Κατανοώ ότι νιώθεις πελαγωμένος αλλά τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για μενα.Είναι προφανές ότι δεν αγαπάς αυτό που με το στανιό οι γονείς σου έχουν χρυσοπληρώσει σχολές επί σχολών για να τελειώσεις.Η φαρμακευτική είναι πολύ δύσκολο τμήμα όπου και να πας.Και στη Μποτσουάνα να υπήρχε τμήμα πάλι δύσκολο θα ήταν.Αν δεν κάνεις μια ειλικρινή συζήτηση με τους δικούς σου (οι οποίοι κατ'εμέ έχουν εξίσου μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό σου αδιέξοδο), θα καταλήξεις συντομότερα απ'όσο φαντάζεσαι με φάρμακα και δεν κάνω καθόλου πλάκα.Η κατάσταση αυτή έχει γίνει πια θηλιά στο λαιμό σου.Μάζεψέ τα και έλα Ελλάδα είτε να δουλέψεις στο φαρμακείο σας να δεις και τη δουλειά στην πράξη είτε να πιασεις μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά.Όσο θα δουλεύεις και θα ψήνεσαι, θα ωριμάσεις και θα δεις λίγο διαφορετικά τα πράγματα πίστεψέ με.Συγγνώμη για το αυστηρό μου ύφος αλλά ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί ένα παιδί που δεν αγαπά ιδιαίτερα το διάβασμα με το ζόρι πρέπει να σπουδάσει οτιδήποτε πόσω μάλλον κάτι τόσο δύσκολο όσο η Φαρμακευτική και μάλιστα όχι σε μία αλλά σε δύο σχολές του εξωτερικού!Σκέτος παραλογισμός!Βρες τι πραγματικά θέλεις να κάνεις και βουρ!
29.8.2016 | 21:48
Δεν εχω καμια ορεξη για διαβασμα
Ειμαι φοιτητης της φαρμακευτικης στη Βουλγαρια,ετων εικοσιτεσσαρων.Τωρα μπαινω(λογικα) στο τεταρτο ετος και συνολικα ειναι πεντε τα ετη.Το συστημα ειναι διαφορετικο σε σχεση με την Ελλαδα,για να περασεις στο επομενο ετος μπορεις να χρωστας μεχρι τεσσερα μαθηματα και αν εχεις παραπανω μενεις στο ιδιο ετος.Σε περιπτωση που μεινεις για δευτερη φορα σε διαγραφουμε απο τη σχολη.Εγω τωρα χρωσταω πεντε και εχει φτασει η περιοδος της επαναληπτικης εξεταστικης του Σεπτεμβριου.Ομως,οπως αναφερα και στον τιτλο δεν μπορω να συγκεντρωθω να διαβασω.Δεν ειναι οτι δε μου αρεσει η σχολη.Δεν ξερω τι να κανω.Νιωθω ασχημα και στεναχωριεμαι.Δεν γνωριζω πως θα τα καταφερω να τα περασω τα μαθηματα.Και καλα φετος,του χρονου τι κανω που θα ειναι πιο δυσκολα.Δεν μπορω να φανταστω καν οτι θα τελειωσω ποτε αυτη τη σχολη.Νιωθω οτι ειμαι βαρος και απογοητευση για την οικογενεια μου παρ'ολο που ειναι ελαστικη και με στηριζει παντα.Ειναι και το οικονομικο που με βασανιζει καθως τα ετησια διδακτρα ειναι 8000€!Και ημουνα και αλλα τρια χρονια στην Ιταλια παλι την ιδια σχολη.Μαλιστα,επειδη ειχα περασει λιγα μαθηματα ξεκινησα παλι απο το πρωτο ετος στη Βουλγαρια.Αισθανομαι οτι ειμαι ενας παραχα'ι'δεμενος εγωισταρος χωρις επαφη με την πραγματικοτητα που δεν εχει δουλεψει ποτε στη ζωη του.Το μεγαλο μου παθος ειναι το mountain bike και μονο αυτη η δραστηριοτητα με γεμιζει και με ευχαριστει και οταν ειμαι πανω στο βουνο αγαλιαζει το πνευμα μου,δεν χρειαζομαι τιποτε αλλο.Αλλα δεν ειμαι σε τετοιο επιπεδο αναβατη να βγαζω τα προστοζην απ'αυτο.Σκεφτομουνα λοιπον να εκανα παυση στις σπουδες μου για δυο χρονια ασχολουμενος μονο με την ποδηλασια και να βοηθαω παραλληλα και στο φαρμακειο των γονιων μου.Απ' την αλλη σκεφτομαι οτι ειμαι μεγαλος πλεον για να καθυστερισω κι αλλο και οτι δυο χρονια χοντρικα μου εχουνε μεινει.Ολη αυτη η κατασταση με αγχωνει αφανταστα,κλαιω αρκετες φορες και κανω μαυρες σκεψεις.Νιωθω ενα τεραστιο βαρος πανω μου να με πνιγει.Δεν το εχω συζητισει με γονεις γιατι δεν νιωθω ανετα και σε ψυχολογο ντρεπομαι να τους ζητησω να παω.Πιστευω οτι κανεις δεν με καταλαβαινει και δεν μπορει να βοηθησει.
6
