ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς βγάζεις από το μυαλό σου ένα άτομο που ναι μεν έχει αμοιβαία αισθήματα (όπως έχει ομολογήσει) αλλά μένει πολύ πολύ μακρυά, γευτήκατε ο ένας τον άλλον ελάχιστα, και τώρα είναι αδύνατο να έχετε κάτι παραπάνω;Πόσο μάλλον όταν αυτό το άτομο, όταν κάποτε μιλάτε, δεν κάνει κάποια ουσιαστική συζήτηση μαζί σου (να το χορτάσεις λίγο κι εσύ που κρέμεσαι από τα λόγια του έστω), αλλά έχει κατεβάσει παντζούρια; μάλλον για άμυνα (που φυσικά δεν το αδικώ), αλλά πονάει.Πώς γίνεται να κάνεις 2 βήματα μπροστά για να σταματήσεις να βασανίζεσαι, και μετά άλλα 10 πίσω, στέλνοντας ένα μεθυσμένο μήνυμα, ενώ είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου ότι θα κόψεις επαφή για το καλό σου; Εξάλλου ξέρει η λογική σου ότι δεν πάει πουθενά.Πώς χειρίζεσαι τα συναισθήματά σου όταν αυτά είναι το μόνο που έχεις μέσα σου πλέον; χωρίς λογικήΈχω πιάσει τον εαυτό μου να τον σκέφτεται ξαφνικά μέσα στη μέρα ενώ κάνει κάτι και να παθαίνει στιγμιαία black out, χωρίς αυτά να προκαλούν ευχάριστη διάθεση, αλλά πιο πολύ κάτι σαν απότομες, ενέσεις στιγμιαίας κατάθλιψης, χωρίς καμία όρεξη για το παρόν.Δε γίνεται να συνεχίσει άλλο αυτό, δεν μπορώ να προχωρήσω έτσι. Και ο άλλος είναι σαν κλειστό βιβλίο, δεν παίρνω ούτε ένα στοιχείο για να ξεκαθαρίσω την κατάσταση μέσα μου και να ηρεμήσω...σα να κάνουμε διαγωνισμό στο ποιος είναι πιο κλειστός.Έχω σκεφτεί να του πω στο άκυρο να μπει σκάιπ, να του τα πω όλα αυτά, και ό,τι γίνει, αν δε νιώθει το ίδιο πλέον τουλάχιστον να το ακούσω, και απλά να τα πω. Αλλά από την άλλη ποιο το νόημα σε αυτό; Έχω σκεφτεί να κόψω κάθε επικοινωνία, αλλά από την άλλη θα ήθελα κάποια στιγμή να τον ξαναδώ για μερικές μέρες μελλοντικά, αφού θα φιλτράριζα τα συναισθήματα. Εξάλλου το είχαμε συζητήσει. Αλλά δεν κάνει κάποια πρόταση πλέον περί αυτού.Καμιά ιδέα; οτιδήποτε, θα τη δεχτώ...Αμφιβάλλω βέβαια αν βγάζουν και νόημα αυτά που λέω έτσι όπως είμαι...