__________________
1.
Πριν 8 χρόνια άρχισα να κάνω στενή παρέα με μια κοπέλα που ήταν από πριν φίλη της αδελφής μου. Πριν βρισκόμασταν σπάνια, περιστασιακά και μόνο αν η αδελφή μου έκανε κάποια συγκέντρωση στο σπίτι της για γιορτή ή γενέθλια . Μετά συνέπεσε να γίνουμε όλες μητέρες (εγώ, εκείνη και η αδελφή μου) περίπου την ίδια χρονική περίοδο. Οπότε αρχίσαμε να έχουμε κοινό σημείο επαφής και ήρθαμε πιο κοντά. Γίναμε φίλες. Γίναμε μια παρέα όλοι μαζί με τους συζύγους μας.
Και εδώ έρχεται το "αλλά". Η φίλη μου είναι ένα απίστευτα ανταγωνιστικό άτομο. Όλα γι' αυτήν είναι αιτία σύγκρισης και ανταγωνισμού. Από τα πιο ασήμαντα θέματα μέχρι τα πιο ουσιώδη. Όλα είναι γι' αυτήν λόγος και αφορμή να αποδείξει ότι είναι καλύτερη, ότι τα ξέρει όλα, τα γνωρίζει σε βάθος, έχει άποψη, είναι διαβασμένη, είναι μορφωμένη, τα κάνει όλα καλύτερα, παίρνει πάντα τις καλύτερες αποφάσεις και φυσικά έχει το πιο έξυπνο και πειθαρχημένο παιδί του κόσμου. Το κυριότερο πεδίο ανταγωνισμού είναι τα παιδιά και το πρόβλημα της (που υπήρχε από πριν σε πολύ πιο ήπιο βαθμό) έχει γιγαντωθεί λόγω αυτού. Έχουμε αντιληφθεί εδώ και καιρό, ότι η συμπεριφορά της οφείλεται σε κόμπλεξ κατωτερότητας. Βρίσκεται σε έναν αέναο αγώνα με τον εαυτό της προσπαθώντας διαρκώς να του αποδείξει ότι έχει αξία. Και όσο πιο μειονεκτικά αισθάνεται απέναντί σε κάποιον, τόσο πιο επιθετική και κουραστική γίνεται. Μερικές φορές μάλιστα μου δίνει την εντύπωση ότι παραλογίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Για παράδειγμα (αναφέρω ένα μικρό και ασήμαντο περιστατικό αλλά δίνει μια ιδέα για το πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημά της) πριν μερικά χρόνια της εκμυστηρεύτηκα ότι τότε δεν κάναμε καθόλου σεξ με τον σύζυγό μου (λόγω κούρασης, μωρού κλπ). Έσπευσε αμέσως να με ενημερώσει ότι εκείνη δεν έχει καθόλου τέτοιο πρόβλημα, ότι αντιθέτως εκείνη με τον δικό της σύζυγο το κάνουν ανενόχλητοι σχεδόν κάθε μέρα πρωί και βράδυ σε όλες τις πιθανές στάσεις του κάμα σούτρα, παρόλο που κι εκείνοι έχουν μωρό!! Έκτοτε και για αρκετό καιρό μετά, όταν βρισκόμασταν όλοι μαζί άρχιζε να φιλάει τον σύζυγό της με πάθος μπροστά μας (έτσι out of the blue) να χαριεντίζεται μαζί του και να του λέει διάφορα υπονοούμενα για το τι θα του έκανε το βράδυ στο κρεβάτι! Επειδή μου φάνηκε πολύ καμένο αυτό το σκηνικό δεν έδωσα συνέχεια αδιαφορώντας, αλλά και δεν της ξαναείπα τίποτα τόσο προσωπικό.
