__________________
1.
Καλημέρα Λένα!
Έχω ένα πρόβλημα και θα ήθελα την άποψή σου.
Από τη νέα σχολική χρονιά επιστρέφω στο σχολείο που εργάζομαι, μετά από λήξη της άδειας ανατροφής. Ανάμεσα στους συναδέρφους είναι μία γυναίκα η οποία καπνίζει στο γραφείο των δασκάλων σαν φουγάρο. Μέχρι τώρα κανένας συνάδερφος δεν της έχει κάνει παρατήρηση ανοιχτά για τη συνήθειά της, αλλά τυχαίνει να είναι η μοναδική καπνίστρια στο σχολείο μας. Εγώ πριν φύγω με άδεια της είχα εκφράσει τη δυσφορία μου, της είχα πει ευγενικά ότι εξαιτίας της τσιγαρίλας ένιωθα δυσφορία και μύριζαν τα ρούχα μου. Της είχα προτείνει μάλιστα, μια συμβιβαστική λύση, δηλαδή να παραμένει μέσα στο γραφείο αλλά να καπνίζει σε ένα ανοιχτό παράθυρο, οπότε να φεύγει ο καπνός έξω αλλά και να μη βρομοκοπάει ο χώρος. Φυσικά αντέδρασε άσχημα και αυτό με έκανε αυτόματα εχθρό της. Από εκείνη τη στιγμή με ειρωνεύεται, ή με αγνοεί στο γραφείο, ακόμα και σε συζητήσεις υπηρεσιακού περιεχομένου. (εκεί σκέφτηκα πια ότι ίσως η δυσφορία μου για το τσιγάρο ήταν η αφορμή για να φανερώσει τη γενική αντιπάθεια της απέναντί μου).
Στην αρχή στεναχωρήθηκα γιατί είμαστε μικρός σύλλογος και δεν θέλω να έχω εχθρότητες, όμως πια σκέφτομαι ότι επιστρέφοντας από την άδεια θέλω να δουλεύω σε καλύτερες συνθήκες. Πρώτον, ψάχνω τρόπους να βελτιώσω τη σχέση μου μαζί της, γιατί όντας πολύ μικρός ο αριθμός των δασκάλων, είμαστε αναγκασμένες να συνεργαζόμαστε και θέλω να το κάνω με χαρά μαζί της και δεύτερον, θέλω να πηγαίνω στη δουλειά μοσχομυρίζοντας και να επιστρέφω μοσχομυρίζοντας. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, όταν φεύγω από τη δουλειά μυρίζω έντονα τσιγαρίλα, τα μαλλιά, τα ρούχα μου, ακόμα και η τσάντα μου. Είναι ανυπόφορο και με φέρνει σε δύσκολη θέση. Τι μου προτείνεις να κάνω;- Λίνα
Νομίζω ότι σε έχουν βάλει οι άλλοι για να βγάλεις το φίδι από την τρύπα. Αν ισχύει, δεν το βρίσκω σωστό να βάζεις εσύ το κεφάλι σου στον τορβά (έχω ρέντα με τις ρήσεις σήμερα) για να μην χαλάσουν οι άλλοι τις σχέσεις τους μαζί της. Γιατί την φοβούνται; Κάτι μου λέει ότι έχει παρουσιάσει κι άλλα δείγματα μη-συνεργασίας, από τη φράση σου «φυσικά αντέδρασε άσχημα».
Είναι πέρα από αυτονόητο να μην καπνίζει μέσα στο κτίριο, ειδικά αφού το κτίριο είναι σχολείο. Έχεις δίκιο. Κράτα το αυτονόητο δίκιο και μίλησε με τους υπόλοιπους, για να της γίνει μια σύσταση συνολικά, χωρίς πρόσωπο, για να μην ξέρει με ποιον να τα πρωτοβάλλει. Είναι βέβαιο ότι θα υποψιαστεί εσένα ως υποκινητή, αλλά είναι σημαντικό να μην μπορεί να σε ξεχωρίσει ως «υπερβολική».
__________________
2.
