__________________
1.
Αγαπητή μας, α, μπα;!
Μένω στη Δανία και εργάζομαι στο Αγγλικό σχολείο της πόλης μου. Tα δημογραφικά του βοηθητικού προσωπικού έχουν ως εξής: πλειοψηφία από αγγλοσαξωνικές χώρες, με αγγλικά τη μητρική τους, κάποιοι ισπανόφωνοι/ες και ασιάτισες και 3 έλληνες - εμείς.
Η δουλειά είναι εύκολη, το ωράριο καλό, η πληρωμή φοβερή και εγώ φτύνω τον κόρφο μου που έχω δουλειά και χαζογελάω με τον εαυτό μου όταν ψάχνω το σ/κ και γκρινιάζω τις Δευτέρες.
Ωστόσο, έχω παρατηρήσει ότι οι αγγλοσάξωνες με σνομπάρουν - ευγενικά. Δεν πολυδίνουν σημασία όταν τους αναφέρω κάτι σχετικό με τη δουλειά, η φάτσα τους όταν τους χαιρετώ μια ξινίλα σκέτη, χωρίς καν προσπάθεια να το κρύψουν, με αποκλείουν από τις κοινωνικές συναναστροφές, ορισμένοι δεν έχουν μπει εδώ και μήνες στον κόπο να συστηθούν ανεπίσημα και γενικά, συμβαίνουν καθημερινά τέτοια λυκειακά περιστατικά αποκλεισμού και σνομπισμού.
Συζητώντας το με τις/τους Έλληνες συναδέλφους, συνειδητοποίησα ότι κι αυτοί βιώνουν το γεγονός παρόμοια, αλλά κανείς μας τόσο τρανταχτά ώστε να μπορέσει να καταλήξει με αποδείξεις στο συμπέρασμα ότι "αυτή είναι μια ρατσιστική συμπεριφορά". Στο μεταπτυχιακό συζητήσαμε για το νεορατσισμό https://en.wikipedia.org/wiki/New_racism
και ταυτοποιούνται όντως οι καταστάσεις, ωστόσο τα χέρια μου είναι δεμένα: Αφενός, και δεν μπορώ να το αναφέρω -αφού δεν έχω απτές αποδείξεις- και θα τους έστρεφε εναντίον μου, κάνοντας το κλίμα ανυπόφορο. Αφ' ετέρου, ενώ γνωρίζω ότι είμαι εκεί για να δουλέψω, αυτό το κλίμα είναι τοξικό, μου τρώει μεγάλο μέρος της εγκεφαλικής μου RAM, και νιώθω ότι σέρνω ένα σακί παραπάνω πέρα από το φόρτο της δουλειάς.
Ψάχνω ακόμη το κουμπί του off, αλλά μέχρι στιγμής καμία τύχη. Συμφωνώ μαζί σου και δεν πιστεύω στα ασπρόμαυρα διλήμματα, αλλά υπάρχει κάποια άλλη εναλλακτική που δεν βλέπω; Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω για να αντιμετωπίσω μια τέτοια κατάσταση;
Στέλνω μια αγκαλιά προς την κατεύθυνσή σου!- Cady Heron τελικά;
Πιστεύω ότι ορθά αναγνωρίζετε τα σημάδια και ότι όντως συμβαίνει αυτό που περιγράφεις. Το «αλλά», γιατί πάντα υπάρχει ένα αλλά, είναι ότι δυστυχώς δεν γίνεται να περιμένεις να ζεις μια πραγματικότητα στην οποία δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα που θα σου τρώει RAM. To ερώτημα δεν είναι πού βρίσκεται το off. Δεν το βρίσκεις, διότι δεν υπάρχει. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις το πρόβλημα (αυτό το έκανες) και μετά να δεις πώς θα ζήσεις με αυτό. Σε άλλη δουλειά θα είχες άλλο πρόβλημα. Όπως ένα παρανοϊκό αφεντικό, ας πούμε. Σε άλλη χώρα, θα είχες άλλο πρόβλημα. Όπως την ανεργία, ας πούμε. Επίσης δεν γίνεται να αγνοήσουμε το γεγονός ότι όλοι δουλεύετε σε αγγλικό σχολείο. Αν ήσασταν σε εστιατόριο με σούσι, θα ήταν διαφορετικά η ιεραρχία.
