Πιθανόν να μη γνωριζετε τον Δημήτρη Ανδρεοσόπουλο και την αιρετική του τέχνη. Σας την παρουσιάζουμε λοιπόν. Στο πρώτο βίντεο, ο καλλιτέχνης παρουσιάζει τις "Κωλογραφίες" του, σε αθηναϊκό δρώμενο, κατά το οποίο αφού στερεώσει ένα πινέλο στον πρωκτό του, ζωγραφίζει μια σειρά πινάκων, άλλοτε με κουκίδες (πουαντιγισμός), άλλοτε με τρίγωνα (μυστικιστικές τάσεις;). Φυσικά γυμνός. Στο τέλος της δράσης, απευθύνεται στο κοινό (το οποίο τον χειροκροτεί, θα έλεγε κανείς θερμά) και εκφράζει, ούτως ειπείν, το καλλιτεχνικό του credo (εξόχως απελευθερωτικό και γεμάτο πίστη στο "μέσα" μας).
Στο δεύτερο βίντεο (στο τέλος του ποστ), μπαμπουλωμένος με ένα βαρύτιμο και κάπως τσαλακωμένο άμφιο (εν είδει ιερατικής ρόμπας), αργοδιαβαίνει σκυφτός τα στενά δωμάτια μιας αθηναϊκής γκαλερί, λιβανίζοντας τους επισκέπτες οι οποίοι τον παρατηρούν στοχαστικά. Φοράει και ένα ακάνθινο στεφάνι.
Σε ένα κείμενό του, το οποίο ανάρτησε πρόσφατα, ο καλλιτέχνης φωτίζει κάπως την μονήρη του δράση, ως "μαλακία (εννοεί την πράξη του αυνανισμού) που έχει τη δύναμη να καταρρίψει σαθρές και σεμνότυφες Μοναρχίες."
Ας του δώσουμε τον λόγο:
Προτείνω τον ανοιχτό διυποκειμενικό μονόλογο που διαπραγματεύεται την έννοια του ορίου όχι μόνο σήμερα μα ανέκαθεν. Την επίκληση στην προσωπική ευθύνη, στην αυτόσυνείδηση, στην ανοιχτή έκθεση στάσης και διαπραγμάτευσης του κόσμου. Όλα ενάγονται σε μια μονάδα που λέγεται Άνθρωπος; Συνείδηση; Ον; και όμως όλα ενυπάρχουν το ένα μέσα στο άλλο δίνοντας απλώς διαφορετικές αποχρώσεις μιας κοινής ουσίας. Ίσως μέσα από "Κωλό-γραφίες", μέσα από το ενδεχόμενο ψέμα, μέσα από το επιφανειακό κενό, να εκμαιεύσουμε σπέρματα Γνώσης. Διότι αν η Τέχνη έχει ένα τελικό αίτιο, τότε σίγουρα αγγίζει την έννοια της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας. Και αν η φιλοσοφία έχει μια ποιότητα, τότε αυτή είναι να κατανοήσουμε περισσότερα πράγματα και να ελπίσουμε να ζήσουμε πιο ποιοτικά πριν πεθάνουμε εν αγνοία. Η μη κατανόηση είναι μονόδρομος προς την Γνώση. Η "μαλακία" έχει τη δύναμη να καταρρίψει σαθρές και σεμνότυφες Μοναρχίες. Και τι προτείνω σε τελική ανάλυση? Ένα "εικαστικό κοάν". Αγωνιώ σαν χαζός, να επικοινωνήσω ένα είδος γνώσης που καμία λογική ή γλώσσα, ακόμα και μουσική θα πω, δεν μπορεί να μεταφέρει. Ας είμαι και γω μια μέλισσα που αμαρτωλά και βλακωδώς προσπαθεί να γονιμοποιήσει τα άνθη γύρο της.
Ο σεξουαλισμός που εκπνέει το πινέλο στο κώλο, αποτελεί ένα είδος αντίδρασης και διαμαρτυρίας προς μια εικαστική και κοινωνική νόρμα που κοχλάζει στα μη-φυσικά ανώμαλα στερεότυπά της, ένας τρόπος επανάστασης, απελευθέρωσης κι διαμαρτυρίας, έναντι σε έναν κόσμο και πολιτισμό που είναι ακόμα απολίτιστοι και βάρβαροι.