Σε άλλο πιο πρόσφατο περιστατικό, αφού με ρώτησε, της είπα ότι σκοπεύω να πάω το παιδί μου σε ιδιωτικό σχολείο. Άρχισε να διαφωνεί, να μου κουνάει το δάχτυλο και να εντείνει τον τόνο της φωνής της λέγοντας ότι τα ιδιωτικά σχολεία είναι μόνο για ψωνάκια και κακούς μαθητές με πλούσιους μπαμπάδες. Στην ουσία ζήλεψε γιατί η οικονομική της κατάσταση δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο και στη συνέχεια έγινε πολύ επιθετική λέγοντάς μου διάφορα κουλά (και κακίες). Εγώ προσπαθούσα να της εξηγήσω ήρεμα και με επιχειρήματα τους λόγους της απόφασής μου, και καταλήξαμε να ουρλιάζει και στο τέλος να μου πετάξει ένα βαρύ βιβλίο παιδοψυχολογίας για να το διαβάσω (χωρίς να έχει πρόθεση να με χτυπήσει) το οποίο όμως με βρήκε στην αριστερή κλείδα και έκανα μια τεράστια μελανιά (ευτυχώς που δεν έσπασε)! Μετά (όπως πάντα) ζήτησε συγνώμη με δάκρυα στα μάτια για τη συμπεριφορά της. Η αλήθεια είναι ότι τη λυπήθηκα πολύ εκείνη τη στιγμή γιατί ένιωσα ότι είδα με τα μάτια μου το τέρας που την τρώει.
Γιατί έγραψα όλο αυτό το κατεβατό? Γιατί το κακό τώρα τελευταία είναι ότι εγώ έχω φάει το ίδιο σκάλωμα και γίνομαι κι εγώ ανταγωνιστική όταν ερχόμαστε σε επαφή. Ενώ πριν απέφευγα τις κόντρες αλλάζοντας θέμα, τώρα ρίχνω λάδι στη φωτιά. Παρόλο που αντιλαμβάνομαι ότι η συμπεριφορά της δεν είναι υγιής και ότι κατά πάσα πιθανότητα έχει κάποια ψυχική διαταραχή, ομολογώ ότι μπαίνω αμέσως στο τριπάκι και επιπλέον μου αρέσει κιόλας. Μου αρέσει να της τη λέω κι εγώ όταν αρχίζει να καυχιέται. Μπαίνω κι εγώ στη διαδικασία να της αποδείξω ότι εγώ είμαι καλύτερη και χρησιμοποιώ όλα όσα ξέρω ότι σε αυτά υπερέχω για να το πετύχω (πχ. Θα της τρίψω ευχαρίστως στα μούτρα την ακριβή μου designer τσάντα που ξέρω ότι δεν μπορεί εκείνη να αγοράσει παρόλο που το θέλει διακαώς). Κι αυτό εκ των υστέρων με χαλάει απίστευτα γιατί ντρέπομαι για τον εαυτό μου και γιατί εγώ ποτέ δεν ήμουν τέτοιος παλιοχαρακτήρας. Όμως το συνεχίζω.. Αισθάνομαι ότι όταν έρχομαι σε επαφή μαζί της γίνομαι μια άλλη πιο σκοτεινή ύπαρξη.. Γι' αυτό έχω αρχίσει να αραιώνω. Την αποφεύγω και σιγά σιγά θα σταματήσει όλο αυτό.
Όμως ήθελα να εξομολογηθώ κάπου αυτά τα σκοτεινά μου συναισθήματα (δεν τολμώ να τα πω σε κανέναν.. ντρέπομαι) και να σε ρωτήσω: τι νομίζεις ότι λέει για μένα αυτή η κρυφή ικανοποίηση που νιώθω όταν προκαλώ την ζήλια και την ανταγωνιστικότητα στην άλλη που ξέρω ότι είναι καμένη? Ποια πιστεύεις ότι είναι η διαταραχή της φίλης μου? Μήπως μου συμβαίνει το ίδιο? - Ξιπασμένη κακίστρω.
Μη βιάζεσαι να κατατάξεις την φίλη σου στους «τρελούς» για να ξεμπερδεύεις και να ρίξεις κατά κάποιο τρόπο την ευθύνη πάνω της. Δεν ξέρω αν έχει κάποια διαταραχή, δεν ξέρεις αν έχει κάποια διαταραχή, μόνο ένας ειδικός θα ήξερε, αν εκείνη ενδιαφερόταν να μάθει.