Κάτι που θα μπορούσες να κάνεις είναι να πιάσεις φιλίες με τους υπόλοιπους μη-αγγλοσάξονες και να γίνετε υπολογίσιμη ομάδα. Εν τη ενώσει η ισχύς
__________________
2.
Ερωτευτήκαμε παρα πολυ και περάσαμε μαζι τέσσερα υπεροχα χρόνια. Η σχέση τελειωσε χωρις τσακωμούς, απλα επειδή ειχε ερθει ο κορεσμός. Ήμουν κ ειμαι ακομα ερωτευμένη μαζι του. Εκείνος πολυ συχνά με πλησιάζει φιλικά κ ερωτικά. Καθε φορά που ερχόμαστε ξανα σε επαφή, ενώ εκείνες τς στιγμές ειμαι πολυ χαρουμενη, μετα γυρίζω πίσω, στεναχωριέμαι κ φτου κ απο την αρχη. Του ειπα πολυ ευγενικά οτι τον αγαπάω αλλα με στεναχωρεί το να μιλαμε κ με γυρίζει πίσω γιατι ακομα νιωθω πράγματα γι αυτόν κ οτι εφόσον τελειωσε η σχέση μας καλυτερα μεχρι να ηρεμήσουμε τελείως να απομακρυνθούμε. Εκείνος μου απάντησε οτι ήμουν κ θα ειμαι πάντα σημαντική γι αυτόν και δεν μπορει να μην μου μιλάει ή να μην ξερει οτι ειμαι καλα. Αλήθεια, α μπα θέλω βοήθεια ....
Για ρώτα τον. Είναι προϋπόθεση το σεξ για να ξέρει αν είσαι καλά; Ένας καφές δεν αρκεί;
Η βοήθεια που θα σου δώσω είναι σε μορφή μπουνιάς. Δεν χωρίσατε επειδή είχε έρθει ο κορεσμός. Χωρίσατε επειδή αυτός βαρέθηκε κάπως και θέλει να εξερευνήσει άλλες πιθανότητες, αλλά μέχρι τότε δεν έχει αντίρρηση να σε βλέπει χωρίς άλλη δέσμευση. Φυσικά και σε συμπαθεί, σε θεωρεί αξιόλογη, αλλά δεν σε θέλει σε αποκλειστική βάση, δεν σε θέλει με τον τρόπο που τον θέλεις εσύ. Διαφέρουν πολύ αυτά που θέλετε και είσαι η χαμένη της υπόθεσης επειδή σε αυτή τη συναλλαγή θέλεις τα περισσότερα.
Είναι καλύτερα μέχρι να ηρεμήσεις (και όχι να ηρεμήσετε) να απομακρυνθείτε. Δεν αμφιβάλλω ότι θα του κοστίσει αυτό, αλλά αρκετό καιρό τα έχει όλα δικά του, ήρθε η ώρα να στερηθεί και κάτι. Δεν είσαι πια υπεύθυνη για τις διαθέσεις του.
__________________
3.
Πώς απαντάς σε κάποιον που σου λεει: Καλέ Ρίτσα έχεις πάει ήδη erasmus μην ξανακάνεις αίτηση, άσε να πάμε κι εμείς! Η παράκληση έγινε από φίλη, έχω πάει erasmus πρόπερσι αλλά θα ήθελα να ξαναπάω, νιώθω όμως τύψεις να κάνω δήλωση μετά απ'αυτό!! Πώς θα το πω στην Κίτσα που με παρακάλεσε; Υγ. Έχω περισσότερα μόρια, αλλά δεν είμαι η μόνη που θα κανει αίτηση, όλη η σχολή θα κάνει!!- juicy rainbow
Η Ρίτσα πρέπει να μάθει με κάποιον τρόπο ότι δεν θα πάει μπροστά ζητώντας από άλλους να μην πάνε για να πάρει η ίδια τη θέση τους. Εσύ όχι μόνο δεν πρέπει να έχεις τύψεις, αλλά θα σε δικαιολογούσα και αν είχες θυμώσει. Δεν διακρίνεις το θράσος που υπάρχει μέσα σε αυτή την παράκληση;
__________________
4.
