Για τα "Όχι" και την απόφασή της να παραιτηθεί μετά την καταψήφιση τροπολογιών του πολυνομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Κυριακής μίλησε η πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Κατριβάνου, σε συνέντευξή της στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Η κα Κατριβάνου αναφέρει : "Το είχα σκεφτεί αρκετές φορές το προηγούμενο διάστημα, όταν ψηφιζόταν το ασφαλιστικό και επίσης, πολύ έντονα, όταν υπογράψαμε τη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας: μια συμφωνία παράνομη, που επιστρέφει πρόσφυγες σε μη ασφαλή χώρα, την Τουρκία, ανατρέποντας τη Συνθήκη της Γενεύης. Και μάλιστα τη συμφωνία αυτή την παρουσιάσαμε –και εξακολουθούμε να την παρουσιάζουμε– σαν επιτυχία! Η συμφωνία είχε άμεσες επιπτώσεις: στα hotspots, στην παροχή ασύλου, σε κάκιστες συνθήκες διαβίωσης, στα ασυνόδευτα ανήλικα.
Αυτά και αρκετά άλλα με έκαναν να νιώθω ντροπή και ευθύνη ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Αισθανόμουν, κάθε μέρα και περισσότερο, να επιβεβαιώνεται η ύπαρξη μιας συνεχούς επιτροπείας, που κάνει ασφυκτικά τα περιθώρια άσκησης πολιτικής, ακυρώνει ουσιαστικά τη δυνατότητα να αλλάξει η ζωή μας.
Ωστόσο, υπερίσχυε μέχρι τώρα η απόφαση να παλεύω τα πράγματα από μέσα, να στηρίζω τις θετικές πρωτοβουλίες, να χρησιμοποιώ την όποια εξουσία μού έδινε ο ρόλος μου. Τι άλλαξε την Κυριακή; Με μια φράση: Μου ήταν αδύνατον, δεν έβγαινε η φωνή μου να ξαναπώ «Ναι σε όλα». Και από τη στιγμή που είπα «όχι» σε δύο βασικά άρθρα, δεν μπορούσα να παραμείνω βουλευτής. To κριτήριο για μένα δεν ήταν αν το «υπερταμείο» και ο «κόφτης» ήταν λιγότερο κακά σε σχέση με άλλα μέτρα στη θέση τους· αυτοτελώς, είναι εξαιρετικά κακά, μας υπερβαίνουν (ακόμα και... βιολογικά) και το τι είναι το καταλαβαίνουμε αν σκεφτούμε τι σχέση έχουν με τις προσδοκίες και τα πιστεύω μας.
H κυρία Κατριβάνου απάντησε επίσης για την κριτική που ακολούθησε και την επόμενη μέρα της παραίτησης:
- Σας κουνάνε το δάχτυλο παλιοί σας σύντροφοι μιλώντας για καθυστέρηση στην απόφαση παραίτησης, χρησιμοποιώντας μέχρι και το γνωστό ρεφρέν περί προδοσίας, ενώ παράλληλα δεν σας δίνουν το «δικό τους» συγχωροχάρτι! Θέλετε να σχολιάσετε;
Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις, θετικές, αρνητικές, κριτικές, συμπαράστασης κ.ο.κ. Τις ακούω όλες με προσοχή, καθώς αφορούν τις αγωνίες του κόσμου της Αριστεράς αλλά και ευρύτερα.
Είναι απολύτως εύλογο να δέχομαι κριτική. Ωστόσο, οι εκφράσεις μίσους και προσβολής είναι εξουθενωτικές, όχι για μένα, αλλά για τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε και να συγκρουόμαστε πολιτικά, καθώς δεν έχουν κανένα όραμα και μας βυθίζουν στο τέλμα.
- Ποιο είναι το αύριο για μια βουλεύτρια της Αριστεράς που παραιτείται;
Αυτή τη στιγμή, το βιώνω σαν μικρό θάνατο του ρόλου μου, των σχέσεων, της ταυτότητας των τεσσάρων τελευταίων χρόνων. Αισθάνομαι μεγάλη λύπη, παρότι νιώθω ότι δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.
Κοιτάζω τι θα κάνω επαγγελματικά. Οσον αφορά το πολιτικό πεδίο, με τα δικαιώματα της ΛΟΑΔ κοινότητας, των προσφύγων και μεταναστών, των φυλακισμένων, των ψυχικά ασθενών, ασχολούμαι εδώ και χρόνια, όπως αγωνίζομαι και κατά του ρατσισμού και του νεοναζισμού.
Πολύ πριν γίνω βουλευτής. Νομίζω ότι θα βρω τους τρόπους να συνεχίσω να ασχολούμαι με όλα αυτά – χωρίς τα προνόμια αλλά και τους καταναγκασμούς του ρόλου της βουλεύτριας.
Mε πληροφορίες από το efsyn.gr
σχόλια