Όπως και στις ερωτικές σχέσεις, έτσι και στις φιλικές, πετυχημένες είναι αυτές που μας βγάζουν τον καλύτερο μας εαυτό. Δεν είμαστε απλώς καλοί ή κακοί ή μέτριοι. Είμαστε ένας συνδυασμός χαρακτηριστικών και τα σκοτεινά δεν τα γλιτώνει κανείς. Το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτά, πόσο καλά τα ξέρουμε, και πώς το διαχειριζόμαστε. Κάτι συνέβη στη ζωή αυτής της φίλης και πολλά από τα σκοτεινά της σημεία βγήκαν στην επιφάνεια, και κάτι στη συμπεριφορά της ξύπνησε κάτι εξίσου κακό μέσα σου. Πριν βιαστούμε να φτάσουμε στη λέξη «διαταραχή» ας διακρίνουμε πρώτα τα προφανή: είναι ένας ανταγωνισμός του ποια είναι η πιο πετυχημένη. Εσύ, ας πούμε, ξέρεις ότι τα χρήματα είναι ένα αντικειμενικό πεδίο που μπορείς να της τρίψεις στα μούτρα, και το χρησιμοποιείς συχνά. Μπορεί να μην ήσουν τέτοιος παλιοχαρακτήρας γιατί κανείς ως τώρα δεν σε είχε βάλει σε τέτοιο πειρασμό. Οι καλοί δεν είναι αυτοί που δεν έχουν κάνει κακό σε κανέναν. Καλοί είναι αυτοί που είχαν ευκαιρία να κάνουν κακό, αλλά αντιστάθηκαν.
__________________
2.
Καλησπέρα Α μπα και αναγνώστες. Είμαι 13 χρόνια παντρεμένη, και ο γάμος μου ξεκίνησε χλιαρά με μία εγκυμοσύνη. Όχι οτι δεν υπήρχε συναίσθημα, απλά ηταν λίγος ο καιρός που ήμασταν μαζί και ήταν κάπως πιεσμενα και βιαστικά όλα. Τελοσπαντων τα τελευταία χρόνια είμαι ερωτευμένη μαζί του όσο ποτε άλλοτε. Δηλαδή όσο περνάνε τα χρόνια τον επιθυμώ περισσότερο, το σεξ είναι καλύτερο απο ποτέ, ή επικοινωνία σε βασικά θέματα είναι άριστη, φυσικά υπάρχουν προβλήματα και καυγάδες (πχ για την στρίγγλα τη μάνα του, για τον πρηχτη τον πατερα μου, για θέματα των παιδιών, για οικονομικά ) αλλά όλα μου φαίνονται σταγόνα στον ωκεανό σε σύγκριση με την αγάπη και την επιθυμία που νιώθω για αυτον τον άνθρωπο. Είναι νορμαλ η κατάσταση της σχέσης μας να είναι αύξουσα και όχι φθίνουσα; Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν αυτό που ζω είναι παράνοια, και αν κανει ένα μπαμ κάποια μέρα και ισοπεδωθουν όλα. Να σημειώσω πως δεν μας έδιναν οι φίλοι και οι γύρω αξιόλογα ποσοστά επιβίωσης γάμου τα πρώτα χρόνια.- Αύξουσα
Να αναρωτιόμαστε όταν ο γάμος μας δεν πάει καλά, να αναρωτιόμαστε και όταν πάει καλά; Έστω. Κάθε γάμος είναι μια αυτόνομη συμφωνία. Νορμάλ είναι ό,τι θεωρούν νορμάλ οι συμμετέχοντες. Οι φίλοι κρίνουν με αυτά που ξέρουν και με αυτά που δείχνετε προς τα έξω, δεν είναι μάντεις ή ειδικοί γάμου. Έχουν γίνει και πιο πρωτότυπα από αυτό που περιγράφεις. Η πιθανότητα να γίνει ένα μπαμ μια μέρα ισχύει για όλους τους γάμους και για όλους μας, γενικότερα.
__________________
3.
