ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.8.2016 | 14:17

Δεν ξερω τι να κανω.

Φετος εδωσα δευτερη χρονια πανελληνιες με το νεο συστημα και παλι δεν εγραψα και πολυ καλα. Και εξαιτιας των αυξομειωσεων των βασεων δεν περασα στο τελος εκει που ηθελα. Δεν ξερω τι να κανω τωρα, ειμαι σε μια πολυ δυσκολη θεση οπου νιωθω οτι δεν θελω για κανεναν λογο να παραμεινω στασιμος. Αυτο το οποιο περιμενουν οι δικοι μου ειναι οτι θα δωσω 100% για ακομα μια χρονια. Ομως επειδη γνωριζω οτι αμα τους το ανακοινωσω αυτο θα πουν να μου πληρωσουν μια ακομα χρονια μαθηματα κτλ, τα λεφτα που θα πανε εκει ειναι πολλα και ακομα εχουν και μ λενε για τα εξοδα των αλλων 2 φορων. Δεν ξερω τι να κανω.. σκεφτομουν να αναζητησω μια προσωρινη επαγγελματικη αποκατασταση ετσι ωστε να μαζεψω λεφτα με στοχο να γραφτω μονος μου του χρονου σε μια καλη ιδιωτικη. Η αληθεια ειναι οτι θα ηθελα να ξαναδωσω τριτη φορα αλλα διχως να το γνωριζει κανεις ετσι ωστε αμα αποτυχω να μν σημαινει τιποτα για κανεναν περα απο μενα, διοτι η πιεση και μονο των δικων μου που θα γνωριζουν οτι θα ειναι η τριτη φορα που θα δινω ειναι ψυχοφθορα.Το κεφαλι μου παει να σπασει. Νιωθω οτι θελω να ξεσπασω.. οτι θελω να βαλω τα κλαματα, αλλα δεν μπορω.Η μητερα μου μου λεει συνεχως για τα ατομα τα οποια εχουν απογοητευτει και στεναχωρηθει εξαιτιας της αποτυχιας μου και νιωθω χαλια. Εγω τα συναισθηματα μου μπορω να τα ελεγχω και να μν δειχνω το ποσο χαλια ειμαι. Αλλα οταν οι αλλοι μου λενε και μου δειχνουν το ποσο στεναχωρημενοι ειναι για κατι το οποιο αμεσα επηρεαζει το δικο μου μελλον ενω το δικο τους ουτε που το ακουμπαει, με συνθλιβει. Ειναι ο,τι χειροτερο μπορουν να μου κανουν αυτο το πραγμα.Δεν ξερω.. πραγματικα, δεν ξερω.Τι πρεπει να κανω; Υπαρχει ενας συγκεκριμενος δρομος που πρεπει να ακολουθησω; Γνωριζω πολυ καλα οτι οι πανελληνιες ειναι ενα σιγουρο αμεσο μελλον, σπουδες, ξενυχτια κτλ και τελος πτυχιο, μεταπτυχιακα και αλλα. Αλλα τι γινεται αμα εγω δν επιθυμω πια να ακολουθησω τον σιγουρο δρομο, τουλαχιστον στα ματια των γονεων μου; Ειμαι παλαβη;Δεν εχω πια την απαντηση σε τιποτα, και νιωθω τον εαυτο μου ενα απεριοριστο κενο. Γιατι να μν μπορεις απλως να προχωρας και στον δρομο να ανακαλυπτεις; Γιατι να πρεπει να ανακαλυψεις για να προχωρησεις; Δ-Ε-Ν Ξ-Ε-Ρ-Ω Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α Π-Ι-Α
2
 
 
 
 
σχόλια
Αυτό που το εξομολογούμενο πρόσωπο είναι αρσενικού γένους στην αρχή του κειμένου ( ''στάσιμος'') αλλά στην πορεία γίνεται θηλυκού (''παλαβή''),μόνο εγώ το παρατήρησα?
Κορίτσι, για αρχή πάμε να πάρουμε μερικές ανάσες μαζί *εισπνοή, εκπνοή, εισπνοή, εκπνοή*. Και τώρα, λοιπόν, που ηρεμήσαμε έστω τόσο ας σκεφτούμε λίγο καθαρά. Πρώτον: Μπορεί έτσι να λένε, μπορεί έτσι να πιστεύουν αλλά το να πετύχεις στις πανελλήνιες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ. Είναι ένας σχετικά άμεσος δρόμος που εισάγεσαι σε ένα αντικείμενο, ωραία μέχρι εδώ? Ωραία. Δεν είμαστε όλοι για εκεί και αυτό δεν είναι άσχημο ούτε μας κάνει υποδεέστερους! (Κράτα το στο μυαλό σου αυτό.) Επίσης, το ότι μπαίνεις σε μια σχολή είναι μόνο η αρχή. Εσύ τι πιστεύεις? Ότι όταν μπεις πάει, τελείωσε? Δεν είναι έτσι, σε διαβεβαιώνω. Δεύτερον, όλα αυτά περί φοιτητικής ζωής κτλ είναι ιδιαίτερα παραφουσκωμένα κατά την γνώμη μου. Θα θες να βγεις, να περάσεις καλά κ.ο.κ και θα βρεις άτομα για αυτό. Θα θέλεις, όμως, να έχεις και δίπλα σου δύο ανθρώπους να μπορείς να μιλήσεις, να είσαι ο εαυτός σου, να κάνεις ένα σοβαρό διάλογο. Θα βρεις τέτοιους? Μακάρι αλλά σπανίζουν. Όσο για τη "ζωή" που και καλά κάνεις, από προσωπική εμπειρία, να σου πω ότι για μένα είναι χειρότερα από τις πανελλήνιες. Και ξέρεις γιατί? Γιατί στις πανελλήνιες πας, δίνεις, βαθμολογήσε σχετικά αντικειμενικά, φεύγεις. Στη σχολή πας, δίνεις, βαθμολογήσε ανάλογα με την όρεξη του καθηγητή και αν είσαι τυχερός περνάς. Οπότε άλλος ένας μύθος καταρρίπτεται. Τρίτον, ίσως θα ήταν καλύτερο είτε να ψάξεις δουλειά, είτε να γραφτείς σε ένα δημόσιο Ι.Ε.Κ. Η δουλειά θα σου προσφέρει χρηματικές απολαβές και διεύρυνση σκέψης. Και ειδικά το τελευταίο θα σε προσανατολίσει στην ωρίμανσή σου και εν τέλει στη συνειδητοποίηση του αν όντως θέλεις να μπεις στο πανεπιστήμιο ή σε "κυνηγάει η κοινωνία". Όσο για το Ι.Ε.Κ, ποιος σου λέει ότι δεν είσαι καλή σε μια τέχνη που μπορεί και να σου προσφέρει περισσότερα χρήματα από ένα πτυχίο ακαδημαϊκό? Μόνο οι δήθεν κολλημένοι με το κλασσικό "να μπεις στο πανεπιστήμιο, να σε θαυμάσουμε". Οπότε κλείνοντας, σε προσκαλώ να σκεφτείς έστω λίγο αυτά που έγραψα, να γεμίσεις με λίγη θετική ενέργεια το μυαλό σου, όσο δύσκολο και αν είναι, και για όχι ίσως να πάρεις και μερικές αποφάσεις... ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ!!
Scroll to top icon