Μπηκα να γραψω αλλα με καλυψε η fou1..
6.9.2016 | 15:28
Ζω μια φρίκη
πριν 2-3 χρόνια, ένα παιδί που κάναμε παρέα έκανε απόπειρα να με βιάσει. Δε θέλω να αναλύσω αυτό όμως. Τότε για συναισθηματικούς-ηλίθιους λόγους ( έχασε τη μαμά του) δεν έκανα κάτι νομικά απλά σταματήσαμε κάθε επαφή. Τώρα λοιπόν, έχει εμφανιστεί, ζητάει συγγνώμη, με παρακολουθεί, κρύβεται έξω από το σπίτι μου, ενόχλησε το αγόρι μου, τον σιχαίνομαι και με τρομοκρατεί. Παρόλα αυτά δεν μου μιλάει, δεν κάνει κάποια κίνηση, αλλά είναι ΠΑΝΤΟΥ. Το αγόρι μου έχει ψιλοφρικάρει , αλλά δεν θεωρώ πως με στηρίζει όσο θα'θελα, επειδή ζηλεύει... Ζηλεύει αυτή την παράνοια, νομίζει ότι θα γοητευτώ από αυτό το τσίρκο. Δεν είναι δυνατόν...Δεν θέλω να μιλήσω στους δικούς μου αντιμετωπίζουν τραγικά προβλήματα υγείας. Θα κινηθώ νομικά, αλλά ανησυχώ για τη σχέση μου, τι κατάσταση είναι αυτή... Καταλαβαίνω τον πανικό, αλλά για λάθος λόγους !!! Είμαι 24, με τον Γ. είμαστε μαζί περίπου 2 χρόνια... Γνωρίζοντάς με πιστεύει αυτό? Απογοητεύομαι και φοβάμαι παραπάνω όταν δεν τον νιώθω κοντά μου.
2
