ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και θέλει να μας πάει στην Βουλγαρία. Εγώ όμως δεν θέλω. Είμαι 16 χρονών. Γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ. Δεν θέλω να φύγω. Έχω και έναν αδερφό που είναι 22. Σπουδάζει στην Θεσσαλονίκη και ούτε κι αυτός θέλει να φύγει. Είναι λίγο οξύθυμος ορισμένες φορές και έρχεται σε κόντρα με τον πατέρα μου. Δεν είναι κακό παιδί αλλά ορισμένες φορές νιώθω ότι είναι υπερ-προστατευτικός κάτι που δεν θέλω. Προχθές τσακώθηκαν άγρια με τον πατέρα μου και θα γινόταν το κακό αν δεν μπαίναμε στην μέση εγώ και η μάνα μου. Δεν αντέχω άλλο. Θέλω να μείνω εδώ και να έχω την ησυχία μου. Δεν μας εξηγεί γιατί θέλει να πάρει και να μας πάει πίσω στην Βουλγαρία. Ποτέ δεν μου άρεσε εκεί. Ούτε στον αδερφό μου αρέσει. Μάλιστα ο πατέρας μου για να μας εγκλιματίσει αρχές Ιούνη μας έφερε δάσκαλο για να μάθουμε βουλγάρικα και ο αδερφός μου τον έδιωχνε. Τον είχε χτυπήσει κιόλας γιατί μια μέρα πήρε τηλέφωνο τον πατέρα μου ο δάσκαλος και είπε ότι δεν μαθαίνουμε και ότι θέλουμε "άλλη μέθοδο" για να μάθουμε. Και εκεί τρελάθηκε ο αδερφός μου και τον χτύπησε. Δεν λέω ότι έκανε καλά, του φώναξα και τον μάλωσα γι αυτό που έκανε. Γενικά, ο αδερφός μου έχει μια τάση ορισμένες φορές να κρατάει τις ισορροπίες. Κάνει αυτό που δεν κάνει η μάνα μου γιατί λέει ότι πρέπει να κάνει ότι της λέει ο άντρας της. Όταν μας είπε ότι θα μας πάει στην Βουλγαρία εκείνη δεν είπε τίποτα. Μόνο ο αδερφός μου μιλούσε και έλεγε ότι είναι λάθος. Μα είναι δυνατόν; Τόσα χρόνια εδώ, παρέες, φίλοι όλη μας η ζωή είναι εδώ. Λέει ότι δεν βγαίνουμε και ότι ήμαστε δύσκολα. Εγώ δεν το πιστεύω. Γιατί ο αδερφός μου δουλεύει και καλύπτει τα έξοδα του και εγώ σαν μικρότερη που είμαι όταν χρειάζομαι χρήματα του ζητάω και εκείνος μου δίνει μου, παραδίνει κιόλας θα έλεγα. Πληρώνει το νοίκι μόνος του και είναι ανεξάρτητος. Η μάνα μου είναι στο σπίτι οικιακά. Νοίκι δεν πληρώνουμε το σπίτι είναι δικό μας για ποια έξοδα μιλάει τότε; Συνέχεια ο αδερφός μου τον ρωτάει αν έχει μπλέξει που πιστεύω αυτό είναι αλλά δεν λέει κουβέντα. Εγώ το έχω πάρει απόφαση. Δεν θα φύγω από δω. Και όταν με το καλό δώσω πανελλήνιες σε δυο χρόνια θα περάσω θα βρω και εγώ μια δουλειά θα είμαι ανεξάρτητη και δεν θα φύγω από το σπίτι. Είναι τόσο απόλυτος ο πατέρας μου που ορισμένες φορές δεν τον αντέχω. Και η μάνα μου ούτε κουβέντα δεν λέει. Λες και είναι ένα άβουλο ον. Χθες μου είπε ο αδερφός μου πως αν επιμείνει να φύγουμε να πάω μαζί του στην Θεσσαλονίκη και να συνεχίσω εκεί τον σχολείο. Εσείς τι έχετε να μου πείτε; Αν έχετε την καλοσύνη, πείτε μου την γνώμη σας. Θα με ενδιέφερε, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή . Σας ευχαριστώ. :)