―Δ. Ανδρ.
FacebookTwitter O καλλιτέχνης μετά την πράξη της δημιουργίας, μιλά στο κοινό...
Το 2014, ο καλλιτέχνης (σπουδαστής τότε) Ανδρεοσόπουλος έλαβε μέρος σε ένα σεμινάριο στο Βερολίνο με θέμα την τέχνη ως κοινωνικό-πολιτική δραστηριότητα. Εκεί παρουσίασε ίσως την πιο ολοκληρωμένη ερμηνεία του έργου του:
«Οι κωλογραφίες είναι η αποτύπωση της μεγαλειώδους και φοβερής αγωνίας, για την ταυτοποίηση και διαφύλαξη του Εγώ μέσα στη ροή του χρόνου. Ταυτόχρονα είναι και μια υπερβατική προσπάθεια για μια τέχνη καθοδηγούμενη από ερωτισμό –καθώς και την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό του -η οποία θα αναβλύζει κατευθείαν από το πέος της ψυχής σαν σπέρμα άυλο και θα γονιμοποιεί τα ωάρια άλλων ψυχών ή θα ηδονίζει τους πρωκτούς άλλων ψυχών. Είναι η πρόταση, η μάλλον, είναι η αγωνία μου για μια τέχνη πιο Αληθινή.
Το πινέλο στο πρωκτό είναι το Σύμβολο των κωλογραφιών και είναι τριπλής σημασίας.
Είναι ένας δυναμικός και παράλληλα απλός και άμεσος τρόπος να γράψω πάνω στον καμβά ενεργοποιώντας ολόκληρο το σώμα μου (εντατικοποίηση της ύλης από την μη ύλη) δίχως όμως να έχω πλήρη ή ενσυνείδητο έλεγχο όπως συμβαίνει με το χέρι, ή με κάποιον που έχει εξασκήσει τη ζωγραφική στόματος ή ποδιού (καθώς η φύσης της ανάγκης αυτών με αυτήν της κωλογραφίας διαφέρουν ριζικά). Η ψυχή υποτάσσει όλη την ύλη με το «σκήπτρο - πινέλο» σε έναν σπαστικό ερωτικό χορό ώστε να καταφέρει να δημιουργήσει το είδωλο της στην ευτυχή τελική αντανάκλαση της στο καμβά. Έχοντας πλήρη επίγνωση της στιγμής, δεν έχω έλεγχο πέρα από αυτόν που ασκεί η ψυχή στο σώμα μου.
Ο σεξουαλισμός που εκπνέει το πινέλο στο κώλο, αποτελεί ένα είδος αντίδρασης και διαμαρτυρίας προς μια εικαστική και κοινωνική νόρμα που κοχλάζει στα μη-φυσικά ανώμαλα στερεότυπά της, ένας τρόπος επανάστασης, απελευθέρωσης κι διαμαρτυρίας, έναντι σε έναν κόσμο και πολιτισμό που είναι ακόμα απολίτιστοι και βάρβαροι.
Η αιφνίδια πνευματική έμπνευση οδηγεί στην δημιουργία της κωλογραφίας. Κατά τη διάρκεια μιας κωλογραφίας γίνεται αντιληπτή με έναν ενορατικό τρόπο η φανερά κρυμμένη Αλήθεια. Είναι μια υπερβατική λύτρωση. Είναι μια ακόμα υπέρβαση. Είναι μια στιγμιαία αφύπνιση την οποία ίσως μπορεί κανείς, ανάλογα το πνευματικό του επίπεδο, να βιώσει διαλογιζόμενος πάνω σε μια από τις κωλογραφίες μου. Είναι μια σειρά έργων που δεν αναφέρεται στη λογική του ανθρώπου αλλά στο πνεύμα του. Την Τέχνη την βιώνουμε δεν την καταλαβαίνουμε."
