ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπαρδόν εμείς οι κάτω των 25 δεν εκφέρουμε άποψη?Πάντως ψηφιζουμε ε.

Εξαρτάται από το τι αναζητά κανείς. Άλλοι το λένε "ξεθυμαίνει", άλλοι το λένε "μετουσιώνεται". Ξέρετε, συνήθως στα πρώτα νιάτα μας (τονίζω το συνήθως γιατί δεν ισχύουν τα ίδια για όλους), επιζητούμε το έρωτα, ξανά και ξανά. Την ένταση, το πάθος, την αδιάκοπη διεκδίκηση, την επιβεβαίωση στα μάτια του άλλου.Όσο μεγαλώνουμε και κατανοούμε πώς λειτουργούν οι σχέσεις, συχνά επιλέγουμε το επόμενο βήμα εξέλιξης ενός έρωτα. Τη μετουσίωσή του σε αγάπη, που στερείται ναι μεν τις αρχικές εξάρσεις, ενθουσιασμό και συγκινήσεις, αλλά κερδίζει σε βάθος συναισθήματος, ουσιαστικό ταίριασμα κι επικοινωνία σε ένα επίπεδο που μόνο δύο άνθρωποι που αγαπιούνται βαθιά και ουσιαστικά μπορούν να μοιραστούν.Αν για εσάς το τέλος του έρωτα σημαίνει το τέλος της σχέσης, είναι απολύτως κατανοητό και θεμιτό. Έχει συμβεί σε όλους μας, συμβαίνει και θα συμβαίνει.Ναι, η αγάπη είναι μια κλωστή που δημιουργείται και μας δένει για καιρό (ίσως και για πάντα) με κάποιους ανθρώπους, απλώς η ζωή που πηγαίνει πάντα μπροστά, επιτρέπει το ξεθώριασμά της και τη δημιουργία νέων δεσμών, με άλλους συντρόφους.Κάθε περίπτωση, όπως και η δική σας, είναι ξεχωριστή.

Μια σχέση τελειώνει:1. όταν το επιθυμούν και οι 22. όταν το επιθυμεί ο ένας από τους 2Για την 1η περίπτωση είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχει κάτι να συζητήσουμε. Για την 2η, εκείνος που εξακολουθεί να έχει συναισθήματα δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποδεχτεί την απόφαση του/της συντρόφου και να προχωρήσει στη ζωή του. Ναι, πονάει πολύ όταν αγαπάς τον άλλον, μπορεί να χρειαστεί ακόμα και χρόνια για να ξεπεράσεις έναν αγαπημένο, όμως that's life. Και πίστεψέ με, ναι μάλλον όλοι-ή οι περισσότεροι τέλος πάντων-έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση (και πάνω από 1 φορά κιόλας!) να αφήσουμε πίσω μας μια μεγάλη αγάπη (που τότε φάνταζε η μία, μόνη και μοναδική!) και να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα με μια άλλη μεγάλη (μία, μόνη και μοναδική!) αγάπη. Και φτου κι απ' την αρχή! Προσωπικά όσες φορές χρειάστηκε να ξεπεράσω έναν έρωτα, εστίασα στον εαυτό μου ώστε αρχικά να κατανοήσω τι μαθήματα έμαθα από αυτή τη σχέση για να μην τα επαναλάβω σε μελλοντική σχέση. Δλδ προσπάθησα να γίνω καλύτερος άνθρωπος να βελτιωθώ. Επίσης δραστηριοποιήθηκα αντί να κλειστώ στο σπίτι και να κλαίω "το κακό το ριζικό μου", έκανα τη γυμναστικούλα μου (που εκλύει κι ένα σωρό ορμόνες της ευχαρίστησης), σινεμαδάκι/θεατράκι με την παρέα να ξεφεύγει το μυαλό, γιατί καλό το καφεδάκι αλλά όλο και θα γυρνά η συζήτηση στο χαμένο έρωτα και να 'σου πάλι η μαυρίλα. Σκέψου και την επιλογή να γραφτείς σε κανένα σύλλογο πχ εκδρομικό/πεζοπορικό/ορειβατικό όπου θα γνωρίσεις και νέους ανθρώπους και ίσως κάνεις και νέους φίλους. Περιποιήσου τον εαυτό σου πχ λίγο κομμωτήριο/μανικιούρ/κανένα καινούριο ρουχαλάκι (πρόσεξε μην ξεπαραδιαστείς όμως, να αδειάσουμε τη μαυρίλα θέλουμε όχι το πορτοφόλι :D). Αυτά τα τελευταία ίσως ακούγονται 'κατινίστικα' αλλά το να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη ανανεωμένο και όμορφο σου ανεβάζει τη διάθεση. Αα, και μακριά από social media, διάγραψέ τον/την για να ηρεμήσεις αλλιώς κάθε φορά που θα 'μπαίνεις', θα πονάει πολύ να βλέπεις φωτος του/της από διακοπές, ξενύχτια, παρέες, νέους συντρόφους. Παρόλ' αυτά, κάθε άνθρωπος και ανάλογα με τη σχέση που είχε θέλει διαφορετικό χρόνο για να ξεπεράσει ένα χαμένο έρωτα. Μην βιαστείς, λοιπόν, δώσε χρόνο στον εαυτό σου να κλάψει, να ματώσει, να κυλιστεί στα πατώματα. Να ξέρεις όμως ότι αν δραστηριοποιηθείς και εστιάσεις στο να βελτιώσεις και να εξελίξεις θετικά τον εαυτό σου, οι πληγές θα γιατρευτούν γρηγορότερα.Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο!