Καλησπερα,εφτιαξα λογαριασμο μονο και μονο για να σου απαντησω. Η εξομολογηση σου μου θυμισε πολυ την δικια μου που εκανα πριν 4 χρονια περιπου. http://www.lifo.gr/confessions/view/40257Εφυγα τελικα. Ειμαι στην Αγγλια εδω και 3.5 χρονια. Δεν ειναι ουτε ευκολα ουτε δυσκολα, απλα ειναι διαφορετικα. Το θεμα ειναι να βρεις δουλεια και τα υπολοιπα ειναι στο χερι σου να τα οργανωσεις οπως εσυ τα θες...Δοξα το Θεο δεν εχω παραπονο... σαφως και μου λειπουν οι γονεις/αδελφια/φιλοι χωρα αλλα τουλαχιστον εδω νιωθω αξιοπρεπης και ανεξαρτητη.Ολες μας οι επιλογες εχουν συν και πλην...αποφασισε τι ειναι πιο σημαντικο για σενα και πραξε αναλογως...απλα μην το καθυστερεις οτι και αν ειναι, μην αφησεις τον φοβο και την ανασφαλεια νιωθεις να σε παρασυρουν στην αβεβαιοτητα.Αν θες να συζητησεις για αυτο μπορεις να μου στειλεις εμαιλ και με χαρα μου θα σου απαντησω.Καλη τυχη οτι και να κανεις!
4.10.2016 | 11:56
"Μεγάλος πληγωμένος οπλίτης"
Είχα πάει τώρα πρόσφατα και είδα μια έκθεση γλυπτών(Καπράλος) .Ήταν ένα μεγάλο γλυπτό που έδειχεν έναν μεγαλώσομο άντρα πεσμένο στα τέσσερα, πληγωμένο απο σφαίρα στην μάχη...Δεν είμαι ούτε άντρας ούτε φαντάρος.Όταν είδα όμως αυτό ένοιωσα να θέλω να κλάψω γιατί ένοιωσα έτσι...Νοιώθω έχω πέσει κάτω και δεν ξέρω πως να σηκωθώ...Τον Δεκέμβριο χάνω την δουλειά μου.Το ήξερα εδω και αρκετό καιρό και ψάχνω πάνω απο 4 μήνες όμως τίποτα.Δούλευα πολλά χρόνια σε μεγάλες εταιρίες, είχα καλή θεση και έπαιρνα σχετικα καλά λεφτα...έχω πτυχία-μεταπτυχιακά, γλώσσες κ μπλα-μπλα-μπλα πολλές περγαμηνές..Όμως δεν βρίσκω τίποτα...ή βρίσκω κάτι με εξευτελιστικά χρήματα που δεν μπορω να τα δεχτώ γιατι θα αναγκάζομαι να δανείζομαι για να βγάλω τον μήνα.Χώρισα και πρόσφατα.Αυτό είναι το λιγότερο κακό αλλά σκεφτομαι τι ειναι αυτό που με κρατάει πλέον εδω...Σκέφτομαι να παω στο εξωτερικό.Διαβάζω άρθρα, για τα καλά και τα κακα του να είσαι έξω και φοβάμαι λίγο.Αλλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω και εδώ...Απο όλες τις απόψεις.Και επαγγελματικά και συναισθηματικά.Οκ εχω εδω φίλους και οικογένεια και κάπως είναι ένα στηριγμα για μένα αλλά δεν με καλύπτει.Φοβάμαι.Έφτασα τα 36 και χωρίς να το περιμένω, ούτε να το καταλάβω, είμαι στο μηδέν.
3