Ιδού ορισμένα από τα έργα -Σειρά: Κωλογραφίες- του καλλιτέχνη:
FacebookTwitter “Το τελευταίο ξεπαρθένεμα»,Διαστάσεις 70χ100,Υλικά- κάτουρο και μαύρο λάδι σε λευκό καμβά FacebookTwitter «Πρωκτική εισβολή»,Διαστάσεις 40χ80,Υλικά – κάτουρο και μαύρο λάδι σε λευκό καμβά FacebookTwitter «Βασιλική ηδονή»,Διαστάσεις 50χ70,Υλικά- κάτουρο και μαύρο λάδι σε λευκό καμβά
Παρουσιάζουμε τα βίντεο του καλλιτέχνη χωρίς να προσθέτουμε το NSFW. Πιστεύουμε ότι η Τέχνη οφείλει να σοκάρει τις νωθρές συνειδήσεις.
Λοιπόν για να δούμε έτσι απλά τι σημαίνει η λέξη Καλλιτέχνης.καλλιτέχνης < κάλλος + τέχνηΕπίσης ποιο αναλυτικά:καλλιτέχνης ο [kalitéxnis] Ο10 θηλ. καλλιτέχνιδα [kalitéxniδa] Ο28 & (λόγ.) καλλιτέχνις [kalitéxnis] :1α. άτομο προικισμένο με ταλέντο, που δημιουργεί σε κπ. τομέα της τέχνης: ~ της ζωγραφικής / της γλυπτικής / της μουσικής. Ο ντα Bίντσι ήταν ένας ιδιοφυής ~. Ο Xαλεπάς ήταν μεγάλος ~.β. άτομο που ασχολείται επαγγελματικά με την ερμηνεία ενός θεατρικού, χορευτικού ή μουσικού έργου: ~ του θεάτρου / της όπερας / του μπαλέτου / του πιάνου.2. χαρακτηρισμός ατόμου που κατασκευάζει κτ. με πολλή επιδεξιότητα, καλαισθησία και ευρηματικότητα, π.χ. για σχεδιαστή μόδας, κομμωτή, επιπλοποιό, μάγειρα κτλ.[λόγ. < ελνστ. καλλιτέχνης `που κατασκευάζει όμορφα πράγματα΄ & σημδ. γαλλ. artiste· λόγ. καλλιτέχν(ης) -ις> -ιδα· λόγ. καλλιτέχν(ης) -ις] Μπορεί οι παραπάνω πληροφορίες να είναι γενικευμένες, γι αυτό ας το αναλύσω λίγο το θέμα. Ως τέχνη μπορούμε να θεωρήσουμε την πρωτοτυπία ενός έργου, βασισμένο σε κάποια γνωστή μας τέχνη όπως για παράδειγμα τη ζωγραφική, που στις μέρες μας και στις άθλιες μεγαλουπόλεις μας, ανθεί στη μορφή του Graffiti. Μπορεί επίσης ως τέχνη να θεωρηθεί μια νέα μορφή μεταδόσεως μηνυμάτων, μέσω της μουσικής για παράδειγμα όχι απαραίτητα καλαίσθητη στα αυτιά μας, ή κάποιου βιβλίου στο οποίο δεν χρησιμοποιείται απαραίτητα ιδιαίτερα πλούσιο λεξιλόγιο ή πρωτοτυπία έκφρασης, αλλά περιέχει ουσία και μεταδοτικότητα χρήσιμης γνώσης. Μέσω των τεχνών είναι απαραίτητη η αναγκαιότητα μετάδοσης ενός μηνύματος στην κοινωνία. Δεν υπάρχει για μένα φθηνή και ακριβή τέχνη, απλώς χρήσιμη και άχρηστη!Η τέχνη είναι ένα πολυσύνθετο Ανθρώπινο εκφραστικό μέσο! Ο τύπος είναι ατάλαντος και θέλει να τραβήξει τα βλέμματα! Αυτά!
