ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 42 ετών, ο άντρας μου 47 και έχουμε ένα γιο 19 ετών φοιτητή στην Πάτρα. Από την εποχή που ο γιος μου τελείωσε το σχολείο άρχισαν με τον πατέρα του να γίνονται κολλητοί. Βόλτες και εκδρομές παρέα, γυμναστήριο μαζί, ματσ ποδοσφαίρου κλπ. Στην αρχή το είδα με καλό μάτι αφού ο γιος μου ήταν πάντα ένα παιδί που του άρεσαν τα σπορ και τα μαθήματα και ο άντρας μου δεν ήταν και τόσο του αθλητισμού και χρειαζόταν άσκηση. Από ένα σημείο και μετά όμως η κατάσταση άρχισε να γίνεται λίγο περίεργη. Ο άντρας μου έκοψε τα μαλλιά του ακριβώς όπως ο γιος μου, φοράει τα ίδια ρούχα με αυτόν, ώρες ώρες μιλάει με τον ίδιο τόνο φωνής, χρησιμοποιεί το ίδιο λεξιλόγιο... Μέχρι και sms ανταλλάζουν φεύγει για Πάτρα στα καλά του καθουμένου για να του πάει πράγματα ή απλά για να τον δει. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι ώρες ώρες ο γιος μας αποκαλεί τον πατέρα του με το όνομα του και όχι μπαμπά! Σκέφτομαι να βάλω ντεντεκτιβ να δω ΤΙ συμβαίνει δε μου φαίνονται λογικά πράγματα αυτά. Δεν είχα αντιληφθεί ποτέ κάτι στο παρελθόν αλλά βάζω πολλά πράγματα με το μυαλό μου. Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Τι θα με συμβουλεύατε;