ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε μαζί 11 χρόνια... Αγαπιόμαστε πάρα πολύ, είναι ο καλύτερός μου φίλος κι εγώ αντίστοιχα η δική του. Ταιριάζουμε στην ιδιοσυγκρασία, στο ήθος, στις απόψεις, στα ενδιαφέροντα, περνάμε υπέροχα και δε θέλουμε να χάσουμε ο ένας τον άλλον. Ως εδώ καλά. Το πρόβλημά μου είναι πως δεν ταιριάζουμε σε επίπεδο συγκατοίκησης. Δε μένουμε μαζί, αλλά όσες φορές το κάνουμε βλέπω ότι δεν ταιριάζουμε σε πρακτικά ζητήματα (εγώ περισσότερο της τάξης-οκ, υστερική με την τάξη- εκείνος τελείως χύμα), και άλλα πολλά αντίστοιχα τέτοια που φαίνονται μόνο στην πρακτική της καθημερινότητας. Και στενοχωριέμαι γιατί αν προχωρήσουμε τη σχέση μας είναι σίγουρο πως θα σκοτωνόμαστε και θα χαλάσουμε την κατά τ' άλλα πολύ όμορφη σχέση μας. Και αναρωτιέμαι... Είναι αυτός λόγος να χωρίσει κανείς; Ή δεν έχει και τόση σημασία, και απλά αποφασίζεις ότι θα είναι ο σύντροφός σου επ' αόριστον, μέχρις ότου θελήσεις να κάνεις οικογένεια; Μέχρι στιγμής κανείς μας δεν καίγεται για κάτι τέτοιο.