Κι ας μη μετράει το μέγεθος, αποφάσισα όχι μόνο να βρω, χάρη στη Βικιπαίδεια, τις ακριβείς εκτάσεις των νησιών μας και σχετικές πληροφορίες, αλλά να δω και φωτογραφίες του καθενός απ' αυτά. Μοιράζομαι την εμπειρία μου...
Σήμερα οι θέσεις από το 60 μέχρι 41
60. Κυρά Παναγιά
Βόρειες Σποράδες με έκταση 24,76 Km² και 10 κατοίκους
H Κυρά Παναγία ή Πελαγονήσι είναι το μεγαλύτερο από τα ερημονήσια των Βορείων Σποράδων. Βρίσκεται βορειοανατολικά της Αλοννήσου σε μικρή απόσταση από αυτή.
Ο πληθυσμός του νησιού σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 10 κάτοικοι. Το νησί είναι ιδιοκτησία της μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Υπάρχει και στο νησί μοναστήρι στο οποίο οφείλει και το όνομά του. Διαμένει συνήθως ένας μοναχός.
Το νησί βρίσκεται στο θαλάσσιο πάρκο Αλοννήσου και είναι ένα από τα καταφύγια της μεσογειακής φώκιας.
59. Κάλαμος
Επτάνησα (Τηλεβοΐδες νήσοι) με έκταση 24,964 Km² και 543 κατοίκους
Είναι κυρίως ορεινό, η κορυφή μάλιστα του βουνού που δεσπόζει στο νησί φτάνει τα 745 μ. Το νησί φημίζεται για τις όμορφες παραλίες του και αρκετοί το επισκέπτονται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το νησί έγινε γνωστό στα Ορλωφικά από τις επιδρομές που εξαπέλυσε από τις ακτές του ο Λάμπρος Κατσώνης το 1791. Στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 το νησί ήταν έρημο. Μετά τη Μάχη του Πέτα (4 Ιουλ. 1822) όσοι δεν μπόρεσαν να καταφύγουν στο Μεσολόγγι αποβιβάστηκαν στον Κάλαμο, που τότε τελούσε υπό αγγλική κυριαρχία. Ο τότε αρμοστής Τόμας Μαίτλαντ θεώρησε ανεπιθύμητους τους επαναστάτες και τους έδιωξε...
58. Παξοί
Επτάνησα, με έκταση 25,322 Km² και 2.374 κατοίκους
Πρωτεύουσα των Παξών είναι ο γραφικός Γάιος ο οποίος προστατεύεται φυσικά από δύο νησάκια, την Παναγιά και τον Άγιο Νικόλαο. Οι Παξοί χαρακτηρίζονται από τη πυκνή τους βλάστηση και κυρίως φημίζονται για τους απέραντους ελαιώνες τους, που χρονολογούνται εκατοντάδες χρόνια πριν, και τους μικρούς αμπελώνες.
Οι Παξοί είναι νησί με πολλά σπήλαια και θειούχες πηγές. Από τη δεκαετία του 1960, οι κάτοικοι των Παξών ασχολούνται με τον τουρισμό, την αλιεία και την παραγωγή ελαιόλαδου και κρασιού. Το ελαιόλαδο των Παξών είναι πολύ υψηλής ποιότητας και χρησιμοποιείται και στην παραγωγή σαπουνιού και σαμπουάν.
Οι Παξοί πρωταγωνίστησαν σε αρκετά επεισόδια της σειράς ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ που έγραψε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης για το MEGA το 2000.
+ 90 λεπτά στους Παξούς: Αφιέρωμα
57. Χάλκη
Δωδεκάνησα, με έκταση 26,988 Km² και 313 κατοίκους
Για την προέλευση της ονομασίας του νησιού υπάρχουν δύο εκδοχές: ονομάστηκε έτσι είτε από τα ορυχεία και τα εργαστήρια επεξεργασίας χαλκού που υπήρχαν στο νησί κατά την αρχαιότητα, είτε από τη φοινικική λέξη "κάρκι" ή "κάλχι" που σημαίνει "πορφύρα", το όστρακο που υπήρχε άφθονο στις ακτές του νησιού τότε και το οποίο εμπορεύονταν οι Φοίνικες, εκδοχή που είναι και η πιθανότερη Η Χάλκη έχει ανακηρυχθεί "Διεθνές κέντρο ειρήνης και φιλίας νέων" και αυτό έχει ως αποτέλεσμα το νησί να το επισκέπτεται μεγάλος αριθμός νέων.Τα τελευταία χρόνια όμως είναι μεγαλύτερος ο αριθμός από επισκέπτες της τρίτης ηλικίας.
+ ΞΕΡΟΤΗΓΑΝΑ ΧΑΛΚΗΣ
Συστατικά:
• 1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• χυμός από 2 πορτοκάλια
• 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο
• ½ κουταλάκι αλάτι
• ελάχιστο μοσχοκάρφι τριμμένο
• ελάχιστη μαστίχα τριμμένη
• ½ κιλό σουσάμι
• ¼ κιλό μέλι
• λίγη κανέλα
• ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Εκτέλεση:
- Ανακατεύουμε το αλεύρι με το αλάτι, τη μαστίχα, το μοσχοκάρφι και το ζυμώνουμε με το χυμό πορτοκαλιού, το λάδι και όσο νερό σηκώσει.
- Φτιάχνουμε μια μέτρια ζύμη και την ανοίγουμε σε λεπτό φύλλο. Το κόβουμε κατά μήκος σε λωρίδες πλάτους 2 περίπου εκατοστών. Πλέκουμε σε κοτσίδες δύο-δύο τις λωρίδες και ενώνουμε τις άκρες τους σχηματίζοντας κουλούρες.
- Ζεσταίνουμε το λάδι σε μία κατσαρόλα και τηγανίζουμε λίγα-λίγα τα ξεροτήγανα. Μόλις ροδίσουν από τη μία μεριά, τα γυρίζουμε και τηγανίζουμε και από την άλλη.
- Καβουρντίζουμε το σουσάμι για περίπου 3 λεπτά, ανακατεύοντας το συνέχεια.