Α μπα..πριν 4 χρονια ξεκινησα μια σχεση με μια κοπελα..ειχαμε πολλα θεματα κ αυτη κ εγω..αλλα και πολυ παθος αγαπη και γενικα ταιριαζαμε και θελαμε να μαστε μαζι..πριν ενα χρονο πηραμε την αποφαση να φυγουμε στο εξωτερικο..κι εκει μου λεει να χωρισουμε..μενω εγω ...καταλαβαινεις..λιγο πριν φυγει μου λεει οτι το μετανιωσε και θελει να μαστε ξανα μαζι και να παω μαζι της αφου ομως πρωτα μου λεει οτι με κερατωσε με την πρωην της αλλα τελικα δε τα βρηκαν..εγω καταλαβαινω τους λογους που το εκανε ειμαστε ξανα μαζι αλλα εγω φυσικα δεν ειμαι καλα δε μπορω να παω μαζι της και ξεκιναει η σχεση με αποσταση..σχεδον ενα χρονο ετσι..κι ενω παιρνω την αποφαση να παω τελικα μου λεει παλι οτι δεν ειναι σιγουρη κι ανακαλυπτω οτι ειχε και μια μικρη περιπέτεια με μια αλλη..παλι κλάματα συγνωμες να μαστε μαζι και τετοια..παλι ναι εγω ας το προσπαθήσουμε..τωρα ειμαστε στη φαση που εγω τον αλλο μηνα παω τελικα..και παλι μου λεει οτι ναι με θελει μ αγαπαει αλλα φοβαται αν θα τα παμε καλα..ε κι εγω δε μπορω αλλο νομιζω..ποσα ν αντέξω; παρολα αυτα λεω να παω επιτελους κι οτι γινει..υπαρχει ομως κ η σκεψη να της πω τελος κι οτι μου αξιζει κατι καλυτερο.. Δωσε μου μια γνωμη συμβουλη πλιζζ!! Η υπομονή!
Δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό που σε περιγράφει είναι η υπομονή. Λες ότι «καταλαβαίνεις» αλλά δεν μας λες τους λόγους που «καταλαβαίνεις» και αυτό με κάνει να υποψιάζομαι ότι κι εσύ ξέρεις ότι βασικά, δεν καταλαβαίνεις καθόλου, αλλά για κάποιο λόγο έχεις παραλύσει και δεν μπορείς να αντιδράσεις.
Να πας στο εξωτερικό αν θέλεις να πας στο εξωτερικό, και όχι για αυτήν. Και αν πας, να πας σε άλλο σπίτι, άλλη δουλειά, ανεξάρτητα εντελώς, ξεκινώντας μια ανεξάρτητη ζωή. Αν αυτή με το θέλημα του Μακαρονοτέρατος υποστεί μεταμόσχευση προσωπικότητας και σοβαρευτεί, εντάξει. Αν συνεχίσει το βιολί της, πρέπει να έχεις μια πόρτα που μπορείς να της κλείσεις στα μούτρα.
__________________
5.
Γεια σου Α μπα...
Ηθελα να σε ρωτησω ποια η γνωμη σου για τα ιδιωτικα κολλεγια ;
Ειμαι 21 και τον Οκτωβριο θα γραφτω για international hospitality managment ειναι 3 χρονια και δουλευω εποχιακη τα καλοκαιρια σε ξενοδοχειο οπου και θα συνεχισω μιας και θα πληρωνω μονη μου τα διδακτρα...
