Ουσιαστικά πρόκειται περί φαντασιώσεως αγαπητή μου ή αγαπητέ μου, εφόσον ΠΟΤΕ δεν έχει γίνει τίποτα μεταξύ σας.Όταν κάποτε αποκτάμε μια έντονη επιθυμία για κάτι ή κάποιον, η οποία δεν εκπληρώνεται τελικά, μας μένει μια εικόνα του ίδιου μας του εαυτού που προσπαθεί να το εκπληρώσει. Γιατί το αντικείμενο του πόθου, δεν ήταν ποτέ πραγματικό για τη ζωή μας Τον φανταζόμαστε τον άλλον όπως θέλουμε, του προσδίδουμε ιδιότητες που ούτε καν έχει, αποκτά ως και μυθική αξία. Καψούρα εν ολίγοις, αυτή που γεμίζει τα τασάκια και τις φαντασιώσεις. Ο εαυτός μας μέσα σε κάτι που δεν υπάρχει. Η ανάγκη να ξεφύγεις από τον εαυτό σου περνώντας μέσα από κάποιον άλλον, που για χ, ψ λόγους τον θαυμάζεις για λόγους που εσύ έπλασες. ΑΑΑΑ, πολύ το φιλοσόφησα. Το ανεκπλήρωτο παραμένει ανεκπλήρωτο εκτός κι αν εκπληρωθεί. Φοβερή ατάκα, έτσι; Για να φύγει κάτι τέτοιο από τη σκέψη σου ή προσπαθείς μέχρι τέλους να το εκπληρώσεις, το τερματίζεις που λένε (το έχω κάνει 2 φορές, τη μία πέτυχε, την άλλη έφαγα τα μούτρα μου) ή καταλαβαίνεις από μόνος/η σου ότι όλο αυτό είναι μια μπαρούφα και μισή και γεμίζεις τη σκέψη σου με άλλα πράγματα. Πώς; Ζώντας απλώς.
4.9.2016 | 00:48
Άλλη μια εξομολόγηση περί έρωτος
Δεν μπορώ να ξεχάσω τον πρώτο και ανεκπλήρωτο έρωτα μου...Είναι χαζό να σκέφτεσαι μετά από τόσα χρόνια κάποιον με τον οποίο δεν είχατε τίποτα...Έλα όμως που δεν έχω ξανανιώσει έτσι για κανέναν από τότε...Θέλω να ξεκουμπιστεί από τις σκέψεις μου...θέλω να φύγει...γίνεται???
1