- Κατόπιν το χτυπάμε σε ένα γουδί, ανακατεύουμε με λίγη κανέλα και πασπαλίζουμε τα ξεροτήγανα, προσθέτοντας και λίγο μέλι.
Πηγή συνταγής: www.halki.gr
56. Γαύδος
Νησίδα της Κρήτης, με έκταση 29,585 Km² και 95 κατοίκους
Η Γαύδος υπάγεται στο νομό Χανίων και στην περιφέρεια Κρήτης. Είναι το νοτιότερο ελληνικό και ταυτόχρονα ευρωπαϊκό άκρο. Οι τουριστικές υπηρεσίες στο νησί είναι στοιχειώδεις, παρόλα αυτά το καλοκαίρι, το σύνολο των ανθρώπων στο νησί μπορεί να ξεπεράσει και τους 3.500, οι περισσότεροι των οποίων είναι κατασκηνωτές.
Η Γαύδος ήταν κατοικημένη από τη Νεολιθική εποχή. Το νησί έχει ταυτιστεί με την Ωγυγία, όπου η Καλυψώ κρατούσε τον Οδυσσέα αιχμάλωτο. Αρχαιολογικές έρευνες έχουν τεκμηριώσει πως η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε παρουσία στο νησί. Οι Ρωμαίοι έκαναν κατάχρηση της χλωρίδα του νησιού, προκαλώντας έτσι μια διαδικασία αποσάρθρωσης που συνεχίζεται ως σήμερα.
Τη δεκαετία του 1930 το νησί υπήρξε τόπος εξορίας για τους κομμουνιστές. Περισσότεροι από 250 άνθρωποι εξορίστηκαν στη Γαύδο, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων ηγετικών μελών του Κομμουνιστικού κόμματος, όπως ο Μάρκος Βαφειάδης και ο Άρης Βελουχιώτης.
Ακολουθώντας χρόνια απομόνωσης, το 1996, η Γαύδος αναδείχθηκε μέσω των ΜΜΕ. Σε μια άσκηση του ΝΑΤΟ, η Γαύδος υπήρξε εστία αμφισβήτησης, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Έπειτα από αυτό το γεγονός, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Κώστας Σημίτης, επισκέφθηκε το νησί και ανακοίνωσε ένα πενταετές σχέδιο ανάπτυξης της Γαύδου, κόστους 1,5 εκατομμυρίων ευρώ.
Το 2001, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος εγκαινίασε στη Γαύδο, ένα τηλεπεριθαλπτικό κέντρο, η οποία μέχρι τότε δεν είχε καμία ιατρική κάλυψη. Η άσκηση αυτή όμως δεν λειτούργησε, καθώς η υποδομή του νησιού δεν επέτρεπε επαρκή παροχή ηλεκτρισμού για την πλήρη λειτουργία του κέντρου. Για το σκοπό της εγκαινίασης, μεταφέρθηκαν ηλεκτρικές γεννήτριες, οι οποίες στη συνέχεια απομακρύνθηκαν.
Το 2002, το νησί ξαναήρθε στο προσκήνιο, λόγω των συλλήψεων κάποιων μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη.
Αυτοσχεδιασμοί με διάφορα όργανα (σιτάρ, φλάουτο, κρουστά, βιολί, κλπ) πάνω στην 'Μισιρλού'. Απόσπασμα από το αυτοσχέδιο πανηγύρι που στήθηκε στο εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη πάνω από την ομώνυμη παραλία στην Γαύδο στις 29/8/2009.
Στις Ευρωεκλογές του 2014, οι κάτοικοι της Γαύδου απείχαν, διαμαρτυρόμενοι "για την αδράνεια και απάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο θέμα της καταστροφής των χημικών της Συρίας στην Μεσόγειο θάλασσα".
55. Φούρνοι
Νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου (Φούρνοι), με έκταση 30,5 Km² και 1.314 κατοίκους
Η Ιστορία των Φούρνων ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια χωρίς όμως να υπάρχουν πολλά στοιχεία. Μεταξύ αυτών τα οποία είναι γνωστά είναι ότι οι Φούρνοι προμήθευαν την αρχαία Μίλητο με μάρμαρο. Επίσης εικάζεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν Ίωνες. Είναι οι "Κορασιαί" ή "Κορσειαί" των αρχαίων. Εξ ου και Κορσοί όπως τις αποκαλούν μερικοί σήμερα. Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας οι Φούρνοι έχουν πάρει αρκετά ονόματα μεταξύ αυτών είναι το λατινικό: Fourneli.
Είναι αποδεδειγμένο ότι κατά το Βυζαντινή Εποχή οι Φούρνοι Κορσεών παρέμεναν εγκαταλελειμμένα νησιά. Γι' αυτό και αποτέλεσαν συχνά λημέρι πειρατών.
Κατά την Τουρκοκρατία οι Φούρνοι ελέγχονταν από την Ηγεμονία της Σάμου. Ως στρατηγικό σημείο οι Φούρνοι βοήθησαν πολλούς Έλληνες ναυμάχους το 1821 σε ναυμαχίες κάτι το οποίο είχε ως συνέπεια την σκληρή αντιμετώπιση των κατοίκων από τους Τούρκους.
54. Φολέγανδρος
Κυκλάδες, με έκταση 32,384 Km² και 667 κατοίκους
Η ιστορία της Φολεγάνδρου αρχίζει σε πολύ παλιές εποχές και συνήθως παρακολουθεί την κοινή ιστορία των Κυκλάδων.
Η πρώτη αναφορά στο νησί γίνεται στην ελληνική μυθολογία, όπου αναφέρεται ότι πρωτοκατοικήθηκε από βοσκούς της Δυτικής Ελλάδας που έψαχναν για βοσκότοπους. Και φυσικά, επειδή οι βοσκοί αυτοί ήταν άντρες, το νησί ονομάστηκε Πολύανδρος. Απόηχος αυτής της πανάρχαιης ονομασίας είναι η μεταξύ των ναυτικών ονομασία του νησιού ως Πολύκαντρο. Ως πρώτους κατοίκους αυτού του τόπου η ιστορία αναφέρει του Κάρες από την Μικρά Ασία.