Δεδομένα: Eίμαι 48 ετών, διαζευγμένη, χωρίς σχέση, με ενήλικα παιδιά που δεν μένουν μαζί μου και δε με επιβαρύνουν οικονομικά, μακροχρόνια άνεργη εδώ και 3 χρόνια που απολύθηκα, απόφοιτος αει και στη διαδικασία απόκτησης και ενός μεταπτυχιακού. Οι προσπάθειές μου να βρω δουλειά εδώ και 3 χρόνια δεν τελεσφόρησαν πλην ενός 5μηνου κοινωφελούς απασχόλησης που ήταν παρωδία εργασίας και απόλυτη κοροϊδία, το οποίο τελείωσε πριν από λίγες μέρες. Επιβιώνω χάρη σε μέρος της σύνταξης του υπερήλικα πατέρα μου. Όλες οι ενδείξεις (και οι αποδείξεις) λένε πως η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί στη Χώρα για τα επόμενα χρόνια όσο για μένα Ι'm not getting any younger και ήδη για την αγορά εργασίας (την ανύπαρκτη) είμαι "καμμένο χαρτί". Να προσθέσω πως δεν έχω και προσωπική περιουσία ή εισοδήματα, πλην μιας κατοικίας στην οποία μένω και για την οποία πληρώνω (μάλλον πλήρωνα) δάνειο. Προσανατολίζομαι στο να πάω στη Γερμανία, όπου το μόνο που έχω είναι μια εξαδέλφη που μπορεί να με φιλοξενήσει για το ελάχιστο δυνατό διάστημα. Ερώτημα: Πέρα από το φόβο του αγνώστου, το γεγονός ότι δεν ξέρω τη γλώσσα, το στάδιο της προσαρμογής, το όποιο πολιτισμικό σοκ και τις αναμενόμενες δυσκολίες ενός μετανάστη, ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι ότι στα 48 μου, ίσως να είναι πολύ αργά για τόσο δραστικές αλλαγές στη ζωή μου... Σε μια χώρα όμως που με έχει ουσιαστικά "παροπλίσει" το μέλλον μου διαγράφεται ούτως ή άλλως ζοφερό.. Σημείωση: "Φοβάμαι" πως είναι αργά. Δεν το πιστεύω κατά βάθος. Μάλλον είναι απόρροια της χαμηλής αυτοεκτίμησης του μακροχρόνια ανέργου. Θα εκτιμούσα τη γνώμη σου!
Υ.Γ. Μην αναφέρεις καν για ψυχολόγο. Δεν υπάρχει σεντς και αποτελεί σαρδαναπαλική πολυτέλεια επί του παρόντος. Μαζεύω για το εισιτήριο..
Υ.Γ.2 Οι σπουδές μου είναι θεωρητικές στον τομέα του Πολιτισμού. Δεν είμαι γιατρός ή μηχανικός για να βρω άμεσα εξειδικευμένη εργασία εκεί που πάω.- οικονομική μετανάστρια
Δεν θα έλεγα να πας σε ψυχολόγο, θα σου έλεγα όμως να χρησιμοποιήσεις τα λεφτά που μαζεύεις για να μάθεις γερμανικά, και όχι για να βγάλεις εισιτήριο.
Με θεωρητικές σπουδές στον τομέα του Πολιτισμού, χωρίς να ξέρεις γερμανικά, δεν ξέρω τι δουλειά περιμένεις να βρεις, ειδικά αν δεν έχεις περιθώριο να μείνεις κάπου για πολύ καιρό. Μην ξεκινάς με βάρκα την ελπίδα. Μάθε γερμανικά. Δεν μπορείς ούτε τις αγγελίες για δουλειά να διαβάσεις. Δεν μπορείς ούτε το βιογραφικό σου να γράψεις. Τι κάνεις; Ποιο είναι το σχέδιο; Να πας εκεί και να χτυπάς πόρτες;
Αν ξέρεις άλλη γλώσσα, αν ξέρεις αγγλικά, δες τι υπάρχει σε αγγλόφωνες χώρες. Αν ξέρεις ιταλικά, ψάξε στην Ιταλία. Η ξαδέρφη δεν μπορεί να σου λύσει το πρόβλημα επικοινωνίας που θα έχεις, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα. Ακόμη και να θέλει κάποιος να σε προσλάβει επειδή του κάνεις και σε συμπάθησε, δεν είναι αυτονόητο ότι θα προτιμήσει κάποιον που μιλάει τη γλώσσα;
__________________
3.