Απλα ειναι πολλα τα λεφτα και συνεχεια ακουω ξαναδωσε πανελληνιες και τζαμπα λεφτα κ τετοια...
Απλα θελω πολυ να παω σαυτο το κολλεγιο και να το βγαλω ...
Ποια η αποψη σου;- Ιωαννα
Δεν έχω ΜΙΑ γνώμη για τα ιδιωτικά κολλέγια, όπως δεν έχω ΜΙΑ γνώμη για όλα τα πανεπιστήμια. Για κάθε κλάδο υπάρχουν καλά και κακά, φτηνά και ακριβά, φτηνά και καλά, φτηνά και χάλια, ακριβά και κακά, και πάει λέγοντας. Δεν ξέρω τον κλάδο σου, ούτε μας λες περισσότερα για να σε συμβουλέψει κάποιος, ούτε ξέρουμε πόσα θα βγάζεις για να πληρώνεις τα δίδακτρα, ούτε ξέρουμε αν χρειάζεσαι φροντιστήρια για τις πανελλήνιες, που δεν είναι δωρεάν.
Η άλλη μου άποψη είναι ότι σπάνια είναι καλή ιδέα να λες σε άλλους με ποιον τρόπο σκοπεύεις να ξοδέψεις τα λεφτά σου. Είναι σα να συζητάς τον αριθμό των παρτενέρ σου. Όλοι θα σε κρίνουν, αλλά κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση σου.
__________________
6.
Ποιον θεωρείς τον δικαιότερο τρόπο να μοιραστούν τα κοσμήματα και ρούχα μιας μητέρας ανάμεσα σε δύο κόρες (και αδερφές) που τα θέλουν εξίσου;
Με κλήρωση.
__________________
7.
Αγαπημένη μου Α-μπα,
Είμαι 30 χρόνων, έχω δύο μεταπτυχιακά αλλά αποφάσισα να ήταν γίνω αρχιτέκτονας, είμαι πετυχημένη στην δουλειά μου (όσο το επιτρέπουν οι καιροί), έχω ανεξαρτητοποιηθεί από τους γονείς μου εδώ και χρόνια, μένω με τον αρραβωνιαστικό μου και ζούμε μια ευτυχισμένη ήρεμη ζωή. Έχω φίλους, κοινωνική ζωή, ενδιαφέροντα, και όνειρα όπως όλοι μας. ΑΛΛΑ είμαι παχουλή. Είμαι θρασύτατη βλέπεις γιατί τολμώ να είμαι ευτυχισμένη εγώ και τα περιττά μου κιλά. Όλη μου τη ζωή παλεύω με αυτό το πράμα. Με το να χάσω κιλά, με το να συμμορφωθώ με τους κανόνες της κοινωνίας, αλλά δυστυχώς έχω αποτύχει. Και αφού απέτυχα, το δέχθηκα, έμαθα να ζω με αυτό και ναι, έχω τολμήσει να αγαπήσω τον εαυτό μου. Όμως δεν νιώθουν όλοι το ίδιο απέναντι μου. Οι φίλες μου προχθές συζητούσαν ένα άρθρο με κοπέλες με καμπύλες ή με αρκετά περιττά κιλά που έκαναν yoga. 'Ήμουν έτοιμη να πω ότι είδα και εγώ το άρθρο και ότι μου άρεσε όταν άρχισαν όλες να λένε πως ήταν αηδία (προφανώς απαγορεύεται να κάνεις yoga μαζί με την κυτταρίτιδα σου). Τους απάντησα λέγοντας τους να ηρεμήσουν λίγο και ότι σαν παχουλή γυναίκα που αθλείται είναι προσβλητικό για μένα να της ακούω να μιλάνε έτσι. Η απάντηση τους ήταν 'Ελεος εσύ δεν είσαι έτσι' (όμως είμαι). Ο πατέρας μου επίσης αποφάσισε τώρα στα 30 μου ότι δεν θα μου ξαναμιλήσει αν δεν χάσω βάρος. Η απάντηση μου προς αυτόν ήταν 'δεν έχει πρόβλημα κάνε ότι νομίζεις'. Και έφυγα. Και μετά έκλαψα, όχι γιατί δεν με αγαπάει ο πατέρας μου, ξέρω ότι κατά βάθος το κάνει επειδή έτσι πιστεύει πως με νοιάζεται, αλλά επειδή ότι και