Σε συνέχεια, η Μυθολογία μας λέει ότι στο νησί ήρθαν οι Μινωΐτες Κρήτες, με οδηγό τους το γιο του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα Φολέγανδρο, το όνομα του οποίου πήρε το νησί στους κατοπινούς χρόνους. Είναι γνωστό από ιστορικά κείμενα ότι το νησί αποτελούσε καταφύγιο καταδιωκομένων από την Κρήτη. Από τους μελετητές διατυπώνεται επίσης η εκδοχή ότι η Φολέγανδρος οφείλει το όνομά της στους Φοίνικες. Οι Φοίνικες, ξακουστοί έμποροι στα πρώτα χρόνια της 1ης χιλιετίας π.Χ., χρησιμοποιούσαν το νησί ως αγκυροβόλιο και σταθμό στις εμπορικές τους εξορμήσεις σε όλη την Μεσόγειο και το ονόμαζαν «phelekgundari», όνομα που σημαίνει στη γλώσσα τους «πετρώδης γη», όρος που αποδίδει επακριβώς την μορφολογία του νησιού. Άλλωστε, «σιδηρά γη», εξαιτίας της τραχύτητας του εδάφους της την αποκαλεί και ο αρχαίος συγγραφέας Άρατος.
Από επιγραφές που βρέθηκαν στη νήσο οι κάτοικοι κατά την ιστορική περίοδο πρέπει να ήταν Δωριείς από τη Σαντορίνη του γένους των Αιγιδών.
Το 425 π.Χ. φέρεται να έχει ήδη κυριευθεί και να ήταν υποτελής των Αθηναίων, καταβάλλοντας ετήσιο φόρο 2.000 δραχμών, σύμφωνα με επιγραφή που βρέθηκε στην Ακρόπολη των Αθηνών. Δεύτερη ιστορική αναφορά προέρχεται από επιγραφή που βρέθηκε στους Δελφούς παρά τον θησαυρό των Σιφνίων, του 4ου - 3ου αιώνα π.Χ. που φέρεται η Φολέγανδρος να συνέβαλλε οικονομικά στην επισκευή του ναού του Απόλλωνα, ή να αποτελούσε αποικία που ιδρύθηκε κατ΄ εντολή του Μαντείου.
Στο σήμερα: Παραδοσιακά φαγητά είναι τα ματσάτα, που είναι τοπικά μακαρόνια και σερβίρονται συνήθως με κόκκορα κοκκινιστό, κατσίκι κοκκινιστό ή σουτζουκάκια, καθώς και η καρπουζένια, γλυκό από καρπούζι, μέλι και σουσάμι(παστέλι) ψημένο στον φούρνο. Στην Φολέγανδρο, υπάρχει και τοπική τυροκομία με διάφορα τυριά όπως το σουρωτό (φρέσκο αιγοπρόβιο τυρί), το ξυνότυρο, το ανθότυρο και το "σκέτο" τυρί, ένα σκληρό τυρί που συνοδεύει ιδανικά τα ματσάτα.
53. Πάτμος
Δωδεκάνησα, με έκταση 34,142 Km² και 2.984 κατοίκους
Η Πάτμος (κοινώς Πάτινος), που σπάνια αναφέρεται από τους αρχαίους συγγραφείς, Θουκυδίδης (3, 33), Στράβων (10, 448), απαντάται επιγραφικά και ως «Πάτνος». Το όνομά της κάποιοι ετυμολογούν (και ο Κρίππεν) εκ του πάτνη = Φάτνη, ενώ άλλοι από το όρος Λάτμος της Μικράς Ασίας, όπου κατά τους αρχαίους χρόνους λατρευόταν ιδιαίτερα η Άρτεμις και ο κυνηγέτης ήρωας Ενδυμίωνας, απ΄ όπου και το πιθανότερο προήλθαν οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού μεταφέροντας και τη λατρεία της Άρτεμης.
Η Πάτμος κατά τη θρησκευτική ιστορία γίνεται γνωστή από τον 1ο αιώνα από την παρουσία εκεί ως εξόριστου για δύο χρόνια του Ιωάννου του Θεολόγου, μαθητή του Ιησού, ο οποίος βρισκόμενος στη σπηλιά της Αγίας Άννας συνέγραψε το «Ευαγγέλιο» (πιθανώς) και την «Αποκάλυψη», όπως ο ίδιος μαρτυρεί: «Εγενόμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω δια τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού. Εγενόμην εν πνεύματι εν τη Κυριακή ημέρα και ήκουσα οπίσω μου φωνήν ως σάλπιγγος λεγούσης: ό βλέπεις γράψον εις βιβλίον και πέψον ταις επτά Εκκλησίαις» (Αποκάλυψη α , 9). Στη Σκάλα (επίνειο) σώζονται τα δύο εκκλησάκια αφιερωμένα το μεν ένα στον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και το άλλο στους μαθητές του Πολύκαρπο και Πρόχορο.
+ Η σημερινή Πάτμος
52. Αντίπαρος
Κυκλάδες, με έκταση 35,09 Km² και 1.037 κατοίκους
Είναι γνωστή για τη χαρακτηριστική κυκλαδίτικη ομορφιά με τις λευκές κατοικίες, τα λιθόστρωτα σοκάκια και τις όμορφες μπουκαμβίλιες που ανθούν στις αυλές των σπιτιών. Αποτελεί δημοφιλές τουριστικό θέρετρο τα καλοκαίρια για Έλληνες και Ευρωπαίους επισκέπτες, αλλά και τόπο επένδυσης Αμερικανών παραθεριστών.
Ο κεντρικός οικισμός εντοπίζεται στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού, απέναντι από την Πούντα της Πάρου με την οποία συνδέεται με φέρρυ. Το ιστορικό κέντρο εντοπίζεται στο ενετικό Κάστρο της Αντιπάρου, το οποίο συνδέεται μέσα από το εμπορικό δρομάκι με το γραφικό πορθμείο στην παραλιακή. Άλλοι γνωστοί οικισμοί είναι ο παραθεριστικός οικισμός του Αϊ-Γιώργη στο νοτιοδυτικό άκρο, ο οποίος και έχει ενταχθεί στο σχέδιο πόλης, ο Σωρός και ο Κάμπος, ενώ γνωστές παραλίες της ευρύτερης περιοχής του κέντρου είναι οι Ψαραλυκιές, ο Σιφνέϊκος γιαλός και η παραλία του camping.
