ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα εχω με το αγορι μου 6 χρονια(ειμαστε κ οι δυο 24). Υποτιθεται η σχεση μας ειναι σοβαρη, με την εννοια οτι δεν κοιταμε αλλους, αλλα επι της ουσιας μονο σοβαρη δεν μπορω να χαρακτηρισω τη σχεση μας, γιατι μια σχεση αναμεσα σε 2 μη σοβαρους ανθρωπους δεν γινεται να ειναι σοβαρη(αυτογνωσια ε?). Ετοιμαστειτε λοιπον να παρετε μια γευση απο την "σχεση" μου.Με αυτο τον ανθρωπο ειναι φανερο οτι εχουμε βαρεθει ο ενας τον αλλον, ειναι φανερο οτι δεν μπορουμε να επικοινωνησουμε κ να λυσουμε βασικα προβληματα της σχεσης μας, ομως δεν μπορουμε κ να αποδεχτουμε οτι δεν παει αλλο κ να χωρισουμε. Για την ακριβεια, εχουμε δοκιμασει πολλακις να μεινουμε χωρια, αλλα επειδη λειτουργουμε κ οι δυο 100% με το συναισθημα, μεσα σε 10 το πολυ μερες τα ξαναβρισκουμε, γιατι απλα ο ενας δεν αντεχει μακρια απ τον αλλον. Δεν ξερω εμενα προσωπικα τι με κανει να μην αντεχω μακρια του, πιθανοτατα η συνηθεια. Εχω συνηθισει να μιλαω μαζι του καθημερινα, εχω συνηθισει να τον βλεπω, οποτε οταν χωρισουμε κ δεν συμβαινουν αυτα, μου κακοφαινεται κ δεν μπορω να το αντεξω. Ε κ αργα η γρηγορα θα στειλω μηνυμα ή εγω ή εκεινος κ θα τα ξαναβρουμε. Εχω πει πολλες φορες οτι δεν θα στειλω κ εχω καταφερει να μην στειλω για διαστημα 3 μηνων, αλλα κακα τα ψεματα, ακομα κ τοτε ηξερα οτι αργα η γρηγορα θα τα ξαναβρω μαζι του. Ηξερα οτι δεν προκειται να κανω κατι με αλλον, ηξερα οτι ανηκω σ εκεινον. Κ ηξερα οτι ουτε εκεινος προκειται να παει με αλλη. Βλεπετε, ενα αλλο προβλημα της σχεσης μας ειναι οτι ειμαστε απειρα δεδομενοι ο ενας στον αλλον. Κ εφοσον εχουμε κ οι δυο τη σιγουρια οτι θα ειμαστε μαζι ο,τι κ να γινει, δεν εχουμε κ κανενα κινητρο να βελτιωσουμε τη σχεση μας, γιατι λεμε "ελα μωρε, γιατι να μπω στον κοπο να φτιαξω τη συμπεριφορα μου στη σχεση μου? αφου κ τη χειροτερη συμπεριφορα να εχω, ο αλλος θα μεινει μαζι μου, αφου δεν μπορει να με χωρισει".Νιωθω εγκλωβισμενη στη σχεση μου, ξερω οτι εχω σημαντικο μεριδιο ευθυνης σ αυτη την κατασταση που εχει δημιουργηθει, ταυτοχρονα ομως ξερω οτι στο σημειο που ειμαστε τωρα, δεν υπαρχει κατι που μπορω να κανω. Θα πρεπε να κανω πολλα στην αρχη της σχεσης, τα οποια δυστυχως δεν εκανα, κ τωρα εχει φτασει η σχεση σε ενα τελμα. Δεν υπαρχει κατι αλλο να συζητησω, εχω μπουχτισει απ τις απειρες συζητησεις που δεν οδηγουν πουθενα. Γενικα ολες οι επιλογες που μπορω να κανω, μου φαινονται ανεφικτες. Δεν μπορω να γινω λιγοτερο δεδομενη σ αυτον, γιατι ειμαι δεδομενη, το ξερει κ το ξερω(τωρα το ξερετε κ σεις). Δεν μπορω να χωρισω, δεν μπορω ομως να φανταστω κ οτι θα μεινω κ ολη μου τη ζωη μ αυτον τον ανθρωπο επειδη δεν μπορουμε να χωρισουμε. Μου ακουγεται τρομακτικο. Οποιαδηποτε συμβουλη σας θα μπορουσε να μου φανει εξαιρετικα βοηθητικη....