ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σου τα ‘χω μαζεμέναΓιατί εγώ κυκλοφόρησα, όσο μπόρεσα, κόντρα στην μοναχική μου φύση, μήπως και σε συναντήσω. Είκοσι χρόνια τώρα κοίταζα γύρω μου, με διάθεση παιχνιδιάρικη, έπαιρνα εύκολα και έχανα με αίμα τα πέντε κιλά του χειμώνα δαγκώνοντας τα ράφια του ψυγείου, έτσι, μήπως κι αυτό είναι το καλοκαίρι που θα με δεις με το μαγιό, διάβαζα όσες λέξεις προλάβαινα από πεθαμένους συγγραφείς για να τις μοιραστώ κάποτε και μαζί σου, έπινα ποτά που μύριζαν βενζίνη σε μπαρ με αγαλματάκια δίπλα μου, πήγαινα διακοπές με φίλες, διακοπές μόνη μου με μια σκηνή, διακοπές με μια σκηνή και τον σκύλο μου, έκανα γυμναστήριο (εντάξει ένα μήνα τον χρόνο αλλά για πολλαπλασίασε το αυτό επί 20 χρόνια), πήγα σε άσχετα σεμινάρια (ντρέπομαι και να γράψω σε πόσα και σε ποια) άλλαξα 10 δουλειές, δημιούργησα κυματισμούς και παρέες, στάθηκα στα δικά μου πόδια ακόμα και όταν τρέμανε, χώρισα από όποιο αγόρι και μετά από όποιον άντρα ήξερα πως δεν είσαι εσύ. Σου τα ‘χω μαζεμένα. Δεν είναι εύκολο να χωρίζεις από αγόρια και άντρες που αγαπάς και ας μην είναι το ταίρι σου. Ούτε να είσαι στα σαράντα και να κοιτάς γύρω σου ανθρώπους που δεν βρήκαν το ταίρι τους αλλά είπαν «δεν γαμιέται» και έμειναν μαζί. Κάθε τέτοιο ζευγάρι που βλέπω αναρωτιέμαι αν… αν είσαι μέσα σε ένα από αυτά. Και αν γι’ αυτό δεν με βρήκες, δεν σε βρήκα. Αν το έβαλες κάτω, αν κουράστηκες νωρίς, αν βαρέθηκες να στήνεις μόνος την σκηνή σου, να πίνεις βενζίνη με τα αγάλματα, να βάζεις στον κουμπαρά σου σκέψεις πεθαμένων συγγραφέων. Και αν τελικά είχες εσύ δίκιο και εγώ άδικο. Εκτός κι αν είσαι από αυτούς που το «δεν γαμιέται» το είπαν αλλιώς. Που το είπαν με το να κλειστούν σε έναν κόσμο δικό τους, εκεί που δεν υπάρχει πια προσπάθεια, εκεί που δεν δαγκώνεις πια τα ράφια του ψυγείου, εκεί που έχεις συνέχεια ανοιχτό τον υπολογιστή, που έχεις αγαπήσει μία μανία- διαλέγεις μία κάθε φορά και παίρνεις. Ναι ίσως και να έχεις κλειστεί εκεί που δεν υπάρχει πια πόνος από τους άλλους. Μα ούτε και επαφή.Όπου κι αν είσαι, σου τα ‘χω μαζεμένα, μου τα ‘χω μαζεμένα, που δεν με βρήκες που δεν σε βρήκα. Χάλια σου λέω τα κάναμε. Όσο για εμένα, λέω το "δεν γαμιέται" μου να μην το πω ακόμα. Εδώ το έχω αλλά... Είναι και καλοκαίρι. Πήρα που λες φέτος αυτόματη σκηνή που στήνεται πανέύκολα από έναν. Την παλιά με τις μπανέλες. που θέλει 4 χέρια να στηθεί, την άφησα με όσα σου έχω μαζεμένα στο πατάρι. Άντε, το κλείδωσα, καλές μας διακοπές και φέτος βρε τρελόπαιδο.