Η Αντίπαρος είναι επίσης γνωστή για το «Πολιτιστικό Καλοκαίρι», μια σειρά θερινών πολιτιστικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, ενώ ξεχωριστή θέση στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κατέχουν επίσης η αναβίωση των σκηνών από την ταινία της "Μανταλένας" με Αντιπαριώτες και θεατρικές παραστάσεις στο σχολείο της περιοχής.
Από τη Μανταλένα (1960) το ατύχημα της Αλίκης στα γυρίσματα
+ Ένα τρίβια απ' το 2011:
51. Κίμωλος
Κυκλάδες, με έκταση 37,426 Km² και 769 κατοίκους
Οι κάτοικοί της, που είναι συγκεντρωμένοι στην ομώνυμη κοινότητα, μεταξύ των ορμίσκων Ψάθα και Άγιος Νικόλαος, ασχολούνται κυρίως με τη ναυτιλία, τη γεωργία, την αλιεία, τη λατόμευση πορόλιθου και την εξόρυξη της "κιμωλίας γης". (Το νησί έδωσε το όνομά του στο λευκό πέτρωμα, τη γνωστή από τους μαυροπίνακες κιμωλία - και όχι το αντίθετο.)
Σύμφωνα με την παράδοση, πρώτος μυθικός οικιστής της υπήρξε ο Κίμωλος, σύζυγος της Σίδης, κόρης του Ταύρου, στον οποίο οφείλει το όνομά της. Ήταν επίσης γνωστή και σαν Εχινούσα, πιθανόν λόγω της κιμωλίας έχιδνας (οχιάς) που ακόμη και σήμερα αφθονεί στο νησί.
Το 1638 η Κίμωλος καταλήφθηκε και πυρπολήθηκε από τους πειρατές, όπου οι κάτοικοι κατέφυγαν στη Σίφνο, απομείναντες μόνο 200 στη νήσο. Φαίνεται όμως πως οι Κιμώλιοι μη μπορώντας να αντιμετωπίζουν μόνοι τους κάθε φορά τους πειρατές αναγκάσθηκαν να συμφιλιωθούν μ΄ αυτούς και να τους παρέχουν ακόμη και υπηρεσίες.
To έθιμο της κούνιας Κίμωλος 2014
50. Ανάφη
Κυκλάδες, με έκταση 38,636 Km² και 273 κατοίκους
Η Ανάφη διατήρησε αναλλοίωτο το όνομά της από την αρχαιότητα και μάλιστα από τους μυθικούς χρόνους με συνέπεια αν και πολύ μικρό σε έκταση νησί να παρουσιάζει αξιόλογο ενδιαφέρον στο πέρασμα των αιώνων.
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία οι Αργοναύτες επιστρέφοντας στη πατρίδα τους από την Κολχίδα και επιχειρώντας και νυκτερινούς πλόες έπεσαν σε καταιγίδα παρασυρόμενοι στο ανοικτό πέλαγος, όπου ναυαγοί πλέον στη θάλασσα άρχισαν να εκλιπαρούν τον θεό Απόλλωνα να τους σώσει. Ο Απόλλωνας ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις τους διέχυσε φως υπό μορφή κεραυνού όπότε και είδαν μπροστά τους να ξεπροβάλει από τη θάλασσα ολόκληρο νησί στο οποίο και τελικά προσέγγισαν. Εκεί εξερχόμενοι οι Αργοναύτες ανήγειραν βωμό προς τιμή του Απόλλωνα του «Αιγλήτη» (= αυτού που λάμπει, Αίγλη) και ονόμασαν το νησί Ανάφη, (εκ του ρήματος αναφαίνω).
Ο γνωστός σημιτολόγος (φοινικιστής) Μπόχαρτ υποστηρίζει ότι το όνομα Ανάφη είναι φοινικικό, που σημαίνει σκοτεινός, βαθύσκιος.
Στην αρχαιότητα στην Ανάφη υπήρχε ιερό και ναός του Απόλλωνα του Αιγλήτη ή Αστεάλτα, εξ ου και ο Καλλίμαχος αναφέρει τη νήσο με το όνομα Αιγλήτη. Το όνομα Αστεάλτας αναφέρεται μοναδική φορά. Στον περίβολο του ιερού αυτού ναού του Απόλλωνα καλούμενου και "Αναφαίου", βρίσκονταν βωμοί και άλλων θεοτήτων όπως της Άρτεμης της Αφροδίτης, του Ασκληπιού των οποίων δέσποζε ο βωμός του Δία του "Κτησίου". Τη θέση αυτού του αρχαίου ιερού χώρου κατέχει σήμερα η "Μονή της Παναγίας της Καλαμιώτισσας" όπου και βρέθηκαν πολλά αρχαία που μεταφέρθηκαν στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα, ενώ κάποια εξ ίσου σημαντικά φυγαδεύτηκαν στο Αυτοκρατορικό Μουσείο της Αγίας Πετρούπολης, το γνωστό Ερμιτάζ, από τους Ρώσους την περίοδο που η νήσος τελούσε υπό ρωσική κατοχή (1770-1774).
Αρχαίες εορτές που τελούνταν στην Ανάφη ήταν τα Κάρνεια και τα Υακίνθεια.
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΗ, ΣΗΜΕΡΑ
49. Ψαρά
Νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, με έκταση 40,467 Km² και 422 κατοίκους
Τα Ψαρά είναι γνωστά κυρίως από τη μεγάλη καταστροφή που υπέστησαν το 1824, κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα εναντίον των Τούρκων. Το πάθημα των Ψαριανών εντυπώθηκε στον χαμένο σήμερα πίνακα του Νικόλαου Γύζη "Η Δόξα των Ψαρών".
Eπίσης αποτυπώθηκε σε ωδή του Κάλβου αλλά και στο εξής επίγραμμα του Σολωμού:
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη,
περπατώντας η δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλικάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
που 'χαν μείνει στην έρημη γη...
