ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ωρες ολόκληρες μονη μεσα σε ενα σπιτι, χωρις κανεναν να μιλησω, ενα τηλεφωνο που δε χτυπα παρα μονο απο κλήσεις της μητερας μου. Μονη μεσα σε ενα κοσμο γεματο μοναξιες! Δε πονάει η μοναξιά, οχι αυτη πια δε ποναει καθολου. Εχει γινει συνήθεια, μια συνήθεια την οποια διαλέγει κάποιος άνθρωπος να υιοθετήσει για δικους του λογους. Αυτο εκανα και εγω λοιπον. Για πολλούς λογους διαλεξα τη μοναχικοτητα. Δε ξερω αν ειναι το σωστο, κανεις μας δε ξερει πριν το ζησει. Αλλα πιστευω οτι ειναι ο μονος τροπος να βρεις τον εαυτο σου. Βεβαια θα μου πείτε ολα ειναι θεμα επιλογών και καταστάσεων. Κι ομως, οι ανθρωποι αυτοι που εσυ θεωρησες δικους σου κάποτε έρχονται σε επαφη οταν χρειαστουν κατι! Το θεμα ειναι οτι εσυ τους εμαθες ετσι, ξερουν οτι παντα θα 'σαι εκει, ειναι ομως οντως αυτο που θελεις; πως γίνεται να δίνεις τοσα και παλι να θες να δώσεις οταν δε παίρνεις τιποτα ; ειναι απλο και αυτο, απλα ετσι εισαι, δυσκολο να αλλαξεις. Λενε ο άνθρωπος αλλαζει μονο με πολυ αγαπη ή με πολυ στεναχώρια. Δε πιστευω σε αυτη τη θεωρία, ο ανθρωπος ειναι μια παλετα με χρωματα, υπαρχουν τα ουδέτερα που καθοριζουν καποιες στιγμες της ζωης τους, υπαρχουν τα θερμα χρωματα τα οποια θα μπορουσαν να παρομοιαστούν με τη χαρα, τον ερωτα, τη ευτυχία και ολα αυτα τα ομορφα συναισθήματα μα υπαρχουν και τα ψυχρά, που οσο ομορφα και αν φαντάζουν ειναι αυτα που μπορουν να παρομοιαστούν εύκολα με τη μοναξιά, την απομόνωση και γενικά με ολα τα συναισθηματα που οι περισσότεροι απο εμας δεν αντεχουν. Ετσι λοιπόν υπαρχουν εποχες που κάποια απο αυτα τα χρωματα μας φαίνονται πιο οικία, ο λογος; γιατί πολυ απλα είμαστε σε μια περίοδο που κατι υπαρχει στη ζωη μας, είτε κατι ευχάριστο είτε οχι. Η μοναξια ομως δεν ειναι κατι το οποιο το ζεις μονι οταν εισαι μονος σε ενα σπιτι, ειναι το αίσθημα του να νιώθεις οτι κανενας δεν ενδιαφέρεται. Κανενας δε ξερει και κανενας δε μπορει να μαθει το πως αισθάνεσαι εσυ, αντιλαμβάνονται μονο οτι βλέπουν. Ειμαστε απλα ανθρωποι με μασκες να ξεχειλίζουν απο χαρα ενω εσωτερικά ενας κοσμος καταρρέει! Τι ποναει περισσότερο; Η μοναξιά ή η παρουσία ανθρωπων γύρω σου; εγω λοιπον επιλεγω τη μοναξιά γιατι οι ανθρωποι μου δίδαξαν το πονο, και αυτος ο πόνος δεν ειναι ευπρόσδεκτος στη ζωη μου, αγαπαω εμενα για αυτο που ειμαι,ειτε ομορφη ειτε οχι, ειτε έξυπνη ειτε οχι. Ο κοσμος ειναι κακος και η κακία του δε χωραει στη ψυχή μου. Ο πλουτος του ατόμου μετριέται στη ψυχη, οχι στη τσεπη ουτε στο αν θα γινεσαι καθε φορα χαλί για τους αλλους και εγω κουραστικα να με βλεπουν ως τον από μηχανής θεο που μετα απο τα χατιρια με ξεχνανε, πολλές ευκαιρίες, αρκετα χτυπήματα...