ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.8.2016 | 22:40

πως θα φευγατε

αδιαφορουσατε ρίχνατε μαύρη πέτρα σε μια μάνα τοξική μάνα παρτακια που αδιαφορεί για το παιδί της και το βλέπει ως το μαλακα που θα έρχεται λίγο το καλοκαίρι να τη δει και θα το υποχρεώνει να μαγειρεύει/πλενει κάνει δουλιτσες επειδή αυτή "δουλεύει",για αυτή και τον άντρα της με πρόσχημα οτι σε" φιλοξενουμε και δε πληρώνεις σπιτι "ενώ αυτοί σε κάλεσαν και σου λενε να ψωνιζεις για όλους οταν έρχεσαι κοινώς τους γεμίζεις ψυγείο (ως τωρα κάθε καλοκαίρι έπαιρνα και το καφέ μ ακόμα μονη μ γ ν μη υποχρεωθώ) και αν κάτι δε το έχεις πληρωμένο στο φωνάζουν ;πως της λες να πάει να" αγαπηθεί " και εξαφανίζεσαι οταν εισαι ήδη εξαφανισμένος και κανεις τη μαλάκια να πας γιατί λες μάνα μου ειναι.πως πας παρακάτω παριστανωντας πως ποτε δε είχες μάνα;πως αποδέχεσαι μια μερα οτι ολα γίνονται για αυτή κ ΟΤΑΝ δε έχει οτι θέλει σ ασκεί τρελό ψυχικό πόλεμο;πως αποδέχεσαι οτι σε φωνάζει για να σε εκμεταλλευτεί χωρις να τρελαθείς;όταν εισαι 20χρονων .ΟΤΑΝ δε εχεις Πάτερα..ζεις με ψίχουλα αλλά εχεις φύγει καιρό .και τωρα πια θα φύγεις για πάντα γιατί βαρέθηκες ...
9
 
 
 