Αμπα μου θαυμάζω τον ώριμο και μεστό τρόπο σκέψης σου και θέλω τη γνώμη σου στο πρόβλημα μου. Το πρόβλημα μου είναι η συμπεριφορά του αδερφού μου, η διαπαιδαγώγηση στο παιδί του και η δική μου ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση. Το βαφτιστήρι/ανηψάκι μου ετών 5 εξελίσσεται στο πιο κακομαθημένο παιδάκι που έχω δει ως τώρα (και έχω δει κάμποσα καθότι νηπιαγωγός. Το μεγάλο θέμα μας είναι τα δώρα. Για να δώσω ένα παράδειγμα: σε μια απλή επίσκεψη ένα Σάββατο ή ένα απόγευμα, δεν ευχαριστιέται αν δεν πάμε σε ένα πολυκατάστημα- που έχω την μαύρη τύχη να είναι δίπλα στο σπίτι τους και να αγοράσουμε κάτι- που μπορεί να κυμαίνεται από 2 ευρώ εως και πολύ παραπάνω. Όσες χειροτεχνίες ζωγραφιές, παιχνίδια και αν έχω σκεφτεί ή ετοιμάσει γι' αυτήν, τίποτα δεν ολοκληρώνει την επίσκεψη αν δεν πάμε βόλτα μέχρι το πολυκατάστημα και δεν δει το πορτοφόλι να βγαίνει από την τσάντα. Οι δικαιολογίες «είμαι κουρασμένη, δεν έχω βενζίνη, ας κάτσουμε εδώ κάνει κρύο/ζέστη/βρέχει» έρχονται να αναιρεθούν σε κλάσματα δευτερολέπτου από το μπαμπά της μικρής (και αγαπημένο μου αδερφό) με το «ε καλά δε θα κουραστείτε πολύ, θα σας πετάξω εγώ, θα ντυθείτε ζεστα/δροσερά» κτλπ
Τις περισσότερες φορές-όταν τελικά πάμε- θέλοντας να βάλω κάποια όρια της λέω ότι πχ « δεν έχω τόσα χρήματα, ή ότι αυτό που ζητάει είναι ακριβό και δυστυχώς δεν μπορώ να της το πάρω σήμερα αλλά αν δεν αγοράσουμε κάθε φορά τέτοια μικρά δωράκια για τον επόμενο μήνα, στο τέλος μπορούμε να το πάρουμε». Το «δεν εχω χρήματα» δεν το δέχεται απλά σαν απάντηση. Κατεβάζει τα μούτρα και μάλιστα γυρνάμε σπίτι και λέει σε όλους «η νονά δεν μου πήρε τίποτα γιατί είναι φτωχή/δεν έχει χρήματα κτλπ» . Και φυσικά δεν είναι αυτό το θέμα, γιατί έχω ενημερώσει τους γονείς για τη λογική μου και η μαμά της συμφωνεί (συμφωνεί μεν αλλά δεν παρεμβαίνει δε). Ο μπαμπάς μας χαλάει όλη την κατάσταση γιατί πάντα λέει κάτι του τύπου, «μην ανησυχείς την άλλη φορά θα δώσω εγώ χρήματα στη νονά» και βασικά πολλές φορές μου δίνει πριν πάμε- τα οποία πάντα δίνω πίσω γιατί του έχω εξηγήσει ότι δεν το κάνω από τσιγκουνιά η επειδή δεν έχω χρήματα αλλά γιατί δεν θεωρώ σωστό η μικρή να μετράει πόσο την αγαπάνε έτσι. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου. Κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα και στους παππούδες, και τους υπόλοιπους θείους. Οι υπόλοιποι δε, συνήθως μένουν στο «ε παιδί είναι θα μεγαλώσει και θα καταλάβει». Δεν τα έχω με το παιδί με τον αδερφό μου τα χω αλλά στον αδερφό μου μπορώ να θυμώσω και να του δείξω τον εκνευρισμό μου και να του πω ότι την κάνει κακομαθημένη χωρίς αποτέλεσμα φυσικά ως τώρα (η απάντηση συνήθως είναι: μα ένα βαφτιστήρι έχεις τι σου ζήτησε πια;). στο παιδί όμως φαίνομαι η κακιά νονά. Το αποτέλεσμα είναι κάθε φορά φεύγω με νεύρα είτε γιατί τσακώθηκα είτε γιατί έδωσα τόπο στην οργή και φυσικά έβαλα το χέρι στην τσέπη. - no-na
Ξεκινάς λέγοντας ότι έχεις πρόβλημα με τον αδερφό σου, και καταλήγεις ότι έχεις πρόβλημα με τον αδερφό σου. Έχεις λοιπόν πρόβλημα με τον αδερφό σου, και ο αδερφός σου δεν θα αλλάξει. Αυτό που μπορεί να αλλάξει είναι τα όρια που του βάζεις. Μην ζητάς να γίνει άλλος άνθρωπος, μην προσπαθείς να του βάλεις μυαλό με τη λογική και τα επιχειρήματα. Βάλε όρια. Πάντα υπάρχει τρόπος να βάλεις όρια. Θα καταλάβεις ποια είναι όταν πάψεις να ελπίζεις ότι θα αλλάξει.
