ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 23 χρονών κοπέλα από επαρχία και ζω στην Αθήνα αφού τελείωσα τη σχολή μου έπιασα δουλειά εδώ και 1 χρόνο. Οι γονείς μου έχουν τεράστια οικονομικά προβλήματα και μου στέλνανε 100 το μήνα για να ζήσω ως φοιτήτρια, έπιασα δουλειά ως σερβιτόρα και κατάφερα να τελειώσω τη σχολή μου σε 5 χρόνια. Έκανα πρακτική σε μια εταιρεία 6 μήνες και με κράτησαν να συνεχίσω μετά την πρακτική χωρίς ασφάλεια για 600 ευρώ. Βέβαια τώρα δεν ζω στην εστία πια οπότε πρέπει να πληρώνω ενοίκιο και έξοδα σπιτιού και να συντηρώ τον εαυτό μου με 600 ευρώ (οι γονείς μου πια δεν μπορούν να μου στέλνουν ούτε 100 ευρώ). Όπως μπήκα απο τις πρώτες στη σχολή μου έτσι την τελείωσα με άριστα, με πολύ κόπο και στερήσεις αφού δούλευα κιόλας. Αλλά δεν γκρίνιαξα ούτε στιγμή, αγωνιζόμουν γι αυτό που ήθελα να κάνω (πάντα μου άρεσε το διάβασμα και ήμουν πολύ καλή σε ότι διάβαζα). Για 9 μήνες πληρωνόμουνα κανονικά με τα 600 ευρώ και ότι έπαιρνα έτσι φεύγανε, μέχρι που μας άφησαν απλήρωτους 3 μήνες (δουλεύω κανονικά και απλά μας χρωστάνε χρήματα). Και έτσι αρχίσανε τα προβλήματα, χρωστάω ενοίκια, χρωστάω λογαριασμούς, και με το ζόρι βγάζω το καθημερινό μου φαγητό.Εννοείται ότι ψάχνω για άλλη δουλειά αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Στείλανε οι γονείς μου κάποια, μου δάνεισαν και κάτι φίλοι ότι είχαν αλλά τίποτα δεν βγαίνει. Γιατί ρε παιδιά τέτοια ξεφτίλα, γιατί καταστρέφεται στην Ελλάδα όποιον προσπαθεί 18.000 μόρια στις πανελλήνιες είχα βγάλει και 8,8 μο πτυχίο στο πανεπιστήμιο. Τι λάθος έκανα? Οι φίλες μου όλες είναι βολεμένες στην επαρχία στο δήμο σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες που με το ζόρι έβγαλαν το σχολείο και μου κουνάνε και το δάχτυλο. Δεν θέλω να τα παρατήσω και να γυρίσω πίσω αποτυχημένοι και να παρακαλάω τα κόμματα για μια θεσούλα κάπου. Και μόνο εδώ θα σας εξομολογηθώ την ακόμα μεγαλύτερη ξεφτίλα μου όταν είπα σ ένα φίλο μου ότι πρέπει να πληρώσω ενοίκιο και λογαριασμούς οπωσδήποτε μου πε ότι έχει ένα πλούσιο φίλο που βγαίνουνε. Πήγα μαζί του όλη νύχτα και μου έδωσε 300 ευρώ και μου είπε όποτε θέλουμε να το επαναλάβουμε. 20 χρονών μπούλης που τρώει τα λεφτά του μπαμπά του. Τώρα κράξτε με εδώ (αφού πια είμαι μια πουτάνα στην Αθήνα) αφού δεν πρόκειται να το πω πουθενά αλλού.