ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θελω και επιζητω να ειμαι μονη. Να μην με παιρνει κανεις τηλεφωνο, να μη μου μιλαει κανεις, να μην εχω φιλους ουτε σχεση, να ζω μονη μου. Νοιωθω οτι οταν ειμαι με αλλους μου τρωνε τον καιρο μου, μου σπαταλανε τις μερες μου και αυτο το γεγονος με ενοχλει πολυ. Δεν βρισκω την ουσια να βγω με φιλους καθως οχι μονο θα βαρεθω στη μια ωρα, αλλα θα κανουν ή θα πουν κατι που θα με ξενερωσει. (Παντα γινετε αυτο). Και οχι δεν ειμαι σνοπ, αντιθετα ειμαι παρα πολυ φιλικη οσο κι αν με ενοχλει να συναναστρεφομαι με κοσμο.Νοιωθω πιο ανετα και πιο ωραια αν παω να ψωνισω μονη μου, να παρω φαγητο μονη μου, να παω βολτα μονη μου. Αν και οταν βγω εξω τα κανω ολα πολυ γρηγορα και βιαστηκα διοτι νοιωθω (δε ξερω ακριβως) καπως απροστατευτη(?), νοιωθω οτι κατι κακο θα συμβει και εγω θα ειμαι σε ψωνια και βιαζομαι να το προλαβω, να επιστρεψω δηλαδη γρηγορα σπιτι. Απλα θα ηθελα να μου πειτε την αποψη σας, ειμαι μοναχικο ατομο ή ολα αυτα ειναι μερος της καταθλιψης που βιωνω τον τελευταιο εναμιση χρονο; (δεν παιρνω αντικαταθλιπτικα, παιρνω καποια αλλα χαπια σαν βιταμινες για το αγχος την υπνηλια τους πονοκεφαλους την αδυναμια κτλ, εχω σχεδον ολα τα συμπτωματα καταθλιψης αλλα φοβαμαι να παω σε ψυχολογο, αν και ο γιατρος μου το προτεινε λογω της καταστασης που επικρατει).