Αγαπητή Α μπα, διαβάζω συνέχεια την ερώτηση "μήπως είμαι υπερβολική " στις ερωτήσεις που σου στέλνουν κ αναρωτιέμαι γιατί την ερώτηση την κάνουν μόνο γυναίκες? Δείχνει ανασφάλεια, εγωκεντρισμό ή είναι τυχαίο? Ζητούν αυτοί οι άνθρωποι την επιβεβαίωση όπως του τύπου -είμαι χοντρή - όχι καλέ μοντελάκι είσαι?- Βιρνα
Δε νομίζω ότι είναι τυχαίο. Οι γυναίκες έχουν περισσότερο περιθώριο από τους άντρες να αμφιβάλλουν, και αυτό είναι ως ένα σημείο, καλό. Αρχίζει και είναι κακό όταν φτάνουν σε σημείο να αμφιβάλλουν για τα πάντα και να επηρεάζονται εύκολα, επειδή έχουν μάθει ότι οι γυναικείες απόψεις δεν έχουν την ίδια βαρύτητα με τις αντρικές. Οι άντρες από την άλλη, έχουν το βάρος να έχουν πάντα δίκιο και να μην ζητούν ποτέ βοήθεια, γιατί τα έχουμε καταφέρει ώστε να υποφέρουν και τα δύο φύλα, αλλά να το υπομένουμε με μεγάλες αντοχές.
Το «είμαι υπερβολική», συγκεκριμένα, προκύπτει από την απαίτηση προς τις γυναίκες να μην εκφράζουν με έντονο τρόπο τα αρνητικά τους συναισθήματα και είναι επίμονες ή αρνητικές, θα τις χαρακτηρίσουν ή υστερικές ή bitches (αντίστοιχα οι άντρες είναι «αποφασιστικοί» και «εκρηκτικοί»). Πολύ συχνά τις λένε «τρελές», κι ένα στάδιο πιο πριν είναι το «υπερβολικές», που φέρνει το μήνυμα «δεν μου αρέσει αυτό που κάνεις, και το ακυρώνω σα να μην το είπες, επειδή μπορώ». Επειδή αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι απορριπτικοί ως προς την προσωπικότητα τους, μέχρι την ψυχική τους υγεία, τους φοβούνται πάρα πολύ και αμφιβάλλουν συνέχεια, μήπως και έχουν μπει σε αυτό το μονοπάτι (που κανείς δεν θα τους παίρνει στα σοβαρά).
__________________
4.
Αναρωτιέμαι πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να παθιάζονται έτσι με έναν celebrity και να τον κάνουν θεό τους.
Και εμένα μου άρεσε για παράδειγμα, παλαιότερα ,να πηγαίνω σε συναυλίες με την παρέα μου, τραγουδούσαμε τα τραγούδια, ακούγαμε τη μουσική που μας άρεσε όρθιοι, χορεύαμε, κουνιόμασταν στο ρυθμό, τελείωνε η συναυλία χειροκροτούσαμε ως ένδειξη ότι περάσαμε καλά και end of the story
Ποτέ δεν είδα αυτόν που ήταν στη σκηνή ως κάποιο μυθικό ανώτερο όν. Ο θαυμασμός κ η εκτίμηση ήταν προς τη δουλειά κ το ταλέντο κ σπανίως προς το ίδιο το πρόσωπο.
Ως εκ τούτου δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που οδηγεί κάποιον να σκίζει το σουτιέν του για το Σάκη Ρουβά, να αγοράζει στο eBay δόντια από τη μασέλα του Mick Jagger ή να στήνεται με τις ώρες στην ουρά για ένα αυτόγραφο στο μπράτσο από την Rhianna.- i am just wondering
Οι διάσημοι τέτοιου βεληνεκούς με στρατιές ειδικών μάρκετινγκ και δημόσιας εικόνας καλλιεργούν μια υπεράνθρωπη φιγούρα που εκπληρώνει τις φαντασιώσεις μεγάλων ποσοστών πληθυσμού. Είτε είναι το καλό παιδί που θέλει μια καλή κοπέλα, είτε είναι ο ατίθασος μεσήλικας που δεν συμβιβάζεται. Οι πιο ευάλωτοι αυτών των πληθυσμών καταπίνουν την εικόνα για να καλύψουν προσωπικές ανάγκες ταύτισης ή συνύπαρξης με άλλους, και λατρεύουν έναν άγνωστο που ενσωματώνει όλες αυτές τις αγωνίες, δηλαδή κάνουν ακριβώς αυτό που κάνουν οι άνθρωποι όταν ερωτεύονται, με το θετικό ότι αυτές οι φιγούρες δεν μπορούν να τους απογοητεύσουν, επειδή δεν πρόκειται ποτέ να μπουν στη ζωή τους (και γι'αυτό τις προτιμούν).
