ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσο μεγαλώνω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι ανθρωπινες σχέσεις ακόμα και οι ερωτικές είναι μπίζνες. Ανθρωπινη κρεατοαγορα. Οτι πουλάς λόγια όμορφα και ερωτικά, χάδια, αγκαλιές, φιλιά ακόμα και όμορφες πράξεις για να πάρεις σαρκική απόλαυση ίσως και στιγμές τρυφεροτητας αν σου λείπουν, μέχρι να βαρεθει ενας απο τους δύο. Επειτα αν χαλασει το πραγμα, δε σε νοιάζει αν ο άλλος ζει ή αν πέθανε, ουσιαστικά συναισθήματα αληθινά με διάρκεια, έστω μια εκτίμηση για τον κάποτε ερωτικο παρτενερ, δεν υπάρχουν, όλα διαρκούν όσο διαρκεί η επαφή. Κι όμως για ενα διάστημα, μεγάλο ή μικρό αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πιο κοντινός σου, άκουγε τις ανησυχίες σου, κοιμηθηκατε μαζί, ναι θα έλεγα ηταν φιλος και εραστης και εδινε σίγουρα περισσοτερα απο οσα σου δινει ενας απλος φιλος/γνωστός κι ομως με αυτον τον "φιλο"που ουσιαστικά σου ειναι άγνωστος κρατάς επαφές, εύχεσαι στη γιορτή του, ενώ τον άλλοτε ερωτικό σου σύντροφο τον διαγράφεις τελείως από τη σκέψη και τη ζωή σου. Όλη αυτή εισαγωγή και οι σκέψεις μου αυτές απορρέουν από τις προσωπικές μου εμπειρίες, καθώς συνειδητοποίησα φέτος ότι και οι 3 πρώην εραστές-γκόμενοι που είχα τελευταία, με "ξέχασαν" όλοι στη γιορτή μου. Ο ένας ηταν αρραβωνιασμενος, φυσικά και δεν μπορούσε να συνεχιστει για πολύ καιρό ο παρανομος δεσμος μας, το ξεκοψα εγώ και αυτός εξαφανίστηκε. Πήρε αυτό που ήθελε και τέλος. Ο 2ος περισσοτερο φλερτ το λες γιατί μόνο είχαμε φιληθει, όταν αποφάσισα για δικούς μου λόγους οτι δεν ηθελα κατι παραπάνω, με ξεχασε και αυτος. Τέλος, ο τρίτος που είμαι ερωτευμένη, είχαμε μια επαφη (ερωτική) ενα μηνα και το ξεκοψε αυτος οταν απλα χάθηκε, χωρις αντιο κ χωρις δικαιολογία. Προφανως και αυτος πηρε αυτο που ηθελε. Θέλω να καταλήξω στο ότι στον καθένα από αυτους, εγω προσωπικά ανοιχτηκα, ένιωσα συναισθήματα για όλους και θα ήθελα να είναι ακόμα στη ζωή μου εστω σαν φιλοι γιατί με τον καθένα έχουμε μοιραστεί διαφορετικά πράγματα και έχουμε όμορφες αναμνήσεις. Ένα τυπικο χρόνια πολλά, το περίμενα από ολους αλλά κάνεις δεν φιλοτιμηθηκε. Κανένας δε με ειδε σαν άνθρωπο τελικά όπως τους είδα εγώ. Ένιωσα τρυφερά απέναντι τους και άκουσα πολλά όμορφα λόγια,πίστευα οτι ενιωθαν και εκείνοι πράγματα αλλά αποδεικνύουν πως δεν νοιαστηκαν ποτέ για μένα αληθινά. Είναι κρίμα και αρχίζω να χανω την πίστη μου στο αντρικό φύλο...