Όλο και πιο πολύ θα έχεις ευκαιρία να αναπτύξεις μια προσωπική επαφή και μια προσωπική σχέση με το παιδί. Ίσως αξίζει να προσπαθήσεις να έχεις μερικές ώρες μαζί της χωρίς τον αδερφό σου μπροστά. Μπορείς να κάνεις αυτά τα δύο παράλληλα: τα όρια με τον αδερφό, και το χτίσιμο μιας καινούριας σχέσης με το παιδί. Αφού είσαι νηπιαγωγός, δεν χρειάζεται να εξηγήσω άλλο.
__________________
4.
Εάν ήσουνα celebrity παγκοσμίου φήμης (όχι λόγω Νόμπελ αλλά λόγω υποκριτικής ικανότητας π.χ. ή επειδή ο σύντροφός σου ήταν διάσημος) και σε παρ-ακολουθούσαν συχνά παπαράτσι, πιστεύεις θα ήσουν πάντα χαμογελαστή, ή με φάτσα εκνευρισμένη, ή ανάλογα με τη μέρα; Δε θυμάμαι για ποια σταρ διάβασα ότι συνήθως κάνει κωλοδάχτυλο γιατί τα κουτσομπολίστικα δε θέλουν συχνά τέτοιες χειρονομίες (ή έστω από τον ίδιο σταρ η ίδια φωτογραφία πάντα) κι έτσι αποφεύγει να έχει τις φωτογραφίες της από την καθημερινότητά της δημοσιευμένες.
Πολύ ωραία τελείως υποθετική ερώτηση.
Αν με φωτογράφιζαν για μένα, μάλλον θα ήμουν ανάλογα με τη μέρα. Ή θα ήμουν πάντα ευγενική τα πρώτα χρόνια, και ίσως κουραζόμουν με τον καιρό. Αν με φωτογράφιζαν για διάσημο σύντροφο, μάλλον θα ήμουν πάντα χαμογελαστή γιατί δεν θα ήθελα να τον πάρω στο λαιμό μου. Αλλά και πάλι, πόσο διάσημη, και σε ποια χώρα, και σε ποια πόλη; Ας πούμε, αν η Νικόλ Κίντμαν ζούσε στο Λος Άντζελες, θα την κυνηγούσαν κάθε μέρα, αλλά στο Νάσβιλ, ποιος ξέρει τι κάνει;
__________________
5.