__________________
5.
Aγαπητή Α μπα,
είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, ενώ διαβάζω αρκετό καιρό την στήλη σου, όπου μου δημιουργούνται συνέχεια ουσιαστικές και ανούσιες απορίες προς συζήτηση.
Σήμερα αποφάσισα να κάνω την αρχή με ένα μηδαμινής σημασίας θέμα, το οποίο ωστόσο μου έκανε εντύπωση και προσπαθώ να το δικαιολογήσω κάπως στο μυαλό μου.
Πριν 6-7 χρόνια, είχα σχέση με έναν άνθρωπο, που ήταν πολύ κολλημένος μαζί μου, ενώ εγώ όχι, και ήμασταν και οι 2 νεαροί σε ηλικία. Πριν κάποια χρόνια λοιπόν είχα κάνει ένα πάρτι στο σπίτι μου, όπου είχα καλέσει πολλούς φίλους και φυσικά ήταν και το τότε αγόρι μου εκεί. Σε εκείνο το πάρτι, ο φίλος μου, όντας κοινωνικό άτομο, είχε μιλήσει λίγο-πολύ με πολλούς γνωστούς μου, τους οποίους άρχισε να κάνει add στο facebook την επόμενη μέρα, και μεταξύ αυτών και μία συμφοιτήτριά μου, την οποία γνώρισε τότε για 1η φορά στο πάρτι και μετά δεν ξαναείδε ποτέ. Η κίνησή του αυτή με είχε εκνευρίσει (ίσως φταίει ότι τα είχαμε λίγους μήνες και δεν γούσταρα πολλά πολλά με τις παρέες μου γιατί ήμουν στο τσακ να τον χωρίσω, και επίσης ότι εγώ δεν θα έκανα ποτέ add γνωστούς του αγοριού μου όταν τους έχω δει 1 φορά στην ζωή μου). Anyway, όταν τον είχα ρωτήσει τότε γιατί τους έκανε add όλους και για ποιο λόγο έκανε add και εκείνη την κοπέλα, μου είπε απλά ότι επειδή είχαν μιλήσει στην γιορτή και την συμπάθησε, ότι την έκανε έτσι απλώς "φίλη" στο facebook. Μεταξύ άλλων, μου ανέφερε κάποια στιγμή ότι είναι και ωραία κοπέλα. Ωστόσο, επειδή κατάλαβε ότι δεν μου άρεσαν αυτές οι κινήσεις του, την έσβησε από μόνος του μετά. Εγώ τότε δεν είχα μείνει σε αυτό, μιας και ο συγκεκριμένος έκανε πολλή παρέα με κορίτσια και έλεγε ξεκάθαρα μπροστά μου αν κάποια ήταν ωραία ή όχι, δεν είχαμε δηλαδή θέμα ζήλιας ή αφορμές γεγονότων που έπρεπε να με θορυβήσουν.
Τέλος πάντων, με αυτόν χωρίσαμε μετά από 1 χρόνο τελικά. 1 χρόνο αργότερα, τελείως τυχαία, ξεκίνησε ένα φλερτ με τον αδερφό της συγκεκριμένης συμφοιτήτριας, με τον οποίο από τότε διατηρούμε σχέση.
Οι σχέσεις μας την κοπέλα παρεμπιπτόντως είναι καλές, αλλά πότε δεν θα μπορούσαμε να χαρακτηριστούμε πολύ φίλες, ακόμη και τώρα που τα έχω με τον αδερφό της.
Ο πρώην, λοιπόν, μετά τον χωρισμό μας δεν είχε δώσει σημεία ζωής για χρόνια, μιας και είχε βρει και αυτός νέα γκόμενα.
