ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω τι μου συνεβη,δεν εχω καταλαβει τι επαθα.Σε εμενα αραγε συνεβη;;;Συνεβη στα αληθεια αυτο το πραγμα;;Ναι,σε μενα.Πριν κανα μηνα..Σε εμενα, που με απολυτη σιγουρια θεωρουσα πως η λεξη "βιασμος" απλα δεν με αφορα...Πως τα φερνει η ζωη;Εχω χασει τον εαυτο μου,νιωθω λιγη,νιωθω ασημαντη,δεν εχω κεφι για ΤΙΠΟΤΑΑΑ ενω ημουν ακριβως το αντιθετο,μου αρεσε να βαφομαι,ειχα διαθεση να βγαινω,να περναω ωραια,ενιωθα ομορφη!Τωρα πια δεν θελω να κανω τιποτα γιατι ειμαι μια αναξια και δεν εχω κανεναν λογο να βαφτω,κανεναν λογο να βγω,κανεναν λογο να περασω ωραια.Γιατι να τα κανω ολα αυτα;Για ποιον;Το μονο που θελω ειναι να ειμαι στο κρεβατι μου κουκουλωμενη,ετσι νιωθω ασφαλης και οτι μονο αυτο μπορω να κανω ετσι και αλλιως.Νιωθω οτι ολα αυτα τα χρονια ημουν δυο διαφορετικα ατομα.Οτι η χαρουμενη εκδοχη μου ηταν η ψευτικη ενω αυτη που ειμαι τωρα ειναι η πραγματικη.Κλαιω καθε μερα και φυσικα φροντιζω να μην με δει κανεις γιατι δεν προκειται να το πω σε δικο μου ανθρωπο ποτε,ποτε,ποτε,ποτε,ποτε!!Ειμαι 20 χρονων.Eπεστρεφα 10 η ωρα το βραδυ σπιτι μου,στην πολυκατοικια μας οταν ειδα εναν απ τους ενοικους(τον γνωριζα,οι γονεις μου τον γνωριζαν,μιλουσαμε μαζι τουυυ) να μου λεει πως καποιοι δικοι σας λογαριασμοι ηρθαν στην πορτα μου και Μου ειπε ελα μπες μεσα να στους δωσω και εγω μπηκα.Δεν προλαβα να θεωρησω τιποτα παραλογο,δεν προλαβα να σκεφτω και στο τελος δεν προλαβα να με σωσω.Απλα με αρπαξε,μου εκλεισε το στομα και με πηγε στην κρεβατι του.Δεν καταλαβα ποσο γρηγορα εγιναν ολα,δεν ειχα ιδεα τι γινοταν!Ο πανικος μου ηταν απεριγραπτος,ειχα παγωσει.Προσπαθησα να παλεψω αλλα περασε το δικο του με ευκολια και χαρηκε.Το κλαμα μου,ο φοβος μου δεν τον αγγιζαν.Χαιροταν πολυ που εκανε ο,τι εκανε και μου ειπε "Πωπωω,γυναικαρα μου"!!!!!Εγω δεν με αναγνωριζα,νομιζα οτι δεν ημουν εγω αυτη που το παθαινε.Υπεφερε το σωμα μου,υπεφερε και η ψυχη μου και αυτη ακομα υποφερει και θα υποφερει για παντα.Βογγιζε μεσα στο αυτι μου και αυτο μαζι με ολα τα αλλα με ισοπεδωσε,με διελυσε σε χιλια κομματια.Ολα γινονταν ΤΟΣΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ ΑΡΓΑ!!!Αυτος μου μιλουσε,δεν μπορω να θυμηθω τι μουρμουραγε και εγω προσπαθουσα να ξεφυγω αλλα γινοταν ακομα πιο βιαιος και με χαστουκιζε.Οταν τελειωσε,προσπαθησα να συνελθω και νομιζω με ρωτησε αν μου αρεσε και μετα εγινε ξαφνικα καλος ετσι οπως μου μιλαγε ευγενικα ετσι οπως ηταν σε ολους,ευγενικος και εξυπηρετικος.Μετα μου ειπε παλι κατι νομιζω αλλα δεν θυμαμαι,μαζευα τα κομματια μου και εφυγα απο κει μεσα.Με σιχαθηκα και τον σιχαθηκα οσο τιποτα αλλο στον κοσμο.Τον μισω ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ αλλα και τον φοβαμαι !!!!! Ειναι τρομακτικος,δεν του φαινεται αλλα ειναι ΠΟΛΥ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΣ!!!Τον βλεπω συνεχεια στον υπνο μου,το βογγητο του μερα νυχτα το ακουω οπως τοτε και φοβαμαι,πνιγομαι,αηδιαζω,ντρεπομαι,ανατριχιαζω,τρεμω!!!!!!!!!!!!!!Γιατι μου συνεβη αυτο;Ημουν κανονικη τωρα τι ειμαι;;;Πως το εκανε αυτο;;;;;;ΓΙΑΤΙ;;;;Μακαρι να ειχα ορεξη να κανω παλι αυτα που εκανα παλια αλλα δεν θελω,δεν εχει νοημα.Ποναω παρα πολυ.Ηθελα απλα να το εξομολογηθω καπου..