Καλησπέρα αγαπητή μου Λένα. Σε μια απο τις απαντήσεις σου έγραψες :"Αν δεν θέλεις να περιμένεις μήπως σου μιλήσει ξαφνικά σε ένα μπαρ, πρέπει να φροντίσεις τις παρέες και τις συναναστροφές σου. Όσο πιο πολλούς ανθρώπους ξέρεις που είναι έτσι, τόσο πιθανότερο είναι να βρεις αυτόν τον άντρα. Αν ξέρεις μερικούς, γίνε καλή τους φίλη, για να γνωρίσεις και τους υπόλοιπους φίλους τους". Είναι πολύ ωραία συμβουλή αλλα δεν ξέρω πως να την εφαρμόσω. Σπουδάζω στο εξωτερικό (Σουηδία) και οι νέες γνωριμίες είναι κάπως δύσκολες, νομίζω. Στην φάση που είμαι και ο χρόνος είναι περιορισμένος και ο κύκλος των φίλων ειναι ασφυκτικά κλειστός γιατι γνωρίζω κόσμο μόνο απο το πανεπιστήμιο. Προσπάθησα να κοινωνικοποιηθώ μεσώ εξωσχολικών δραστηριοτήτων (χορός), ήταν σωτήριο αλλα και εκεί η επικοινωνία και η συναναστροφή περιορίζεται οσο διαρκεί το μάθημα. Σκέφτηκα να ξεκινήσω και ενα καινούργιο χόμπι (π.χ. Τεννις) αλλα μου λείπει ένας φίλος-συμπαίκτης, οπότε το πράγμα κολλάει ξανά. Πώς διευρύνεις τον κύκλο γνωριμιών σου όταν είναι τόσο κλειστός? Έχω περάσει προ πολλού την ηλικία που ξενύχτι και ποτό τις Παρασκευές και τα Σάββατα θα με έκαναν ευτυχισμένη. Το tinder είναι πολύ διαδεδομένο εδώ αλλά κυρίως χρησιμοποιείται για εύρεση ερωτικού συντρόφου και αυτο που νομίζω χρειάζομαι, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, είναι κοινωνικοποίηση με διαφορετικούς ανθρώπους και αν προκύψει και κάποια γνωριμία είναι καλοδεχούμενη, αλλά οχι αυτοσκοπός. Η έλλειψη προσωπικής ζωής είναι ο μεγαλύτερος μου αντίπαλος σε αυτη την χώρα. Υπάρχει ελπίδα λες?- Bougatsa
Όχι μόνο υπάρχει ελπίδα, αλλά για σένα Μπουγάτσα έχω μια βεβαιότητα ότι θα κάνεις φίλους και μάλιστα καλούς, αν δεν έχεις κάνει ήδη από τότε που έστειλες την ερώτηση.
Όσο προσπαθείς, όσο έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και την διάθεση σου φιλική προς το καινούριο, τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες σου. Κάποια στιγμή το σύμπαν θα υποχωρήσει στη θέληση σου και στην προσπάθεια σου. Είναι δύσκολη δουλειά, είναι κανονική δουλειά, αλλά θα αποδώσει.
Νομίζω ότι το περιβάλλον του πανεπιστημίου εξακολουθεί να είναι η καλύτερη πηγή. Οι κοινές εργασίες, οι ομάδες που σχηματίζονται εκτός μαθήματος για άλλους σκοπούς, τα χόμπι που στηρίζονται πανεπιστημιακά, εκδρομές, ακόμα και μια πρόταση για σάντουιτς, ή τζόγκινγκ, κάτι θα πετύχει. Ας πούμε, θέλεις παρτενέρ για τένις. Δεν υπάρχει κάποιος πίνακας ανακοινώσεων στο πανεπιστήμιο;
__________________
6.
Με τα παιδάκια μου στο σχολείο θα ανεβάσουμε το "Κουτί της Πανδώρας" - το μύθο. Τη στιγμή που η Πανδώρα ανοίγει το κουτί και βγαίνουν από μέσα οι συμφορές, ποιο τραγούδι θα ταίριαζε;- Δασκάλα
Δεν είναι τραγούδι, αλλά αυτό πώς σου φαίνεται;
__________________
7.
Γεια σου αμπα ..
Θέλω να σε ρωτήσω κατι σχετικό με τη θρησκεια.
Προσωπικά δεν ξέρω αν πιστεύω.
Για να το θέσω καλύτερα, πιστεύω πως υπάρχει κατι ανωτερο αλλά δεν ξέρω αν αυτό ονομάζεται Θεός, Ιησούς,Βουδας, Αλλάχ, Συννεφο που φερνει τη βροχή ή Μύγα τσε τσε ή τέλος πάντων οπού αλλού πιστεύει ο καθένας.
Δεν εχω πει σε κανέναν μέχρι στιγμής τι να πιστέψει ούτε θα το κανω , όπως δεν το έκαναν κ σε μενα οι γονείς μου . Οι ανθρωποι που πιστεύουν δε με ενοχλούν ακόμα κι αν είναι υποκριτές. Αυτοί που δεν πιστεύουν παλι δεν με ενοχλούν .
Είναι μια παρόμοια φάση με Τους ομοφυλόφιλους για μενα . Δηλαδή . Είσαι άνθρωπε μου gay? Με Γεια σου με χαρά σου .Μην με προκαλείς για να μη σε σχολιάζω ..Όπως ακριβώς και με τους στρέιτ, μη κανεις σαν το καραγκιόζη για να μην ασχολούμαι μαζί σου ..