Το νησί σήμερα συνδέεται (έξι φορές την εβδομάδα) με τη Χίο, ταξίδι που καλύπτεται σε περίπου 3,5 ώρες, και (δύο-τρεις φορές την εβδομάδα) με το Λαύριο (6 ώρες).
Το θυμαρίσιο μέλι του νησιού θεωρείται εξαιρετικής ποιότητας. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι ναυτικοί, οι οποίοι και συντηρούν ουσιαστικά την οικονομία του νησιού. Οι παραλίες των Ψαρών είναι ονομαστές για τα γαλαζοπράσινα νερά τους.
48. Νίσυρος
Δωδεκάνησα, με έκταση 41,263 Km² και 938 κατοίκους
Η γένεσή της συνδέεται με τη μυθική φαντασία των Αρχαίων Ελλήνων. Η Νίσυρος γεννήθηκε σύμφωνα με το μύθο της Γιγαντομαχίας. Η μητέρα των πάντων Γη, έστρεψε τους θνητούς Γίγαντες κατά των αθάνατων θεών του Ολύμπου. Οι θεοί καταδίωξαν τους Γίγαντες, οι οποίοι υποχώρησαν έντρομοι.
Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας είχε αναλάβει, κατόπιν εντολής του Δία, να εξαφανίσει το Γίγαντα Πολυβώτη, ο οποίος διέσχισε φοβισμένος το Αιγαίο προκειμένου να σωθεί. Ο Ποσειδώνας τον πρόφτασε κοντά στην Κω. Με την τρίαινά του, απέσπασε ένα τμήμα από την Κω και το εκσφενδόνισε εναντίον του Πολυβώτη. Ο Ποσειδώνας πέτυχε το Γίγαντα και τον καταπλάκωσε. Το κομμάτι αυτό της Κω έγινε η Νίσυρος.
Η Νίσυρος είναι ένα ηφαίστειο που αποτελεί μέρος του ηφαιστειακού τόξου της νότιας Ελλάδας. Βρίσκεται στην άκρη του τόξου του Αιγαίου, μαζί με τη Καλδέρα της Κω και τη νήσο Γυαλί. Οι πρώτες υποθαλάσσιες εκρήξεις έλαβαν χώρα πριν 150.000 χρόνια, ενώ η κύρια δραστηριότητα συνέβη 40 με 10 χιλιάδες χρόνια πριν. Σήμερα λαμβάνουν χώρα υδροθερμικές εκρήξεις.
Η Νίσυρος αποτελείται από ηφαιστειογενή βουνά, ενώ το κέντρο της νήσου καταλαμβάνει μία καλδέρα διαμέτρου 4 χλμ., από τον πυθμένα και μέχρι την επιφάνεια του οποίου απαντάται θείο. Μέσα στη καλδέρα βρίσκεται ο μεγαλύτερος υδροθερμικός κρατήρας στον κόσμο, ο Στέφανος, ο οποίος έχει διάμετρο 300 μέτρα, ενώ συνολικά η Νίσυρος έχει 5 κρατήρες. Η τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου έλαβε χώρα το 1888 και σήμερα στο νησί υπάρχουν ενεργές φουμαρόλες. Λόγω της ηφαιστειακής δραστηριότητας στη Νίσυρο υπάρχουν θερμές πηγές με θερμοκρασία από 30 μέχρι 60 °C,εκ των οποίων οι κυριότερες είναι στα Λουτρά και τους Πάλους. Ένας ηφαιστειακός δόμος υψώνεται στα 700 περίπου μέτρα, δίνοντας και το μεγαλύτερο υψόμετρο της νήσου.
Η μορφολογία της έχει επηρεαστεί από το ηφαίστειο και το ηφαιστειογενές της έδαφος που είναι πολύ εύφορο και ευνοεί τη δενδροκομία και την πλούσια βλάστηση.
47. Σίκινος
Κυκλάδες, με έκταση 41,676 Km² και 238 κατοίκους
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία η νήσος Σίκινος έλαβε το όνομά της από τον Σίκινο τον γιο του Θόαντα, Βασιλέως της Λήμνου, και εγγονού του Βάκχου και της Αριάδνης που διέμεναν στη Νάξο. Η Υψιπύλη προσπαθώντας να σώσει τον γιο της Θόαντα από τις Λήμνιες γυναίκες που προκάλεσαν τη σφαγή των συζύγων τους τον έκρυψε μέσα σε ξύλινη λάρνακα και τον έριξε στη θάλασσα. Παρασυρόμενη η λάρνακα αυτή από τα κύματα εκβράστηκε στη Σίκινο όπου οι αλιείς της περιοχής έσωσαν τον Θόαντα. Εκεί ο Θόας νυμφεύθηκε την εγχώρια νύμφη Νηΐδα με την οποία και απέκτησε τον Σίκινο οποίος και βασίλευσε στη νήσο.
Παρά το γεγονός ότι η Σίκινος, όπως και όλες οι Κυκλάδες, δεν είναι περιοχή πλούσια σε βροχές, οι κάτοικοί της από τα παλιά χρόνια έχουν ενασχοληθεί ιδιαίτερα με την καλλιέργεια, τη βοσκή, την αλιεία, τη μελισσοκομία και την τυροκομεία. Στο γεωργικό κομμάτι της παραγωγής υπάρχουν, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, αμπελοφάσουλα, αγγούρια σε στρογγυλό σχήμα (παρόμοια αλλά σε πιο μακρόστενη μορφή είναι αυτά της Σαντορίνης). Η Σίκινος επίσης παράγει ποικιλία τυριών, ξινόγαλο, μυζήθρα ξερή, μυζήθρα νωπή και σικινιώτικο τυρί. Η Σίκινος επίσης διαθέτει θυμαρίσιο μέλι, από το οποίο, μαζί με σουσάμι, παράγεται παστέλι. Ακόμη, τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχει ποικιλία ψαριών που φέρνουν οι ψαράδες του νησιού (όπως σκάροι, αθερίνα, μαρίδα, γόπες, σκορπίνες κ.α.). Λάδι, ξύδι και κρασί παράγονται σε μικρότερες ποσότητες και αφορούν συνήθως αυτοκατανάλωση.