Νομίζω ότι κάτι τύποι σαν τον Ανδρεουσόπουλο είναι ο λόγος που (δυστυχώς) αρκετός κόσμος αποστρέφεται την τέχνη, την αντιμετωπίζει περιπαικτικά και μιλά για "κουλτουριάρηδες". Είναι στενάχωρο που τους επιτρέπεται να ξεχειλώνουν τόσο πολύ έννοιες, όπως είναι η Τέχνη. Και, ναι, δεν είμαι εγώ αυτός που θα ορίσει τι είναι Τέχνη και τι όχι, αλλά αυτή η γελοιότητα που (θέλει να) προκαλέσει απλά για να προκαλέσει, μόνο τέχνη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Τί φάρσα!!!Σας δουλεύει όλους και εσείς τον χειροκροτάτε!!!!Ξυπνήστε παιδιά!!!Μόνο τέχνη δεν είναι αυτό που κάνει ο κύριος Ανδρεουσόπουλος...Μου θυμίζει την ταινία ξύπνα Βασίλη που οι νεόπλουτοι αποθέωναν τον ποιητή Φανφάρα.Κανένα λιθαράκι δεν προστέθηκε στο οικοδόμημα της τέχνης με αυτή την performance.
Η γιαπωνεζα Σιγκικο Κουμποτα εκανε το 1965 τις κλειτοριδικες ζωγραφιες ως μελος του Fluxus ενος καλλιτεχνικου γκρουπ-κινηματος που ειχε δημιουργησει ενας λιθουανος γκαλεριστας οταν πηγε στη Γερμανια απο τη Νεα Υορκη, στις αρχες των 60ς - ο Τζορτζ Ματσιουνας. Η Κουμποτα που πεθανε πριν ενα χρονο, ηταν καλη φιλη της Γιοκο Ονο. Στη δευτερη φωτο, ζωγραφιζει καθως την αποθανατιζει ο Ματσιουνας. http://www.artnews.com/2015/07/28/shigeko-kubota-a-fluxus-artist-and-a-pioneer-of-video-art-dies-at-77/
Μόλις είδα τον τίτλο λέω κάτσε, αυτός θα κάνει τίποτα Μοναλίζες με τον κώλο του. Απογοήτευση σκέτη, ένα πέρασμα κάνει με το πινέλο και τίποτα άλλο. Του προτείνω να καταπιεί χρώματα με καθαρτικό και να κάνει πίνακες σαν του Πόλοκ.
Προτείνω τον ανοιχτό διυποκειμενικό μονόλογο που διαπραγματεύεται την έννοια του ορίου όχι μόνο σήμερα μα ανέκαθεν. Την επίκληση στην προσωπική ευθύνη, στην αυτόσυνείδηση, στην ανοιχτή έκθεση στάσης και διαπραγμάτευσης του κόσμου. Όλα ενάγονται σε μια μονάδα που λέγεται Άνθρωπος; Συνείδηση; Ον; και όμως όλα ενυπάρχουν το ένα μέσα στο άλλο δίνοντας απλώς διαφορετικές αποχρώσεις μιας κοινής ουσίας. Ίσως μέσα από "Κωλό-γραφίες", μέσα από το ενδεχόμενο ψέμα, μέσα από το επιφανειακό κενό, να εκμαιεύσουμε σπέρματα Γνώσης. Διότι αν η Τέχνη έχει ένα τελικό αίτιο, τότε σίγουρα αγγίζει την έννοια της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας. Και αν η φιλοσοφία έχει μια ποιότητα, τότε αυτή είναι να κατανοήσουμε περισσότερα πράγματα και να ελπίσουμε να ζήσουμε πιο ποιοτικά πριν πεθάνουμε εν αγνοία. Η μη κατανόηση είναι μονόδρομος προς την Γνώση. Η "μαλακία" έχει τη δύναμη να καταρρίψει σαθρές και σεμνότυφες Μοναρχίες. Και τι προτείνω σε τελική ανάλυση? Ένα "εικαστικό κοάν". Αγωνιώ σαν χαζός, να επικοινωνήσω ένα είδος γνώσης που καμία λογική ή γλώσσα, ακόμα και μουσική θα πω, δεν μπορεί να μεταφέρει. Ας είμαι και γω μια μέλισσα που αμαρτωλά και βλακωδώς προσπαθεί να γονιμοποιήσει τα άνθη γύρο της.
σχόλια