ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είμαι καλή με τους πρόλογους . Εδώ και 4 μήνες έχω επαφες με ένα αγόρι. Γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια αλλά ποτέ δεν έτυχε να πούμε κάτι πέρα από τα τυπικά . Έχουμε σχέση 1 μηνα τώρα. Το πρόβλημα μου είναι ένα. Ο τύπος έχει 1 χρόνο περίπου από τότε που χώρισε με την προηγούμενη κοπέλα του , που ήταν μαζί 3 χρόνια. Έχουν κρατήσει επαφές κανονικά . Και οι δύο έχουν σχέση , όμως εγώ έχω ένα τεράστιο κόμπλεξ με το θέμα . Κατανοώ το γεγονός ότι είναι φίλοι αλλά ζηλεύω. Έχω κάθε φορά αυτό το μικρό κόμπο. Αυτό το τσιμπιμα στο λαιμό όταν ζηλευεις . Φυσικά δεν έχω κάνει ποτέ κάποια σκηνή για εκείνη επειδή μιλάνε . Και ούτε θα ζητουσα ποτε ν μην της ξανά μιλήσει . Όμως εμένα μου δημιουργεί κόμπλεξ . Με τον ίδιο μου τον εαυτό. Νιώθω λίγη. Όχι αρκετά καλή όσο εκείνη. Πολλές φορές όταν κάνουμε σεξ δεν μπορώ να τελειώσω γιατί νιώθω πως δεν είμαι αρκετά καλή όσο εκείνη .. είναι άδικο για εκείνον . Αλλά άδικο και για εμένα. Έχω ανασφαλειες με τον εαυτό μου .θέλω να το συζητήσω μαζί του να το ξεκαθαρίσω , γιατί όσο και αν είναι δικό μου το πρόβλημα και είναι όλα στο μυαλό μου αν δεν το συζητήσω δεν θα το ξεπεράσω . Μα πράγματι δεν έχω ιδέα για το τι ακριβώς πρέπει να πω, ετι και αλλιως δεν θα του ζητούσα ποτε να μη της ξανα μιλήσει . Όμως έχει γίνει κουραστικό το να μιλάνε πιο πολύ απ ότι μιλάει και μαζί μου. Νιώθω τριυη σε όλη την υπόθεση και ότι απλά τους χαλάω την κατάσταση. Εχω την εντυπωση πως καπου περισσευω εδω περα .. Ότι ίσως νιώθουν ακόμη πολλά και δεν το κρύβω ,Φοβάμαι μήπως γυρίσει ο ένας στον άλλον. Δεν ξέρω καν αν είναι ζήλια αυτό το πράγμα η απλά κόμπλεξ με τον εαυτό μου . Εγώ . Που έχω τόση αυτό πεποίθηση να έχω τώρα κόμπλεξ με εμένα την ίδια .Δεν ξέρω αν πρέπει να του θύμωσω . Δεν ξέρω πως πρέπει να αντίδρασω . Δεν ξέρω πως να το διαχειριστω ειλικρινά . Αν δεν το συζητήσω σύντομα νομίζω θα ξεσπάσω πάνω μου άσχημα .