Αρχικα, συλλυπητήρια. Ειναι μεγαλη η απώλειά σου και χρειάζεται να εξοπλιστείς με μεγαλη δύναμη και υπομονη για να διαχειριστεις το πένθος και να καταφερεις να στηριξεις και τη μητερα σου ταυτοχρονα.Ο αντρας σου ειναι δικη σου επιλογη, οποτε κατι καλο θα εχει. Σιγουρα πρεπει να ειναι εκει για σενα. Εσυ τον αφηνεις να ειναι ή κλεινεσαι τελειως; Μηπως με τις ταινιες προσπαθεί να σου αποσπασει τη προσοχη απο τα προβληματα;Οπως και να εχει προσπάθησε να παρεις την ανασα που χρειαζεσαι. Αν εχεις τη δυνατότητα πηγαινε καπου ενα διήμερο μονη σου και μετα γυρνα παλι στη ζωη σου με κουραγιο και θεληση να αντιμετωπισεις τη θλιψη.Ευχομαι να πανε ολα καλα. Απλα μη βγαζεις τον αντρα σου στην απεξω, ειστε μαζι σε ολο αυτο. Για τον ποκεμον δεν σχολιάζω...μαστιγα μιλαμε..
27.7.2016 | 00:53
Ανάσα.
Ο μόνος λογος που δεν χωριζω είναι η κούραση.. Μετα απο ενα αγώνα με γιατρούς χειρουργείο κτλ έχασα τον πατερα μου τον χειμωνα .. Διαδικασίες τρελές, πένθος, γραφειοκρατια, η μάνα μου που είναι μια μεγάλη γυναικα που της ηρθε κατραπακια, μνημόσυνα, θειες... Τι θέλω η γυναικα; Λίγη ησυχία, να πάρω τα πανω μου. Μια βαθιά ανάσα και να ξαναβουτηξω. Εκεί ο αχρηστος, να μου σπάει τα νεύρα καθημερινά.. Ασε με βρε λίγο, μη με πρηζεις με τα πόκεμον και τις ταινίες, τραβά στη τρύπα σου και ασε με να πάρω μια ανάσα. Τι σκατά τον ήθελα τον γαμο; Ποιος είναι αυτός ο εκνευριστικος συγκάτοικος; Πως θα τον πεισω να εξαφανιστεί απο τη ζωή μου; Αχ μια ανάσα βρε παιδιά.. (Οχι παιδιά δεν υπαρχουν, με έκοψε μέχρι εκεί).
3