να κάνω, ότι κι αν πετύχω πάντα θα υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο (που προφανώς αυτός είμαι εγώ). Για παράδειγμα όταν μπήκα σε σχέση ήταν η απορία τον γονιών μου πως κατάφερα εγώ να βρω άντρα όμορφο και πετυχημένο (άρα πρέπει να χάσω κιλά να τον κρατήσω), πήρα προαγωγή με αύξηση η απάντηση ήταν 'Μπράβο αγάπη μου, άντε τώρα που θα έχεις παραπάνω λεφτά να πας ένα διαιτολόγο', όταν αρραβωνιάστηκα άκουσα 'συγχαρητήρια, άντε να χάσεις τα κιλά να είσαι ωραία στον γάμο'. Νιώθω ότι κάθε μέρα είναι μια μάχη, κάθε σημαντικό γεγονός της ζωής μου λεκιάζεται από αυτά τα κακοπροαίρετα σχόλια. Και έχω μάθει να τα αντιμετωπίζω με χιούμορ και αποφασιστικότητα, όμως αυτή η αντιμετώπιση του πατέρα μου με πλήγωσε. Νιώθω ότι ψυχολογικά με έχει πάρει πίσω. Σαν πρώην χρήστης που μετά από χρόνια νηφαλιότητας πέφτει πάλι πίσω σε παλιές κακές συνήθειες. Είχα και με την μαμά μου αυτό το πρόβλημα για πάρα πολλά χρόνια, όμως κάτι άλλαξε μέσα της και πλέον απλά έχουμε μια καταπληκτική σχέση. Βασικά ας είναι καλά η Adele που εμφανίστηκε από μηχανής θεός και η μαμά μου έκανε ένα κλικ ότι οκ τελικά γίνεται να είσαι όμορφη, εμφανίσιμη, ταλαντούχα και πετυχημένη έστω και με περιττά κιλά (όχι δεν το λέω για αστείο, αλήθεια η μαμά μου τα βρήκε με το βάρος μου λόγο της Adele). Με τον πατέρα μου όμως επικοινωνία μηδέν. Του έχω μιλήσει ήρεμα ότι έχω κάνει εξετάσεις και είμαι υγιής και ευτυχισμένη ασχέτως του βάρους μου (ναι παιδιά γίνεται, αλήθεια, τρέχω 6χμ την ημέρα, και κάνω μια χαρά την προχωρημένη τάξη πιλάτες), και του έχω μιλήσει και όχι και τόσο ήρεμα να μην τον απασχολεί, να μην με τρελαίνει, να μην μου ξαναμιλήσει επι του θέματος κλπ. Με τον αρραβωνιαστικό μου ακόμα δεν έχουμε βάλει ημερομηνία γάμου, αλλά το σκέφτομαι συνέχεια και τρέμω στην ιδέα. Δεν θέλω να δοκιμάσω νυφικά με έχει πιάσει παράνοια και άγχος, ότι ντύνομαι νύφη και αμέσως φαντάζομαι το ύφος του πατέρα μου, χαμηλό κεφάλι, σφιγμένα χείλη, ένας ελαφρύς εκνευρισμός στα μάτια, και ένα διακριτικό κ όμως επίμονο κούνημα του κεφαλιού από πλάι σε πλάι (μια εικόνα βαθιά αποτυπωμένη στο κεφάλι μου). Μερικές φορές λέω άντε ας κάνω την δίαιτα να σκάσουν όλοι επιτέλους, αλλά είναι αυτός λόγος? Και μετά που θα σκάσουν δεν θα βρουν κάτι άλλο να λένε? 'Άσε που έχει φουσκώσει ο εγωισμός μου και λέω θα αποδείξω σε όλους ότι τα κιλά δεν έχουν σημασία! Αλλά αφού δεν έχουν γιατί σου έχω γράψει ένα κατεβατό? Στο τέλος της μέρας ότι και να πω, ο πατέρας μου ντρέπεται για μένα, και εγώ ντρέπομαι για τον πατέρα μου που ασχολείται με μαλακίες. – corpse bride
Υ.Γ. Σε διαβάζω κάθε μεσημέρι στο διάλειμμα, είσαι η αγαπημένη μου καλή συνήθεια.