Σίκινος 1975 - 2012:
Η φωτογραφική αποτύπωση του νησιού μέσα από το φωτογραφικό φακό του Θεόδωρου Σκαμπαβίρια
46. Άγιος Ευστράτιος (Αη Στράτης)
Στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, με έκταση 43,325 Km² και 371 κατοίκους
Οι σεισμοί του 1968 έγιναν η αιτία για να καταστραφεί ο γραφικός οικισμός με ανεμόμυλους στην κορυφή του μικρού λοφίσκου, όπου οι κάτοικοι ακολουθώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του Αιγαίου είχαν χτίσει τις κατοικίες τους. Ο σημερινός οικισμός που χτίστηκε στην περίοδο της δικτατορίας του 1967 είναι απλωμένος στην κοιλάδα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την αλιεία και την κτηνοτροφία και αντιμετωπίζουν συχνά, ιδίως το χειμώνα προβλήματα στην επικοινωνία με τα άλλα νησιά και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Κατά τον 20ό αιώνα χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας για τους αριστερούς. Την αρχή έκανε το 1929 η κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου με βάση το νόμο του 1929 "περί Ιδιωνύμου αδικήματος" και τότε βρέθηκαν οι πρώτοι εκτοπισμένοι κομμουνιστές στο νησί. Οι επόμενες κυβερνήσεις συνέχισαν να χρησιμοποιούν τον Αη Στράτη για την εκτόπιση αριστερών και το φαινόμενο κορυφώθηκε στην περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά 1936-1941, όπου εκτοπίστηκαν εκεί εκατοντάδες αντίπαλοι του καθεστώτος, κυρίως κομμουνιστές αλλά και συνδικαλιστές, δημοκρατικοί πολίτες και αντιφασίστες.
Στις 26 Απρίλη του 1941 λίγο πριν οι Γερμανοί καταλάβουν το νησί κι ενώ γινόταν διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των εξορίστων μεταξύ αντιπροσωπείας των εξορίστων και του σταθμάρχη διοικητή της φρουράς του νησιού, ο σταθμάρχης φοβούμενος μήπως αποδράσουν οι εξόριστοι παρέταξε τους 12 χωροφύλακες που διέθετε και αυτοί άρχισαν να πυροβολούν τους εξόριστους με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 3 και να τραυματιστούν 2 άτομα. Στη συνέχεια ο σταθμάρχης παρέδωσε τους εξόριστους του Αη Στράτη στους Γερμανούς κατακτητές. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής οι εξόριστοι υπέφεραν τα πάνδεινα από έλλειψη τροφίμων, εφοδίων, περίθαλψης και πέθαναν από πείνα 33 κομμουνιστές κρατούμενοι.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από το γερμανικό ζυγό, τον Οκτώβρη του 1944, το στρατόπεδο εξορίας του Αη Στράτη έκλεισε και οι τελευταίοι πολιτικοί κρατούμενοι απελευθερώθηκαν. Την Άνοιξη του 1947 ο Αη Στράτης άνοιξε και πάλι ως τόπος εξορίας αριστερών. Με τον αναγκαστικό νόμο 511 της 31ης Δεκεμβρίου 1947 (Α299) "Περί μέτρων αναφερομένων εις τους υπό εκτόπισιν διατελούντας" η επίσημη ονομασία του στρατοπέδου του Αη Στράτη έγινε "Στρατόπεδον Πειθαρχημένης Διαβιώσεως Εκτοπισμένων". Μετά το κλείσιμο της Μακρονήσου ο Αη Στράτης αποτέλεσε τον μαζικότερο τόπο εξορίας.
Σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι εκτοπίστηκαν στο νησί αυτό, όπως οι ποιητές Γιάννης Ρίτσος και Τάσος Λειβαδίτης, οι λογοτέχνες Μενέλαος Λουντέμης και Θέμος Κορνάρος, ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης και πολλοί άλλοι. Επίσης πολλοί αριστεροί πολιτικοί εκτοπίστηκαν στον Αη Στράτη, όπως ο Ηλίας Ηλιού, ο Κώστας Γαβριηλίδης, ο Στέφανος Σαράφης και άλλοι.
Υπολογίζεται ότι από το 1947 μέχρι το 1964 πέρασαν από το νησί περίπου 7000 αριστεροί κρατούμενοι. Το στρατόπεδο κράτησης του Αη Στράτη έκλεισε το 1964.
*Σήμερα ο Αη Στράτης έχει το δικό του Μουσείο Δημοκρατίας με πλούσιο και εξαιρετικά ενδιαφέρον υλικό, στο σάιτ www.mouseiodimokratias.gr
To 2014, στα 27 της χρόνια επιλέχθηκε να αναλάβει τα ηνία της δημαρχίας σε ένα ιστορικό και ακριτικό νησί της χώρας.
Η Μαρία Κακαλή, επικεφαλής του συνδυασμού "Νέα Αρχή" έλαβε ποσοστό 58,70% και 145 ψήφους.
Συνολικά ψήφισαν 250 ψηφοφόροι ενώ τα άκυρα ψηφοδέλτια ήταν μόλις τρία.
Η Μαρία Κακαλή που έχει βραβευτεί για τις επιδόσεις της στα μαθήματα της Α' Λυκείου από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, σπούδασε στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστήμιου Πατρών.
Η 27χρονη δήμαρχος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 24/01/1987 και είναι μόνιμη κάτοικος Αγίου Ευστρατίου. Το 2004 αποφοίτησε από το ενιαίο λύκειο Αγίου Ευστρατίου και την ίδια χρονιά εισήχθη στο Τμήμα Επιστημών της εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία στο Πανεπιστήμιο Πάτρας.
Είναι παντρεμένη με τον Παναγιώτη Καραϊσκάκη, με τον οποίο έχει αποκτήσει ένα γιο. Μετά τις σπουδές της, επέστρεψε στο ακριτικό νησί και μένει μόνιμα εκεί. Εκλέχτηκε ως Δημοτικός Σύμβουλος Αγίου Ευστρατίου στις εκλογές του 2010 και αργότερα ως Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου τον Ιανουάριο του 2013.
