ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περιστρέφεται γύρω από μία ομάδα και αυτή είναι Ο ΠΑΟΚ.Μεταξύ σοβαρού και αστείου ορισμένοι φίλοι μου πάντα με κράζουν με τις κλασσικές δικαιολογίες που αβάσιμες δεν τις λές αλλά δεν με πτοούν. Π.χ. ομάδες εταιρίες, άλλοι κάνουν κουμάντο και 'σεις τζάμπα τρέχετε, το ποδόσφαιρο είναι για τους αργόσχολους, κτλ κτλ.Τίποτα από αυτά δεν με καίει.Μεγάλωσα στις αλάνες, από μικρός έπαιζα συνέχεια μπάσκετ στο οποίο ήμουν πολύ καλός, αλλά όταν έπαιζε ο ΠΑΟΚ ποδόσφαιρο καθόμουν έξω από τα προποτζίδικα (επειδή μέσα δεν με άφηναν να μπω μιας και ήμουν μπόμπος) και έβλεπα τον αγώνα στο Filmnet από τις τζαμαρίες. Πήγαινα όποτε μπορούσα σε αγώνες της Δόξας Δράμας, επειδή από αυτή την πόλη κατάγομαι, και φώναζα όσο μπορούσα να τονώσω το ηθικό των παικτών. Αγόραζα τα αυτοκόλλητα της Panini και πρώτο μου μέλημα ήταν να συμπληρώσω την ομάδα του ΠΑΟΚ. Ακόμα και όταν συμπλήρωνα τα αυτοκόλλητα, ότι διπλό από άλλες ομάδες είχα το αντάλλασσα με παίκτες του ΠΑΟΚ. Όταν οι άλλοι δεν συμφωνούσαν για τις ανταλλαγές τότε ερχόταν η τυχαία φάση με το γιάχμαν. Εννοείται ότι είχα γεμίσει την ντουλάπα μου με τα διπλά αυτοκόλλητα και οι κρεμάστρες είχαν ένα σωρό μπλούζες του ΠΑΟΚ απ'το παζάρι. Το θρανίο μου πάντα το χώριζα στη μέση με τον διπλανό μου, με μία γραμμή όπως στο Κωνσταντίνου και Ελένης ένα πράμα, και στην δική μου πλευρά ήταν γεμάτο ζωγραφιές αφιερωμένες στην ομάδα μου. Όταν πηγαίναμε ημερήσια εκδρομή στο πάρκο των Κομνηνών, σε όλο τον δρόμο τραγουδούσα συνθήματα και οι δάσκαλοι απορούσαν επειδή είχα καλούς βαθμούς αλλά η αγάπη με αυτή την ομάδα τους φαινόταν περίεργη, έως και εμμονική.Έπειτα μεγάλωσα και έβγαλα τα πρώτα μου γένια και κατάφερα να αποσπάσω την υπόσχεση της μάνας μου ότι αν τα πάω καλά στους βαθμούς μου θα με αφήσει να πάω με τα ξαδέρφια μου στην Τούμπα να δω από κοντά την μεγάλη μου αγάπη. Και τελικά τα κατάφερα. 2α Λυκείου πήγαμε στον αγώνα ΠΑΟΚ - ΑΡΗΣ. Αυτό που έζησα εκείνη την ημέρα ήταν σκέτο μαγεία. Οι φλέβες μου στο λαιμό από τις φωνές είχαν γίνει τριπλάσιες. Η φωνή μου έμοιαζε πολύ σιγανή, ήθελα τόσο πολύ να φωνάξω ακόμα πιο δυνατά. Τα χέρια μου συνεχώς στην ανάταση και τα συνθήματα να δίνουν και να παίρνουν. Έπειτα γυρίσαμε πίσω και εγώ δε μπορούσα να κοιμηθώ από την χαρά μου. Ήξερα ότι αυτό που έζησα θα μου άλλαζε τη ζωή.3η λυκείου και το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν να βγάλω καλούς βαθμούς να περάσω στην Θεσσαλονίκη και να είμαι πάντα κοντά στην ομάδα μου. Πανελλήνιες, καλοκαίρι, αποτελέσματα, μηχανογραφικό. Το ήξερα ότι είχα περάσει στην Θεσσαλονίκη. Οι βαθμοί μου ήταν πολύ καλοί. Ανακοίνωση βάσεων. Και ναι, ήμουν μέσα στους πρώτους που πέρασαν στο τμήμα Μαθηματικών του Α.Π.Θ. και ναι του Α.Π.Θ., του Α.Π.Θ.!Τελείωσα την σχολή, τελείωσα την θητεία, το πρώτο μέλημα μου ήταν να βρω δουλειά στην Θεσσαλονίκη. Τίποτα πέρα από ιδιαίτερα για χαρτζιλίκι. Μεταπτυχιακό, ξανά αναζήτηση, ξανά χαρτζιλίκι.Αλλαγή δεδομένων, αναζήτηση για δουλειά στο εξωτερικό, αποστολή βιογραφικών, συνέντευξη μέσω Skype και τελικά δεκτός.Γειτονιές, σπίτια, πίκρες, χαρές, έρωτες, φίλοι. Όλα περαστικά. Η όχι; Η αγάπη για αυτή την ομάδα ποτέ δεν ήταν περαστική. Σε όλα τα δύσκολα ήσουν εκεί να μου πάρεις τι σκέψεις μακριά.Αντίο αγαπημένη μου πόλη. Με χρόνια και καιρούς θα τα ξαναπούμε.Σε σένα ασπρόμαυρη αγάπη, αντίο δε λέω. Όπου γης και πατρίς και τα συνθήματα σου θα σιγοτραγουδάω.