ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν τον είχα γνωρίσει ούτε στο facebook,ούτε στον δρόμο, αλλά από κοινή φιλική παρέα. Η κοινή μας παρέα όμως καθόλου δεν με ενημέρωσε για την σοβαρότητα της ψυχικής υγείας του "καλού" κατά τα άλλα παιδιού που μου γνώρισε, γιατί πολύ απλά ούτε καν αυτοί οι ίδιοι οι κοινοί μας γνωστοί δεν ήξεραν ακριβώς την κατάστασή του. Νόμιζαν , όπως κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος πλην της οικογενείας του τότε αγοριού μου, πως απλώς είχε περάσει μια μελαγχολία στην εφηβεία επειδή έχασε στα 13 του τη μάνα του, αλλά την πραγματικότητα την ανακάλυψα μέσα από την ίδια την οικογένειά του όταν εν καιρώ άρχισα να συναναστρέφομαι μαζί τους.Καταλαβαίνεις λοιπόν πως κάποια πολύ προσωπικά θέματα και μάλιστα τόσο μεγάλης βαρύτητας δύσκολα τα εκμυστηρεύεσαι ακόμα και στους κολλητούς σου, πόσο μάλλον να τα ξέρουν κι όλοι όσοι πας μαζί τους για καφέ ή κάνεις παρέα στη σχολή κι άρα να ενημερώσουν μετέπειτα και τον/την εκάστοτε πιθανή σου σύντροφο.Οπότε, φίλε σχολιαστή Chief, μην επαναπαύεσαι και πολύ στην σιγουριά της "ασφάλειας" που υποτίθεται πως σου προσφέρουν οι γνωριμίες μέσω κοινών γνωστών κι οι πληροφορίες με τις οποίες μπορούν να σε προειδοποιήσουν αυτοί οι κοινοί γνωστοί.ΥΓ: Σόρρυ που σου απάντησα με εξομολόγηση, αλλά έχω διαγράψει από καιρό τον εδώ λογαριασμό μου και δεν δύναται να σχολιάσω.