Πριν μερικές εβδομάδες ωστόσο μου έβγαλε τυχαία το instagram ειδοποίηση ότι ο πρώην μου έκανε λογαριασμό εκεί, και από περιέργεια, χωρίς να τον κάνω "follow" κοίταξα τους φίλους τους. Και είδα σε αυτούς την αδερφή του τωρινού αγοριού μου! Φυσικά, έπαθα πλάκα όταν είδα ότι είχε κάνει ο ένας "follow" τον άλλο και το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι ότι την είχε σταμπάρει από τότε στο πάρτι μου και ότι τώρα που είμαστε χρόνια χωρισμένοι, μπορεί να γούσταρε να κάνει κίνηση, να μπανίσει φωτογραφίες της ή οτιδήποτε άλλο που δεν ξέρω. Ο πρώην μου δεν νομίζω ότι ξέρει ότι τα έχω με τον αδερφό της, για πολλούς λόγους που δεν χρειάζεται να αναλυθούν. Να αναφέρω ότι ο πρώην (που έχει χωρίσει από την κοπέλα του) έχει αρχίσει να κάνει και πάλι αισθητή την παρουσία του και σε μένα, καθώς μου στέλνει κατά καιρούς απλά μηνύματα για να δει τι κάνω κλπ
Θα μου πεις "και τι σε νοιάζει που την έκανε add ή μπορεί να την γουστάρει ή μπορεί απλά να θέλει να χαζέψει φωτός της γιατί είναι όμορφη κοπέλα"; Γιατί νιώθω κατά κάποιο τρόπο ότι ξεφτιλίζομαι στην κοπέλα και στο τωρινό αγόρι μου (που σίγουρα θα του το έχει αναφέρει), ως προς την ποιότητα του αγοριού που είχα τότε, και ενώ με γούσταρε υποτίθεται τρελά, τελικά μπάνιζε πλαγίως γκομενάκια, και μάλιστα φίλες μου. Δηλαδή το πρώην αγόρι μου, υποψιάζομαι ότι προσπαθεί να την πέσει στην αδερφή του τωρινού μου αγοριού! Κουλό, έτσι;
Παράλληλα, το γεγονός ότι ο πρώην συνεχίζει και κάνει add άτομα στο facebook φίλους μου τους οποίους μπορεί να έχει δει 1 φορά στην ζωή του, και να πλησιάζει κοπέλες που γνώρισε μέσω εμού, ειδικά όταν μπορεί να υπάρχει το ενδεχόμενο να κρατάω εγώ επαφές μαζί τους και να μου το πουν, δεν τον πειράζει καθόλου; Επίσης, η αδερφή του αγοριού μου σκέφτομαι ότι τον "ακολούθησε" (μετά από αναφορά στον αδερφό της σίγουρα) για να βλέπουν τι κάνει ο πρώην μου και αν της την πέσει.. Πφφ, μεγάλη φαντασία έχω...
Και όχι, δεν τον γουστάρω τον τύπο, απλά μάλλον με τρώει η περιέργεια για τον λόγο πίσω από όλο αυτό, καθώς και λόγω της ματαιοδοξίας που όλοι έχουμε ότι κάποιος που μας ήθελε τρελά κάποτε, θα μας θέλει πάντα έτσι τρελά και μετά από εμάς το χάος κλπ...
Ελπίζω να μην μου φαίνεται μόνο εμένα "κάπως" όλο αυτό...
Κι εμένα μου φαίνεται «κάπως» η αυτοαναφορικότητα σου. Δεν είσαι εσύ ο δημιουργός των σχέσεων που βλέπεις να σχηματίζονται γύρω σου, και οι άλλοι δεν πιστεύουν ότι η γνωριμία τους υπάρχει χάρη σε σένα. Όπως εσύ νομίζεις ότι είσαι η πρωταγωνίστρια της ιστορίας, ακριβώς το ίδιο πιστεύουν οι άλλοι για τους εαυτούς τους. Για σένα η τάδε είναι μια φίλη ΣΟΥ που γνώρισε μέσω ΕΣΟΥ, γι'αυτόν είναι μια που γνώρισε ΑΥΤΟΣ σε ένα πάρτι και που ΑΥΤΟΣ την γοήτευσε ή ελπίζει να την γοήτευσε. Εσύ κατά πάσα πιθανότητα ούτε που υπάρχεις στην διαδικασία της σκέψης του. Την ματαιοδοξία στην σκέψη σου την έχεις ήδη εντοπίσει, εμβάθυνε λίγο ακόμα και θα είσαι εντάξει.
__________________
6.
Αγαπητή Α μπα,
Διαβάζω συχνά τη στήλη σου και μου αρέσει ο τροπος που σκεφτεσαι (εσύ και οι συνάδελφοί σου). Σου γράφω λοιπόν σημερα ελπίζοντας να με βοηθήσεις να δω πιο καθαρά το θέμα που με απασχολεί. Έχει να κάνει με τον έρωτα και τη φιλία.