Αυτό που βοηθάει στους προβληματισμούς είναι να εντοπίσει κανείς ποια είναι η καρδιά, η ουσία, το σημείο που πονάει πιο πολύ, η ρίζα ας πούμε. Αυτό προσπαθώ να κάνω με όλους, με διαφορετικά ποσοστά επιτυχίας βέβαια, κι αυτό θα προσπαθήσω και με σένα. Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι οι «όλοι», οι φίλες σου, οι διαφημίσεις, η κοινωνία. Αυτά ρίχνουν λάδι στη φωτιά, αλλά η φωτιά καίει για άλλο λόγο. Αυτό που σε πονάει είναι ο πατέρας σου. Όλα τα άλλα τα έχεις αντιμετωπίσει ήδη.
Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλη για να αρχίσεις να προσπαθείς να μην αναζητάς την έγκριση του πατέρα σου για να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Η πατρική αποδοκιμασία ταλαιπωρεί γενιές και γενιές παιδιών, και οι πατέρες που το κάνουν, βρίσκουν πάντα έναν τρόπο για να την εκφράσουν. Αυτό που κάνει ο πατέρας σου είναι δικό του πρόβλημα. Αυτό που κάνει είναι λάθος, και αυτό το λάθος είναι δικό του πρόβλημα. Δεν είναι δικιά σου η ευθύνη, ούτε να το δικαιολογήσεις, ούτε να το καταλάβεις, και αυτό το λάθος δεν χαρακτηρίζει εσένα. Δεν σημαίνει κάτι για σένα ότι κάνει αυτό το λάθος. Και πάλι, είναι δικό του πρόβλημα, και δικό του θέμα αν θέλει να το λύσει (όπως το έλυσε η μητέρα σου. Και το έκανε με προσωπική προσπάθεια. Δεν την έσωσε η Αντέλ, ήθελε να καταλάβει, και το κατάφερε μόνη της).
Μην περιμένεις να αλλάξει για να ευτυχήσεις, γιατί θα είσαι όμηρος για πάντα – ακόμα και αν αδυνατίσεις. Ειδικά αν αδυνατίσεις. Τότε θα του δώσεις και δίκιο. Αν θέλεις να χάσεις κιλά, μόνο για σένα, αποκλειστικά για σένα, και ποτέ για κάποιον άλλον. Τώρα βάλε όρια στον πατέρα σου. Αν σε ταράζει η ιδέα της όψης του και μόνο με τη σκέψη του νυφικού, πες του ότι αν δεν μαζευτεί, δεν θα είναι καλεσμένος. Ξανά: έχει άδικο, και αυτό που κάνει είναι λάθος. Πρέπει να το καταλάβει, και αν όχι αυτό, τουλάχιστον πρέπει να καταλάβει ότι αυτό που κάνει θα έχει συνέπειες.
Έτσι είναι μερικές φορές οι οικογένειες, έτσι είναι μερικές φορές οι γονείς, πληγώνουν τα παιδιά τους επειδή νομίζουν ότι επειδή είναι παιδιά τους, είναι και ιδιοκτησίες τους. Όμως δεν είσαι, είσαι αυτόνομος άνθρωπος, και δεν εξαρτάσαι από τους γονείς σου εδώ και χρόνια. Αν δεν έχεις παντρευτεί ήδη, καλά στέφανα, και αν έχεις παντρευτεί, στείλε μας φωτογραφίες να σε καμαρώσουμε. Να ζήσετε.
σχόλια