 
σχόλια
Κράτα απόσταση και πάρε το χρόνο σου.'Οσο ακριβώς χρειάζεσαι απ'το καθένα, ώστε να θέσεις όρια στο πόσο θα επηρεάζεσαι από τη συμπεριφορά της. Αν νιώθεις οτι δε μπορείς να διαχειριστείς οποιαδήποτε επαφή μαζί της, θα ήταν σκόπιμο να απευθυνθείς σε κάποιο σύμβουλο, προκειμένου να σου υποδείξει τον τρόπο να ορίσεις τη σχέση σου με αυτό το άτομο σε νέες βάσεις.Οι γονείς δεν είναι αλάνθαστοι, δεν είναι δεδομένο οτι μας αγαπούν, δεν είναι απαραίτητο οτι είναι ψυχικά υγιείς.Με αυτά κατά νου και με σύνεση, προσπάθησε να καταλάβεις, όσο είναι εφικτό, τι συμβαίνει με τη μητέρα σου. Το να τη συγχωρήσεις για κάποια λάθη, να τη δικαιολογήσεις για άλλα ή να απορρίψεις παντελώς συγκεκριμένες συμπεριφορές, θα σε βοηθήσει όχι μόνο στη συναναστροφή μαζί της, αλλά και στο σύνολο των μετέπειτα διαπροσωπικών σου σχέσεων.
Για να ειμαι σε θεση να φερω αποψη, πιθανα να εχω περασει και εγω απο τις σκεψεις τις δικες σου. Ναι, εριξα και εγω μαυρη πετρα καποτε, στη προσπαθεια μου να την τιμωρησω, να της λειψω, να με διεκδικισει. Κατι που δεν εγινε ποτε. Και ξερεις γιατι; Εγω νομιζα οτι της αδειασα τη γωνια και εκεινη νομιζε πως ετσι ημουν ευτυχισμενη. Επρεπε να μαθω να συζηταω, οπως πρεπει να μαθεις και εσυ και το ξερεις βαθια μεσα σου. Δε με νοιαζει να ακουσω οτι εχω δικιο. Εξαλλου δε θα μπορεσεις να το διαπυστωσεις αν δεν κανεις λαθη.Το λοιπον, ειναι λογικο να αντιδρας με φυγη απο ενα προβλημα απο το να το αντιμετωπισεις. Δεν ειμαι εγω σε θεση να σε κρινω απο τον καναπε μου. Επετρεψε μου ομως να ειμαι σε θεση να σε καταλαβω. Όταν γλυκια μου εισαι ετοιμη, συζητα μαζι της. Ειναι το καλυτερο δωρο που μπορεις να κανεις στον εαυτο σου.
Καταλαβαίνω απόλυτα και σε ευχαριστω που μ μετεφερες τ βιώματα σ μ δίνει κουράγιο.απλα η κατάσταση ειναι τραγική θα σ πω οτι άπλα μια μερα έτυχε ν κλείνω λίγο το χώρο της για να περάσει ν πάει κάπου και χωρις ν το καταλάβω οτι ενοχλώ πριν το αντιληφθώ καν με τραβάει και με σπρώχνει με συνέπεια να χτυπήσω το νεφρό μου.μιλαμε όμως και για ψυχολογική βία πχ να με βλέπει να βάζει ένα κουταλάκι του γλυκού βούτυρο στα μακαρόνια και να μου φωνάζει "καλό;δε το έχεις πληρωμένο εμείς στο αγοράσαμε η ανάθεμα τα νιάτα μου που έφαγα σε σένα .δε δέχεται κουβέντες έχει καταντήσει σκληρός ανθρωπος
Πιστεψε με σε καταλαβαινω πολυ περισσοτερο απο οσο μπορεις να πιστεψεις. . . Θα σου πω δυο πραγματα να εχεις στο νου. Το ενα, να μην αφηνεις τις συμπεριφορες αυτες να σε επιρρεαζουν (όσο γίνεται)Και δευτερο αφου αντιλαμβανομαι πως η φυγη ειναι η μόνη προς το παρον λύση, ειναι να σου πω ότι φευγεις με ενα σκεπτικο: Η μανα μου ειναι αυτη που ειναι, εγω ειμαι αυτη και ειμαι περιφανη για εμενα που καταφερα αυτο, που προσπαθησα για αυτο... Τωρα θελω αυτο(στη προκειμενη να ζεις μια ηρεμη καθημερινοτητα) και θα προσπαθησω να το δημιουργησω ετσι.. Δειλα αλλα σταθερα θα κανεις τα πρωτα βηματα ωστε να εμπιστευτεις τον εαυτο σου. Σταματα να περιμενεις την αποδοχη και την επιβραβευση της ωστε να κανεις το επομενο βημα στη ζωη σου, οποιο και αν ειναι αυτο, οποιες και αν ειναι οι συνεπειες. (Στα πλαισια της λογικης)Το μονο που θελω απο εσενα ειναι να αγαπας και να προσεχεις τον εαυτο σου.
Είχα γράψει και πριν ένα μήνα και όσοι άγνωστοι μεν ενδιαφερθήκατε δε, και με στηρίξατε σσυμβουλέψατε σας ευχαριστώ. εκανα υπομονή έλεγα θα φταιει που μπαίνει κλιμακτήριο θα φταιει το ένα το αλλο .πραγματικά το πράγμα χοντρυνε τόσο (διαστάσεις του κυρίου φιλη ας πούμε) που φεύγω σε 3 μερες και πραγματικά δε ξέρω καν αν θα τη ξαναδώ ποτε μιλάμε για τρομερό ψυχολογικό πόλεμο και δηλητηρίαση ψυχης
Βρε χρυσο μου κοριτσι...!! Επικοινωνησε μαζι της σαν να μιλουσες σε μια φιλη. Ρωτα τη τι φταιει και συμπεριφετε ετσι. Δηλαδη γιατι τωρα δινεις απαντησεις ερημην της..;; Προσπαθεις να βρεις τη λυση μονη σου, για κατι που δεν ειναι δικο σου προβλημα(εκεινη εχει τα νευρα...!) χωρις καν να μπεις στη διασικασια να τη ρωτησεις τι την ενοχλει.. ;
Κοιτα, η σχεση με τη μανα πρεπει να βρισκεται σε μια ισορροπια γιατι για ολα τα παιδια ειναι απαραιτητη. Δε γινετε ουτε να την αποφυγεις αλλα ουτε και να την αλλαξεις.Σιγουρα η αντιληψη σου δεν ειναι λαθος. Η αποψη μου ειναι πως δε πρεπει να αφηνεις αυτα τα συμπερασματα να σε δηλητιριαζουν. Κουβεντιασε μαζι της ως προς αυτα τα συμπερασματα. Ισως συμπεριφερεται ετσι για τελειως διαφορετικο λογο απο οτι υποψιαζεσαι.. Δεν κερδιζεις κατι με το να προδικαζεις και να παιρνεις παρορμητικες αποφασεις, και φονιας να ηταν εχει δικαιωμα στην απολογια. Μετα την απολογια πραξε αναλλογα ωστε να νιωθεις ευτυχισμενη, αν χρειαζεσαι να ριξεις μαυρη πετρα ή να την αγαπησεις για αυτο που ειναι..
Scroll to top icon