Εδώ και μερικούς μήνες εχω αναπτύξει τεράστια οικειότητα με έναν άνθρωπο με τον οποίο έχουμε δεκαπενταετή διαφορά ηλικίας (εγώ 20, αυτός 35). Τον ερωτεύτηκα και με ερωτεύτηκε, και μάλιστα ήταν ο πρώτος άνθρωπος για τον οποίο ένιωσα ποτέ αυτό το συναίσθημα, καθώς και ο μοναδικός με τον οποίο ολοκλήρωσα ποτέ σεξουαλικά. Η επικοινωνία μας ειναι μοναδική, κατά κοινή παραδοχή. Το θέμα ειναι οτι αυτός πήρε πριν απο έναν περίπου χρόνο διαζύγιο (χωρίς παιδί), ενώ ταυτόχρονα με την απογοήτευση και την αστάθεια που ακολουθεί ένα διαζύγιο (ακόμη και οικονομική) αντιμετωπίζει και κάποια σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Για αυτόν μεγάλη επιθυμία και στόχος είναι να δημιουργήσει μία οικογενειακή εστία και κυρίως να κάνει ένα παιδί, μέσα στα επόμενα (λίγα) χρόνια. Στην ηλικία και στη φάση που βρίσκομαι (σπουδάζω) αυτό δεν είμαι σε θέση να του το προσφέρω, ούτε και μπορω να ξέρω τι θα θέλω να κάνω σε 3-4 χρόνια απο τώρα και με ποιον (δεν αποκλείω καμιά πιθανότητα, όμως δε θέλω να του υποσχεθώ κάτι που ίσως να μη μπορέσω να τηρήσω στο μέλλον). Αυτή η αβεβαιότητα είναι που τον κάνει να μη θέλει (να φοβάται, ίσως?) να επενδύσει σε μια σχέση μαζί μου (σχέση αποκλειστική και αφοσιωμενη), παρόλο που του έχω ξεκαθαρίσει πως δεν θα μπορούσα να διανοηθώ να παντρευτούμε και να κάνουμε οικογένεια κάποτε απο τη στιγμή που δεν εχουμε υπάρξει μαζί έστω και για έναν μήνα. Να σημειώσω εδώ ότι κανένας από τους δύο δεν θα ήθελε μια ελεύθερη σχέση. Και οι δύο βλέπουμε πια ότι αυτό που αισθανόμαστε πιθανότατα δεν θα οδηγήσει πουθενά, ενώ ειναι φανερό ότι εκείνος πράγματι δεν μπορεί να επενδύσει σ'εμένα. Και ενώ αποφασίσαμε να μείνουμε φίλοι, γιατί κανένας από τους δυο μας δεν θέλει να χάσει τον αλλο από τη ζωή του, η σεξουαλική έλξη υπάρχει ακόμα και μπερδεύει τα πράγματα. Ταυτόχρονα εγώ νοιάζομαι πάρα πολύ γι'αυτόν, σε σημείο που να τον θεωρώ σχεδόν οικογένεια. Είμαι πολύ μπερδεμένη και δεν ξέρω πώς να χειριστώ την κατάσταση. Το μόνο που ξέρω είναι ότι θελω να είμαι εκει γι'αυτον, αλλά και ότι ακόμα αποζητώ τη συντροφιά του. Αν θέλουμε να παραμείνουμε κοντά θα πρέπει κάπως να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε ως φίλοι και να μπουν όρια. Θα μπορούσες ίσως να με διαφωτίσεις? Ευχαριστώ πολύ-Προβληματισμενη
Αγαπητή προβληματισμένη,
Όταν είσαι είκοσι ετών, η δήλωση «είναι ο πρώτος που με έκανε να νιώσει έτσι» δεν έχει καμία βαρύτητα. Είναι σημαντική δήλωση για εσένα, για την προσωπική σου εξέλιξη, αλλά δεν έχει άλλη αξία πέρα από αυτή. Κάποιος θα ήταν ο πρώτος που θα ερωτευόσουν, κάποιος θα ήταν ο πρώτος με τον οποίον θα έκανες σεξ. Αυτό δεν τον κάνει απαραίτητα ιδιαίτερα σημαντικό για τη ζωή σου μακροπρόθεσμα. Ίσα ίσα. Οι πρώτοι έρωτες είναι πολύ εύκολοι, γιατί δεν έχεις κριτήριο, εμπειρίες, αυτογνωσία και απαιτήσεις από τους άλλους. Η εμπειρία είναι σημαντική λόγω της ύπαρξης της. Μπορεί να αποδειχτεί ο άντρας της ζωής σου – θα το δείξει το μέλλον, αλλά πολύ αμφιβάλλω. Θέλω μόνο να σε κάνω να μην πιστέψεις εσύ η ίδια στο δόγμα «είναι η πρώτη φορά που νιώθω έτσι, άρα αυτός είναι σημαντικός». Δεν πάει έτσι.
