δεν μου εχει τυχει εμενα,αλλα εχει τυχει στη μανα μου και σε φιλους μου..ο αρχιδοσυναδελφος για μενα ειναι χειροτερος και απο τις απληρωτες υπερωριες.Γραψε την ρε συ(ειμαστε φιλαρακια,ραητ?),ή ριχνε χολη πρωτη,να ψαρωσει.Του στυλ ''ΠΑΛΙ εβαλες αυτα τα τακουνια?αφου δεν τα περπατας σωστα κ κανεις θορυβο!το κεφαλι μου!''.Η ''εχουμε δουλεια...πού πας με το μπαλκμπερι ανα χειρας?μονη μου θα τα κανω ΟΛΑ παλι?''Οταν πινει αχνιστο καφε πετα κατι τ στυλ ''μπορεις να κανεις πιο περα το φλυτζανι?μυρισε σαν τα σταρμπακς εδω μεσα''
22.1.2013 | 13:07
Damn you, Power Bitch...!
Έπρεπε να φτάσω κοντά στα 30, για να δω τι σημαίνει να είσαι θύμα bullying από σκύλα συνάδελφο. Που όχι μόνο δεν κατάφερα να αντιμετωπίζω αποτελεσματικά, αλλά μου κόστισε και τη δουλεία μου. Και μου υπενθύμισε ότι πρέπει να αποφεύγω συστηματικά τα γραφεία που είναι όλο γυναίκες.Γραφείο PR, Μαρούσι, Αθήνα: Ξύπνησα απ τις 6 λόγο stress, όποτε αποφάσισα να σκάσω γραφείο νωρίς, να προλάβω να κάνω λίγο δουλεία με την ησυχία μου πριν καταφθάσει η Power Bitch,που μου κάνει τη ζωή πατίνι στη νέα δουλεία.Tough Luck: Είναι ήδη στο απέναντι γραφείο, πίνει τριπλό Espresso, πικρό σαν τη ψύχη της. 'ΑΡΓΗΣΕΣ' μου φωνάζει και μου πετά μια στοίβα χαρτιά να βγάλω φωτοτυπίες. Το παρακαλώ ή το ευχαριστώ είναι φυσικά λέξεις απαγορευμένες για γυναίκες σαν αυτή. Βαθιά αναπνοή και τουμπέκι. Και ας μην είναι να βγάζω φωτοτυπίες μέσα στις αρμοδιότητες μου.Κοιτώ τις μαύρες ρίζες στα βαμμένα ξανθά μαλλιά της, τα παχιά της μαύρα φρύδια, τα στενά χείλια και τις γόβες στιλέτο. Έχει πάρει πάλι μια έκφραση σαν να έχει φάει λεμόνια για πρωινό. Σκεφτομαι ότι άμα χαμογελούσε μπορεί να ήταν όμορφη, αλλά η σκληρότητα της τι κάνει να φαίνεται σας άντρας. Άσε που η συμπεριφορά της είναι θα να έχει περίοδο κάθε μέρα.‘Μη με κοιτάς με αυτό το βλέμμα, γιατί παίρνω ανάποδες’, μου λέει. Μου ξεφεύγει ένα γελάκι, κοιτώ πάλι την οθόνη του pc.ΧΑ! Μπορεί να μην έχω μιλιά, αλλά σε έχω βάλει στο μάτι..Μεσημεριανό: Μύρισε το μικρό μας αποπνικτικά ζεστό γραφείο ψαρίλα. Η Manager αποφάσισε να φέρει ταπερακι από το σπίτι με πένες από σολομό και vodka. Μου έρχεται αναγούλα, διακριτικά ανοίγω το παράθυρο.‘Είσαι καλά, κάνει κρύο, παίρνω αντιβίωση, κλειστό ΤΩΡΑ’. Βάζω στοίχημα ότι παίρνεις και πρεζοκουμπα, δεν εξηγείται αλλιώς!Χτυπάει το τηλέφωνο- είναι για έμενα- αλλά επιμένει να μου μιλα παράλληλα. Αρκετά δυνατά, ώστε να μας ακούει ο πελάτης και να απορεί.Τον βάζω στο ‘Hold’.‘Να τα πούμε μόλις κλείσω το τηλ, ρε συ?την ρωτώ.’ΡΕ ΣΥ να λες στα φιλαράκια σου, όχι σε μένα’ μου δηλώνει η ετών 31 σκύλα.‘Πλακάααα κάνεις ρε συ’ τις λέω χαμογελαστά και τις κλείνω το μάτι. Γουρλώνει τα μάτια, παίρνει τη Blackberria αγκαλιά και πάει να κλαφτεί για το κακό που της έτυχε για συνάδελφο, στο ‘Κολοκυθάκι της aka Σχέση της’.Αναρωτιέμαι άμα ρίχνει παντόφλα και σ’ αυτόν, άμα του κάθεται τα βράδια, αν χαλαρώνει ποτέ πραγματικά . Απορώ με τους άντρες για μια ακόμα φορά.Η μέρα επιτελούς τελειώνει.Τα νευρά μου- παρόλα την και καλά μαγκιά- τσατάλια.Η manager με αποχαιρετά και ψέλνει για μια ακόμα φορά, χωρίς λόγο, έτσι γενικά.Φεύγω και εγώ βιαστικά, ανάβω τσιγάρο και δακρύζω σιωπηλά. Ποιος μου ρίξε μούντζα και πάνε όλα τόσο σ***α, ενώ είχα τη τύχη για να βρω καλή δουλεία?TBC
2