ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαστε μαζι 1μιση χρονο..22 εγω, 32 αυτος..εγω τωρα τελειωνω τις σπουδες μου, αυτος δουλευει. Εχουμε πολυ καλη σχεση! Με τις βολτες μας, με τα ταξιδια μας, με τον χαβαλε μας, με την ελευθερια του ο καθενας..δε μου φερθηκε ποτε ασχημα, ειναι η καλυτερη σχεση που θα μπορουσα να κανωΥπαρχουν φορες ομως που νιωθω οτι κατι δεν παει καλα..οτι κατι εχει χαλασει.Ψαχνω να βρω τι φταιει αλλα δεν βγαζω ακρη ή τουλαχιστον γι'αυτο που σκεφτομαι δεν ειμαι σιγουρη. Και στο κρεβατι δεν εχω την ιδια ορεξη με παλια. Σκεφτομαι οτι ισως εχω αρχισει να κουραζομαι, οτι μπορει και να μη τραβαει αλλο..απο την αλλη, μολις σκεφτομαι να χωρισω ή εστω να κατσουμε λιγο χωρια με πιανει τρελα, στεναχωριεμαι μονο στη σκεψη. Τον τελευταιο καιρο μου αναφερει συχνα πυκνα οτι καποια στιγμη θα θελει να παντρευτει και να κανει οικογενεια αλλα οχι μαζι μου γιατι ειμαι μικρη και θα ειναι σαν να μου στερει την ελευθερια και οτι εχω πολλα να δω και να ζησω ακομα..τα δεχομαι αυτα που λεει, ετσι ειναι. Ομως ειναι ωραιο να σου λεει ο αλλος καθε λιγο και λιγακι οτι αυτο που εχετε εχει ημερομηνια ληξης? Το ξερω οτι δε θα παντρευτουμε, δεν εχω βλεψεις να μεινουμε για παντα μαζι αλλα δε μπορω και συνεχεια να ακουω οτι θα χωρισουμε..ας γινει οταν ειναι να γινει, γιατι να το συζηταμε? Και ειδικα εφοσον ειμαστε καλα και δεν υπαρχει κανενα τεραστιο προβλημα αναμεσα μας. Με γεμιζει ανασφαλειες ολο αυτο. Νιωθω οτι θα ξυπνησω το πρωι και θα δω ενα μηνυμα που να με χωριζει.Δεν το εχω συζητησει μαζι του και δε θελω κιολας γιατι μπορει να το παρει στραβα (πχ μπορει να νομιζει οτι τον πιεζω για γαμο ή οτι αδιαφορω για τα θελω του).. Τη μια λεω να μη δινω σημασια σε οσα λεει και οτι ειναι να ερθει ας ερθει μονο του κι απο την αλλη λεω να χωρισουμε τωρα που ειναι σχετικα νωρις για να μη δεθουμε ακομα περισσοτερο και να κανει ο καθενας τη ζωη του οπως τη θελειΤι προτεινετε?