Συνήθως απευθύνομαι μόνο σε αυτόν που στέλνει την ερώτηση, αλλά επειδή αυτός είναι 35 κι εσύ 20 και μιλάς για παιδιά και γάμους, θα κάνω εξαίρεση, γιατί νιώθω ότι πρέπει να σε προστατέψω. Είναι παρακινδυνευμένο να γράψω γι'αυτόν, γιατί ξέρουμε μόνο αυτά που λες εσύ, αλλά μέσα στην αθωότητα σου και άθελα σου λες μερικά στοιχεία που είναι ανησυχητικά.
Δεν έχει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα επειδή παίρνει διαζύγιο. Το διαζύγιο έβγαλε στην επιφάνεια σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που είχε έτσι κι αλλιώς. Άνθρωπος που θέλει με τόση θέρμη να κάνει οικογένεια και παιδιά, θεωρώντας μετά από μερικούς μήνες καλή υποψήφια μια κοπέλα 20 χρονών που περνάει 15 χρόνια ενώ είναι στη διαδικασία διαζυγίου, δείχνει ότι θέλει την οικογένεια και το παιδί για να πιαστεί από κάπου, γιατί αισθάνεται χαμένος. Χρειάζεται μια άγκυρα για να νιώσει ασφάλεια, και αυτό είναι η χειρότερη βάση για δημιουργία οικογένειας, είτε ήσουν έτοιμη εσύ, είτε όχι.
Ευτυχώς έχεις το μυαλό για να καταλαβαίνεις ότι είναι πολύ κακή ιδέα να δεσμευτείς για κάτι τέτοιο τώρα. Η σεξουαλική έλξη δεν θα έπρεπε να περιπλέκει τα πράγματα ως προς αυτό. Δεν χρειάζεται να αγωνίζεσαι να βάλεις σε καλούπι αυτό που έχετε. Δεν είσαστε φίλοι, ούτε έχετε σχέση. Είναι αυτό που είναι. Θα λήξει όταν ο ένας από τους δύο βρει κάτι άλλο (κυρίως όταν αυτός βρει κάποια που θέλει πάσα θυσία παιδί, ή που θα κολακευτεί από την σιγουριά του να κάνει παιδί μαζί της). Εσύ συγκεντρώσου στους προσωπικούς σου στόχους και πρόσεχε πολύ μην μείνεις έγκυος.
__________________
7.
1. Λένα, είσαι θεά, στο 'χω ξαναπεί.
2. Μετά από άπειρες ερωτήσεις και χρόνια εμπειρίας στη στήλη, υπάρχει κάποιο τρανό ή κάποιο λιγότερο τρανό συμπέρασμα που έχεις βγάλει για τον ανθρώπινο ψυχισμό, που πριν δεν το είχες παρατηρήσει; Μια παρακινδυνευμένα γενική ερώτηση.- chem.girl
1.
2.
Δεν είναι για τον ανθρώπινο ψυχισμό, περισσότερο για τον ελληνικό ψυχισμό σε σχέση με την οργάνωση της ελληνικής οικογένειας που εξηγεί πολλά για την οργάνωση της ελληνικής κοινωνίας, από τα αμέτρητα μηνύματα «παιδιών» ετών είκοσι και άνω που πελαγώνουν όταν συνειδητοποιούν ότι διαφωνούν με τους γονείς τους, και ρωτάνε όχι πώς θα γλιτώσουν από αυτούς, αλλά πώς θα τους φέρνουν με τα νερά τους. Τα λέει πολύ πιο ωραία (και το συνειδητοποίησα αποκρυσταλλωμένο όταν το διάβασα) ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος, στο «σε διπλανές ξαπλώστρες χωρίς χάσμα γενεών». Διαβάστε το εδώ.
σχόλια