως κάποιος άλλος στην θέση μου θα είχε ήδη φύγει σε μία από τις δύο χώρες, μπορεί πάλι να είχε προσπαθήσει και στις δύο χώρες. Δεν ξέρω, μου είναι πολύ δύσκολο. Φίλους δεν έχω για να με κρατήσει κάτι και όσο για το ερωτικό κομμάτι, ας το αφήσουμε καλύτερα.