45. Σκιάθος
Βόρειες Σποράδες, με έκταση 47,325 Km² και 6.160 κατοίκους
Η Σκιάθος κατοικείται ήδη από τα προϊστορικά χρόνια, κατά πάσα πιθανότητα από Πελασγούς και αργότερα πιθανόν και από Κρήτες. Αργότερα η πόλη της Σκιάθου ήταν σταθερά σύμμαχος των Αθηναίων, τόσο στην Α' όσο και στη Β' Αθηναϊκή Συμμαχία.
Η Σκιάθος διαθέτει πλούσια βλάστηση και πολλές παραλίες με πιο γνωστές τις Κουκουναριές, την Μπανάνα, τη Μικρή και Μεγάλη Ασέληνο, τη Μεγάλη Άμμο, τα Λαλάρια, το Βρωμόλιμνο την Καναπίτσα ,το νησί Τσουγκριά κ.α.
Στην πόλη της Σκιάθου βρίσκεται άψογα διατηρημένο το σπίτι του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που γεννήθηκε και έζησε στο νησί. Στο λιμάνι της πόλης υπάρχει και το Μπούρτζι, μικρή χερσόνησος που το χωρίζει στα δύο.
Λέει ο Τoby Millward (που απ' ό,τι φαίνεται στο βίντεο πέρασε τέλεια στη Σκιάθο): This is a cheesy short film I made about my family holiday to Skiathos:
44. Ύδρα
Νησιά του Αργοσαρωνικού, με έκταση 49,592 Km² και 2.672 κατοίκους
Ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός για ξένους τουρίστες αλλα και Αθηναίους, δεδομένης της σχετικά μικρής της απόστασης από την πρωτεύουσα. Οφείλει το όνομά της στα άφθονα νερά, που ανάβλυζαν από τις πλούσιες πηγές που είχε κατά την αρχαιότητα. Έχει σημαντική ναυτική ιστορία και παράδοση. Αναπαλαιωμένα αρχοντικά, το παλιό γραφικό λιμάνι με τις πολεμίστρες και τα κανόνια, τα μουσεία, τα μοναστήρια, η ναυτική σχολή, συνθέτουν την εικόνα του νησιού, η οποία μάς μαρτυρεί την σημαντική ιστορική σημασία της. Κατά τον αγώνα της επανάστασης του 1821 η Ύδρα μαζί με τις Σπέτσες και τα Ψαρά έπαιξαν σημαντικό ρόλο, λόγω της μεγάλης ναυτικής δύναμης που διέθεταν.
Μεγάλοι Πλοιοκτήτες, Ναυμάχοι του 1821, και πολιτικοί κατάγονται από το νησί, ανάμεσά τους οι Ανδρέας Μιαούλης, Κουντουριώτης, Κριεζής,Τσαμαδός,Σαχίνης,Τομπάζης κ.α. Αυτή η ναυτική παράδοση συνεχίζεται μέχρι σήμερα με έναν μικρό αλιευτικό στόλο και την Ακαδημία Εμποροπλοιάρχων, που άρχισε να λειτουργεί αμέσως μετά την επανάσταση του 1821 και είναι η αρχαιότερη σχολή εμποροπλοιάρχων της ανατολικής Μεσογείου.
Η κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της Ύδρας, που είναι και η μοναδική πόλη του νησιού, έχει ανακηρυχθεί διατηρητέα και απαγορεύονται τα τροχοφόρα. Είναι απλωμένη σε δύο βραχώδεις λόφους και σφύζει από παραδοσιακά σπίτια με κεραμιδένιες σκεπές, έντονες μπλε πόρτες και παράθυρα.
Η Ύδρα, περισσότερο από όλα τα Ελληνικά νησιά, ενέπνευσε τις Καλές Τέχνες. Διάσημοι Έλληνες και ξένοι ζωγράφοι απεικόνισαν στα έργα τους τα τοπία της. Μεγάλοι καλλιτέχνες, όπως ο Πάμπλο Πικάσο και ο Μαρκ Σαγκάλ, την επισκέφτηκαν και αποτύπωσαν σε σχέδια τα αυστηρά της σχήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ύδρα υπάρχει παράρτημα της Σχολής Καλών Τεχνών από το 1936, το οποίο στεγάζεται στο τετραώροφο αρχοντικό του Εμμανουήλ Τομπάζη και της Ξανθής Δ. Σαχίνη στα δεξιό τμήμα του λιμανιού.
+ Η Ύδρα Των Πουλιών - Εγγονόπουλος
Ο Socos επενδύει μουσικά την ποίηση του Νίκου Εγγονόπουλου και ερμηνεύει ο Δημήτρης Πουλικάκος:
43. Λέρος
Δωδεκάνησα, με έκταση 54,052 Km² και 8.123 κατοίκους
Η Λέρος είναι ένα από τα ελληνικά νησιά που δεν έχουν επιβαρυνθεί ακόμα από το μαζικό τουρισμό. Η κύρια τουριστική περιοχή της είναι τα Άλιντα, άλλα ενδιαφέροντα χωριά είναι το ψαροχώρι Παντέλι, ο Βρομόλιθος με την παραλία του, η Γούρνα, ο Ξηρόκαμπος, το Παρθένι και ο Μπλεφουτης. Το Κάστρο της Παναγίας, κτισμένο τον ενδέκατο αιώνα, δεσπόζει στο βουνό Απιτίκι πάνω από τον Πλάτανο και ακριβώς απέναντη βρίσκεται το κλειδί το υψηλότερο σημείο του νησιού με καταπληκτική θέα. Το πολεμικό μουσείο τής Λέρου βρίσκεται στη Μερικιά χτισμένο μέσα σε τούνελ του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.
Το 1957 διαµορφώθηκε η ιδέα να µετατραπούν τα άδεια κτίρια του ιταλικού ναυαρχείου στη Λέρο σε µια αποικία ψυχασθενών µε στόχο την απασχόλησή τους σε γεωργικές ασχολίες. Το Ψυχιατρικό Νοσοκοµείο Λέρου ιδρύθηκε µε τα Βασιλικά ∆ιατάγµατα στις 28-5-57 και δέχτηκε τους πρώτους 300 ασθενείς στις 2-1-1958 από το Λοιµοκαθαρτήριο Αθηνών, που είχαν µεταφερθεί εκεί από το ∆αφνί το 1953.
