ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...γεγονότα για τη ζωή μου για τα οποία ντρέπομαι, αλλά θέλω πολύ την γνώμη όσων έχουν τη διάθεση να απαντήσουν. Για να μη γίνω βαρετή κ κουράσω γιατί θέλω ειλικρινά πολύ τις γνώμες σας, θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομη γίνεται...Είμαι σε μια μακροχρόνια σχέση κοντά δεκαετία, από τα 18. Ο πρώτος μου. Πάντα ήμουν πολύ πιστή κ είχα πολλά προβλήματα επίσης οικογενειακά όπως αρρώστιες κτλ δυσάρεστα. Το αγόρι μου κ αυτό είχε επίσης προβλήματα-και ποιος δεν έχει άλλωστε. Σταθήκαμε ο ένας στον άλλον υπέροχα. Πέρσι ένιωσα για πρώτη φορά τα πράγματα να καλυτερεύουν, ξεπεράστηκαν οριστικά τα προβλήματα υγείας κ για ένα καλοκαίρι έφυγα για δουλειά αλλου, οπου έβγαλα αρκετά λεφτά και για το χειμωνα. Ενιωσα ανεξάρτητη πρώτη φορά, είχα χρήματα και έτσι έβγαινα κάθε μέρα σχεδόν έξω και αναπόφευκτα φλέρταρα. Στην περίοδο που ήμουν πιο καλά από ποτέ, δεν ήμουν κοντά με το αγόρι μου. Με αυτά και με εκείνα, τον απάτησα για πρώτη φορά πέρσι το καλοκαίρι με έναν αρκετά μεγαλύτερο, που το είχε πολύ με το ψηστήρι κ ήταν κ αυτός σε σχεση. Το θέμα λήγει γρήγορα- και εγω μενω στη σχεση μου. Το χειμωνα το αγόρι μου φέυγει αλλού για δουλειά, εγώ μένω πίσω με σκοπο να τον ακολουθησω αργότερα. Συνεχίζω τη ξέφρενη ζωή. Με προσεγγίζει ένας μικρότερος μου και εγω ξανα απάτησα το αγορι μου, αλλά ερωτεύτηκα πολύ αυτή τη φορά. Φυσικά ομως, όπως θα καταλάβατε, δεν προχωρησε. Εκτοτε είμαι δυστυχισμένη γιατί κάθε μέρα θα σκεφτώ τον μικρό, είναι δεδομένο ότι είμαι ερωτευμένη με κάποιον που δε μπορώ να έχω, με κάποιον που έχω να μιλήσω μαζί του μήνες, τόσο που έχω σταματήσει οριστικά φλερτ/απιστίες. Είμαι επίσης δυστυχισμένη γιατί έχω συνεχώς τύψεις για όσα έχω κάνει στο αγόρι μου, αισθάνομαι ο χειρότερος άνθρωπος στη γη και κλαίω κάθε μέρα. Έχω χάσει το ερωτικό ενδιαφέρον για αυτόν δεν έχω τη δύναμη να τον χωρίσω ωστόσο, γιατί σε όλα τα άλλα με καλύπτει και τον αγαπώ και φοβάμαι ότι κι αυτός θα πληγωθεί ανεπανόρθωτα. Δεν του παει το μυαλο ότι θα μπορουσα να εχω κανει ολα αυτα, με εμπιστευται απολυτα και σχεδιαζει τη ζωη του μαζι μου. Κλείνω λέγοντας ότι προσπαθώ μερικές φορές να δικαιολογήσω τον εαυτό μου για τα απωθημένα που είχα λόγω της μακροχρόνιας σχέσης. Είναι σωστή αυτή η σκέψη; Τι μου προτείνετε; Να τα αφήσω όλα πίσω μου, να αποδεχτω μια ζωη διχως τη φλογα του ερωτα αλλα με αγαπη και να πάω τη σχέση μου ένα βήμα παραπέρα ή να τα κάνω όλα στάχτη και να αρχίσω από την αρχή; Ευχαριστώ προκαταβολικά οποιον απαντήσει...