Με κάλυψαν οι προλαλήσαντες, θα προσεγγίσω το θέμα διαφορετικά και ψυχρά: αν ήμουν γονιός θα με πείραζε να έχω γιο ομοφυλόφιλο, δε θα είμαι ειλικρινής πως αν το μάθαινα θα έκανα γλέντι από τη χαρά μου. Από την άλλη πλευρά, ο γιος παραμένει γιος, δεν πετάς το παιδί σου για μία προτίμησή του (διαφορετική από τη δική σου) έστω και αυτής της κλίμακας, ίσως απλά να ''απαιτούσα'' απέναντί μου μία κάποια διακριτικότητα στο ζήτημα χωρίς βέβαια να εθελοτυφλώ. Και το τι θα πει ο ''κόσμος'' δε θα με ένοιαζε μία, τα προβλήματά μου μόνος μου τα περνάω εξάλλου, δεν τα μοιράζομαι με τον κόσμο.Θεωρώ πως το πρόβλημα των γονέων και του αδερφού δεν είναι οι αντιλήψεις τους τόσο πολύ όσο ο ''κόσμος'': δεν έχουν πρόβλημα να ''ανεχθούν'' έστω μία τέτοια κατάσταση, το τι θα πούνε οι γύρω τους νοιάζει. Αν βάζουν τον ''κόσμο'' πάνω από σένα, απλά διέγραψέ τους.
5.8.2016 | 22:38
Ιδρώνω
Πριν λίγο καιρό προσπάθησα να αποδεχτώ ότι μου αρέσουν οι άντρες. Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο όλο αυτό. Δυστυχώς, δεν έχω σε κάποιον να μιλήσω για αυτό. Η κοινωνία είναι μικρή.Εκείνες τις μέρες, μιλούσαμε με τον αδερφό μου και είπε :"Περπάταγα προχθές στο μετρό και είδα δύο πουστάκια να φιλιούνται. Ρε συ πόσοι ανώμαλοι κυκλοφορούν; Κρίμα στις οικογένειες τους." Μετά από αυτό, ηρέμησα. Γιατί; Γιατί κατάλαβα τι πιστεύει. Γιατί κατάλαβα ότι αν μιλήσω, δεν υπάρχει γυρισμός για εμένα. (Αν το λέει ο αδερφός μου, δεν σας μιλάω για γονείς.) Δεν ξέρω όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά, ιδρώνω και παγώνω. Πως γίνεται να πιστεύεις ότι σε αγαπάει η οικογένειά σου, όταν ακούς τέτοια;Όσον αφορά για φίλους, δυστυχώς απομονώθηκα, καθώς φοβόμουν να μιλήσω, να αναπνεύσω, να πιώ καφέ και γενικά να ζω δίπλα τους. Μίλησα, βέβαια σε μία φίλη μου και κατέληξε να με απειλεί ότι θα με καταστρέψει.Αυτά.Δεν ξέρω για εσάς. Αλλά ίδρωσα.
8