Η επιλογή των ασθενών έγινε µε κριτήριο την έλλειψη επισκέψεων από συγγενικά πρόσωπα στα ιδρύµατα όπου νοσηλεύονταν για διάστηµα µεγαλύτερο των 12 µηνών. Σιγά σιγά ο αριθµός των ασθενών πολλαπλασιάστηκε, διότι µεταφέρθηκαν εκεί ασθενείς από τα ψυχιατρεία της Θεσσαλονίκης, των Χανίων και της Κέρκυρας. Η πρώτη ονοµασία του Ψυχιατρείου ήταν «Αποικία Ψυχοπαθών Λέρου» µε έδρα το Λακκί και δύναµη 650 κλινών. Το 1980 οι νοσηλευόµενοι έφθασαν τους 2000, το 1988 στους 1150 ενώ το 1991 ήταν 991.
Στις αρχές τους 1980 το προσωπικό του ψυχιατρείου της Λέρου ανερχόταν σε χίλια περίπου άτοµα, αν και ο αριθµός των ψυχιάτρων ήταν µόνο δύο. Η πλειοψηφία του προσωπικού, που είχε φυλακτικό ρόλο, προήλθε απ' το ντόπιο πληθυσμό, ενώ για πολλά χρόνια ήταν ανύπαρκτη η επιστημονική στήριξη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση του ιδρυματισμού και των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των εγκλείστων, αφού δεν υπήρχε θεραπευτικό πλάνο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ξέσπασαν οι πρώτες καταγγελίες για τις κακές συνθήκες διαβίωσης των εγκλείστων στο ΚΘΛ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσουν οι μεταφορές ασθενών στη Λέρο με απόφαση του Υπουργείου Υγείας το 1982.
Οι συνθήκες έχουν βελτιωθεί και σήμερα το ψυχιατρείο λειτουργεί ως Κ.Θ.-Κ.Υ.Λέρου (Κρατικό Θεραπευτήριο-Κέντρο Υγείας Λέρου).
Χάρη στην παρεξηγημένη φήμη του νησιού, ο τουρισμός δεν άγγιξε ιδιαίτερα τη Λέρο, και πολλοί ταξιδιώτες δεν έχουν ιδέα πόσο όμορφη είναι στην πραγματικότητα.
42. Σύμη
Δωδεκάνησα, με έκταση 57,865 Km² και 2.606 κατοίκους
Η Σύμη κατοικείται από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια. Μερικά ονόματα που αναφέρονται είναι, Καρίκη, Μεταποντίς, Αίγλη, και Σύμη από το όνομα της συζύγου του Γλαύκου που θεωρείται ο πρώτος κάτοικος στη γη αυτή. Εικάζεται ότι οι αρχικοί κάτοικοι της ήσαν οι Κάρες και οι Φοίνικες. Μετά ήρθαν οι Δωριείς.
Η Σύμη είναι γνωστή από τη μυθολογία. Στο νησί, σύμφωνα με την παράδοση γεννήθηκαν οι τρεις Χάριτες. Το σημερινό όνομά της το οφείλει, σύμφωνα με το Διόδωρο το Σικελιώτη, στη Νύμφη Σύμη, που κατά το μύθο ζευγάρωσε με τον Ποσειδώνα, θεό της θάλασσας. Καρπός του έρωτά τους υπήρξε ο Χθόνιος, που έγινε βασιλιάς των πρώτων κατοίκων του νησιού.
Σήμερα, περίπου το 5% των μονίμων κατοίκων είναι αλλοδαποί Ευρωπαίοι πολίτες, κυρίως Άγγλοι. Η Σύμη είναι τουριστικός προορισμός παγκοσμίου βεληνεκούς λόγω της αρχιτεκτονικής της.
Αρχαιολογικός χώρος κηρύχθηκε ολόκληρο το νησί της Σύμης αλλά και τα νησάκια που βρίσκονται γύρω από αυτήν κηρύχθηκαν αρχαιολογικοί χώροι από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, αφού περιλαμβάνουν 159 θέσεις -χώρους και μνημεία- που καταγράφουν την ιστορία της περιοχής από την προϊστορική εποχή ως τα νεώτερα χρόνια.
41. Τήλος
Δωδεκάνησα, με έκταση 61,487 Km² και 533 κατοίκους
Είναι ένα πανέμορφο νησί όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, αυτό είναι γνωστό.
Η Τήλος είχε τη τύχη να έχει έναν απ' τους καλύτερους Δημάρχους της χώρας, τον Τάσο Αλιφέρη, γνωστό για την ανάπτυξη του νησιού (ανάπτυξη που ονομάστηκε απ' τα ΜΜΕ "Το θαύμα της Τήλου").
Υπήρξε Δήμαρχος Τήλου από 1/1/95 έως και το θάνατο του το 2012. Επί δημαρχίας του ο πληθυσμός της Τήλου αυξήθηκε, με αναπτυξιακούς δείκτες πρωτοφανείς για παραμεθόριο ακριτική περιοχή. Είχε εκλεγεί με το ΠΑΣΟΚ.
Επίσης, ήταν ένας γενναίος άντρας και ο μόνος Δήμαρχος της χώρας που τέλεσε γάμους ομοφυλοφιλων.
3 Ιουνίου 2008 - Οι πρώτοι δύο γάμοι ομοφύλων ζευγαριών. Στην Τήλο.
Η ομιλία και το μήνυμα του δημάρχου Τάσου Αλιφέρη στα δύο ζευγάρια.
Ο Τάσος Αλιφέρης πέθανε, όντας Δήμαρχος, στις 3 Μαρτίου του 2012, σε ηλικία 61 ετών.
===
Συνεχίζεται...
(Αν έχετε πάει σε κάποιο απ' αυτά, μοιραστείτε τις εντυπώσεις σας στα σχόλια)
σχόλια