ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι καποιες στιγμες που ερχεσαι σε επαφη με ανθρωπους, επικοινωνεις, γελας, ανοιγει το μυαλο σου και γεμιζεις. Και ειναι αλλες φορες μπορει και με τους ιδιους ανθρωπους που νιωθεις μοναξια, ανια, ματαιοτητα.. Αναρωτιεμαι ... οταν εγω νιωθω ομορφα συναισθηματα οι αλλοι βιωνουν το ιδιο; Ή απλα εχουν μια τυπικη καλα καμουφλαρισμενη κοινωνικη συμπεριφορα; Αυτο το γεμισμα της ψυχης και η ματαιοτητα και το κενο που το διαδεχονται ανηκουν μονο στον δικο μου κοσμο ή το μοιραζομαι χωρις να το ξερω και με τους αλλους; Τι ομορφο να ανοιγουν καρδιες και να αφηνονται και ποσο οδυνηρο οταν χανονται και παγωνουν.. Ποσο λυπηρο ενα βλεμμα που ποτε δεν γινεται λογος..