Νομίζω ότι μεταξύ των δύο άκρων (καλός- σκύλος) υπάρχει και μία μέση κατάσταση: να είσαι όσο καλός χρειάζεται χωρίς να σε πατάνε οι άλλοι. Πάντως, είναι μεγάλη αλήθεια ότι η καλοσύνη θεωρείται ολίγον χαζομάρα στις ημέρες μας
13.9.2016 | 13:17
Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως...
όλοι χρειαζόμαστε attitude. Όταν είσαι φουλ ευγενικος-η και φιλικός-η και δείχνεις να ενδιαφέρεσαι για τους άλλους και την παρέα τους, τρως φτύσιμο. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Οκ υπάρχουν άνθρωποι που από την φύση τους είναι πολύ γλυκόι και ανιδιοτελής και αυτό είναι απολύτως εντάξει, απλά, πολύ συχνά παρεξηγουνται ως φοβιτσιαρικα άτομο που γλειφουν τους πάντες ή στο τέλος οι άλλοι πιστεύουν πως μπορούν να εκμεταλλευονται την καλοσύνη τους. Θέλει να είσαι ευγενικός, να δείχνεις κάποιο ενδιαφέρον αλλά να φαίνεται πως βάζεις τον εαυτό σου πάνω από όλους και ας μην ισχύει αυτό. Μετά όταν χτίσεις ουσιαστική επαφή με κάποιον, μπορείς να αρχίσεις να του δίνεις περισσότερα και δεν θα αισθάνεται πως του χαρίζεις αλλά πώς κέρδισε κάτι. Ξέρω άσχημα όλα αυτά που λέω αλλά αληθεύουν. Εγώ προσωπικά από τότε που έγινα λίγο πιο σκύλα, αν και έδιωξα μερικά άτομα από δίπλα μου που δεν άξιζαν κιόλας, αρχίζω να βλέπω διάφορα. Αν το παρατηρήσετε, άτομα πραγματικά ψωνισμενα, καβαλημένα και κακοί χαρακτήρες, δεν ξεμενουν πότε από παρέα. Δεν έχουν φυσικά πραγματικό δέσιμο και αυθεντικές σχέσεις με τα περισσότερα άτομα στην ζωή τους, αλλά είναι πάντα καλά δικτυωμένα. Είναι κρίμα, είναι άδικο αλλά ειναι η πραγματικότητα.
1