Γιατί να με νοιάζει τι κανεις στο κρεβάτι σου; ακριβώς το ίδιο πιστεύω και για τις θρησκείες αρκεί να μην γίνονται προκλητικοί οι εκάστοτε θρησκευόμενοι και για ονομα του Θεού (χα χα αστειάκι) να μη πεθαίνουν ανθρωποι εν ετη 2016 για τέτοια πράγματα ...
Τέλος θέλω να κλείσω με μια ερώτηση-παράδειγμα .
Μας ενοχλεί όταν μια γιαγιακα προσπαθεί να πείσει κάποιον για το τι θα πιστέψει γιατί έτσι μεγάλωσε και δεν έμαθε πέντε πράγματα παραπάνω αλλά δεν μας ενοχλούν οι αγνωστικιστές (που ειναι και της μοδας) όταν προσπαθούν να πείσουν καποιον να μην πιστεύει?
Άποψη μου ειναι να κανει ο καθένας ότι γουστάρει . Και η γιαγιακα είναι ασχήμια θέαμα αλλά και οι χιπστεραδες του κωλου που αμφισβητούν τους πάντες και τα πάντα θελουν τις μπατσες τους .
Για να τελειώνω πίστευε όπου σκατα θες η όπου σκατα δε θες και μη μας τα κανεις τσουρέκια τερκενλη .
Ά σιχτίρ έξαλλος εγινα πάλι .- Πυροτεχνημα
Αν μπερδεύεις τις προσωπικές προτιμήσεις με τη σεξουαλική κατεύθυνση και με τις πολιτικές ελευθερίες, αυτά γίνονται. Μπερδεύεσαι, τα κάνεις σαλάτα, και κάθεσαι και σκας.
Πυροτέχνημα, θα είχε ίσως κάποιο νόημα η φράση «ας κάνουν ό,τι θέλουν, αρκεί να μην με προκαλούν», αν είχαν όλοι το περιθώριο να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς να παρεμβαίνει το κράτος. Αν οι ομοφυλόφιλοι αναγνωριζόταν πολιτικά ως ισότιμοι πολίτες, και αν δεν έπρεπε να κρύβονται για να ζουν ως δημόσιοι υπάλληλοι, δάσκαλοι ή βουλευτές, και αν δεν έπρεπε να περιορίζονται σε ρόλους παραδοσιακού γκέι κομμωτή, θα μπορούσες κι εσύ να λες «μα γιατί θέλουν να μας δείχνουν ότι είναι γκέι». Και πάλι άδικο θα είχες, αλλά τουλάχιστον θα μπορούσαν να σε αγνοούν, γιατί θα είχαν τα ίδια δικαιώματα. Θα είχε ίσως κάποιο νόημα η φράση «γιατί οι αγνωστικιστές προσπαθούν να πείσουν κάποιον να μην πιστεύει, ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει» αν υπήρχε διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας και αν οι παπάδες δεν είχαν το ελεύθερο να σχολιάζουν τα πολιτικά και να επηρεάζουν τις εξελίξεις σε ένα κράτος με ηγέτες που έχουν εκλεγεί με ψηφοφορία. Όσο δεν υπάρχει διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, κάθε γιαγιά μπορεί να πιέζει για επικύρωση της εκκλησιαστικής εξουσίας. Όσο υπάρχουν αυτά τα πολύ βαθιά συστημικά προβλήματα, θα υπάρχει κόσμος που θα σε ενοχλεί, αλλά θα έχει δίκιο, κι εσύ θα έχεις άδικο που ενοχλείσαι.
Τέλος, κάποτε πρέπει να καταλάβεις γιατί είναι προβληματικό να λες «ας είναι γκέι, αρκεί να μην το καταλαβαίνω εγώ». Έχει ωριμάσει αρκετά πια η κοινωνία πρέπει κάπου να έχεις ακούσει την απάντηση σε αυτό. Διότι, πολύ απλά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος, και γι' αυτό δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να κρύβεται, ώστε να μην το καταλαβαίνεις εσύ. Μερικοί άνθρωποι είναι γκέι. Πάρ'το απόφαση.
σχόλια