ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..σπυράκια στον ποπό. Από την εφηβεία. Και είμαι πια 27. Ντρέπομαι άπειρα γι'αυτα. .Είναι πολλά, μεγάλα σαν κρατήρες και αντιαισθητικά. Τα παλιότερα έχουν αφήσει μεγάλα ροζ σημάδια που δεν υπάρχει περίπτωση να φύγουν εκτός κι αν κάνω πλαστική (λόγια δερματολόγου). Ό,τι κρέμα και να βάλω, ο,τι απολέπιση κι αν κάνω, ό,τι άλλο μαντζούνι κι αν ρίξω το πολύ πολύ να αρχίσω να φαγουρίζομαι και να πάρει κυριολεκτικά φωτιά ο κώλος μου (έχει συμβεί κι αυτό με κάτι κρέμες που μου πάσαρε κάποτε άλλη δερματολόγος). Και άντε, όλα καλά κι όλα ωραία, ποπός είναι αυτός, καλύπτεται εύκολα. Δεν θα προτιμούσα να τα έχω αλλού, αν πρέπει σώνει και καλά κάπου να τα έχω. ΑΛΛΑ! Πέρα από το γεγονός ότι με κουράζουν, καθώς συχνά πυκνά βγαίνουν καινούρια και πονάω και δεν μπορώ να κάτσω, έχω πρόβλημα πού αλλού; Στο σεξ. Και εξηγώ: Δεν αφήνω κανέναν άντρα να τα δει γιατί πιστεύω ότι θα ξενερώσει φουλ και όλη η τέλεια εικόνα θα καταστραφεί. Είχα ως τώρα διάφορους σεξουαλικούς συντρόφους, παρ' όλα αυτά οι μόνοι που τα είδαν ήταν 2 άντρες με τους οποίους είχα σχέση κανονική και μακροχρόνια, υπήρχε εμπιστοσύνη και η αλήθεια είναι ότι με ζόρισαν κιόλας. Μου δημιουργεί έντονο πρόβλημα καθώς αρνούμαι οποιαδήποτε στάση στο σεξ που θα εκθέσει τα οπίσθιά μου. Πολύ σπάνια να κάνω κάτι παραπάνω και αυτό υπό συνθήκες σκοταδιού. Ακόμα και όταν ο άλλος απλώς μπορεί να ξαπλώνει και να με χαϊδεύει σε εκείνο το σημείο, είμαι τσιτωμένη και αγχωμένη γιατί ξέρω ότι μπορεί να ακουμπήσει κανά ηφαίστειο. Εν ολίγοις: ΤΑ ΧΑΝΩ ΟΛΑ. Και θέλω τόοοοσο πολύ να αφεθώ, να μη τα σκέφτομαι όλα αυτά.Αλλά ποιος άντρας θέλει να δει μια τέτοια εικόνα; όταν μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία έχει κόλλημα με τα οπίσθια μιας γυναίκας, για το πώςείναι και λοιπά. Τώρα τελευταία είμαι με κάποιον που μου αρέσει πάρα πολύ και όταν μου λέει "μαρέσει ο κώλος σου", θέλω ταυτόχρονα να γελάσω και να κλάψω, και μου ρχεται να πω "κούνια που σε κούναγε, που να ξερες!" . Δυο φορές μόνο μέσα σε 1,5 μήνα με γύρισε ανάποδα και το άφησα να συμβεί μόνο και μόνο επειδή ήταν σκοτεινά. Και πάλι να φανταστείτε ότι σκέπαζα την περιοχή με τις παλάμες μου, μιλάμε για ΤΕΤΟΙΟ κόμπλεξ. Ζηλεύω απίστευτα την ελευθερία των πάντων γύρωμου να εκτεθούν ολοκληρωτικά. Και δεν ξέρω πώς γίνεται, αλλά κανένα άλλο άτομο που ξέρω δεν έχει τέτοιο πρόβλημα σε εκείνο το σημείο. Και δεν μιλάμε για μικρά σπυράκια ή για κοκκινίλες και τέτοια. Μιλάμε για ολόκληρα μανιτάρια. Όλοι γύρω μου δείχνουν τον ποπό τους ανενόχλητοι, οι φίλες μου κάνουν σεξ σε όποια στάση θέλουν, το αγόρι μου περπατάει γυμνό γύρω μου μετά το σεξ και για μένα αυτό είναι Η ελευθερία. Να είσαι ΓΥΜΝΟΣ. ΓΥ-ΜΝΟΣ. Και να μη φοβάσαι. Εγώ κατευθείαν ντύνομαι, αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθώ όρθια.Όλο αυτό με κυνηγάει όλη την ενήλικη ζωή μου. Κανένας δερματολόγος δενμου έχει λύσει το πρόβλημα. Μια φορά που τα είδε η μάνα μου , αναφώνησε: ΟΟΥ, πουλάκι μου! Θα φτάσω 30 χρονών κι ακόμα θα έχω ακμή, ρε παιδιά; Τι φάση; Μου λείπει κάτι που ποτέ δεν είχα, για μένα είναι ουτοπία να δείχνεις αυτό το σημείο σε κάποιον χωρίς να ντρέπεσαι. Είναι παράλληλο σύμπαν. Και δυστυχώς έτσι χάνω πολύ όμορφα πράγματα..αλλά ξέρω ότι η ασχήμια μου αυτή δεν μου το επιτρέπει για κανένα λόγο.