ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω και καποιο διαστημα βρισκομαι σε πολυ δυσκολη θεση.Ολα αρχισαν μια μερα σαν ολες τις αλλες μερες,στο παρκο με τις φιλες μου χαλαρωνοντας και πινοντας καφε με την υπολοιπη παρεα.Ξαφνικα εμφανιστηκε ο Αρης,ενας φιλος τις υπολοιπης παρεας που εμεις οι κοπελες δεν γνωριζαμε.Απο την πρωτη κι ολας μερα εδειξε το ενδιαφερον του για μια απο τις φιλες μου.Με τα πολλα,κανουν σχεση για συντομο χρονικο διαστημα και μετα χωριζουν επειδη η φιλη μου εβλεπε πως δεν ταιριαζουν σαν ανθρωποι,ειχαν διαφορετικα ενδιαφεροντα κτλπ..Αυτο το διαστημα προλαβα να τον γνωρισω καπως και εγω και ετσι κρατησαμε μια επαφη και μετα απο περιπου δυο μηνες αρχισαμε και καναμε αρκετη παρεα.Με βοηθισε να ξεπερασω την προδοσια απο την αδελφικη μου φιλη,που μου κοστισε πολυ..Μετα απο αυτο δεθηκα μαζι του πολυ γρηγορα,αναπτυξαμε μια σχεση επικοινωνιας και κατανοησης που δεν ειχα κανει παρομοια της ποτε με καμια φιλη η φιλο μου.Ενιωθα ασφαλεια κοντα του,σαν να ειμασταν χρονια φιλοι και ειχαν περασει μονο μερικοι μηνες απο τοτε που αρχισαμε την παρεα.Περνοντας ο καιρος και παρατηρουσα τις αντιδρασεις μου στα αστεια του,στον τροπο που τον κοιταζα,που τον αγγιζα.Κατι σαν να με τραβαγε μακρια του.Οταν το σκευτηκα καθαρα καταλαβα οτι τον ειχα ερωτευτει..Τον ειχα αγαπησει τοσο πολυ και τοσο γρηγορα που ουτε καν εγω ειχα καταλαβει το πως και το γιατι.Η συμπεριφορα μου αλλαξε απεναντι του οταν το συνειδητοποιησα,αρχισα να εχω ανασφαλιες για το αν παιζω συμαντικο η οχι ρολο στη ζωη του.Με πληγωναν οι αντιδρασεις του,τα λογια του.Ηταν φανερο οτι δεν νιωθει το ιδιο με εμενα,δεν ειναι απο τους ανθρωπους που κρυβουν τετοιου ειδους συναισθηματα.Δεν θελω να δινω ψευτικες ελπιδες στον εαυτο μου και το εχω αποδεχτει πλεον πως δεν προκειται να με δει ερωτικα οσο και αν ονειρευομαι εγω κατι τετοιο.Εχω αποφασισει να ειμαι η καλυτερη του φιλη,εκεινη που θα κανει τα παντα γιαυτον,εκεινη που θα τον παριγορει στις λυπες και αυτη που θα μοιραζεται τις χαρες του.Θα παιξω αυτον τον ρολο με χαρα γιατι δεν μπορω στιγμη να σκευτω πως θα ηταν αμα τον εχανα απτην ζωη μου.Ενα φοβαμαι μονο μεσα μου..Μην προδωθω.Τετοιου ειδους συναισθηματα δεν κρυβονται ευκολα οσο κι αν προσπαθει κανεις..Εχει νιωσει κατι παρομοιο κανεις? Και αν ναι καταφερατε να το ξεπερασετε και να συνεχισετε κανονικα την φιλια σας?