ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία 4 χρόνια είμαι παντρεμένη με τον καλό μου και ήμασταν άλλα 4 μαζί. Έχουμε ένα μωράκι που τώρα είναι 13 μηνών.Αν εξαιρέσετε τις γλύκες που έχουν όλα τα ζευγάρια στην αρχή, τα προβλήματά μας άρχισαν από νωρίς. Όμως επειδή δεν ήταν και τόσο σπουδαία ή μεγάλης σημασίας αν θέλετε, συν την παρόρμηση του έρωτα, δεν έκανα ποτέ κίνηση να απομακρυνθώ απ’ αυτόν.Στην αρχή της σχέσης μας είχαμε προβλήματα με την πρώην του που δεν ήθελε να πιστέψει πως χώρισαν (κι ας είχαν χωρίσει 1,5 χρόνο πριν…..), έπειτα είχαμε τους φίλους του που δεν ήθελαν να βγαίνουμε όλοι μαζί γιατί θεωρούσαν πως η «αντροπαρέα» διαλύεται….. μετά ήταν οι δικοί μου οι φίλοι που σιγά σιγά απομακρύνθηκαν χωρίς ποτέ να καταλάβω το γιατί….. Όλα αυτά όμως δεν μου χτύπαγαν τόσο πολύ γιατί ουσιαστικά δεν είχε κάποια ευθύνη εκείνος.Αργότερα που αποφασίσαμε να παντρευτούμε και δώσαμε λόγο, άρχισαν να φαίνονται τα πραγματικά πρόσωπα όλων….Η πεθερά μου, ξαφνικά πέταξε την ουρά της απ’έξω και δεν ασχολιόταν με τίποτα. Φτιάχναμε το σπίτι μας και ούτε καν ρωτουσε!!! Μονο οι γονεις μου κ η γιαγια μου ηταν διπλα μας....ακομα και στην γεννηση του παιδιου μου δεν ηρθε η πεθερα μου στο μαιεθτηριο γιατι επεπρεπε να φιγει εκτος και ηρθαν μετα απο 20 μερες με τον πεθερο μου να δουν για πρωτη φορα το παιδι τοθ γιου τους....Για να μην παρεξηγηθώ…… δεν έχω την απαίτηση να μας βοηθάει κανείς!!! Έχω όμως την απαίτηση οι γονείς μας τουλάχιστον να ενδιαφέρονται έστω και με τα λόγια!Ξέρω πως το σωστό είναι να τον αφήσω, αφού ο άνθρωπος δεν ξεκωλάει απ’ το βρακί της μανας του, αλλά εγώ δεν θέλω να το διαλύσω το σπίτι που έφτιαξα. Δεν θέλω να διαλύσω την οικογένειά μου..... Θέλω να τον κάνω να θέλει εμάς και να αγαπάει εμάς και να βάζει εμάς πάνω απ’ όλους........ Τόσο παράλλογο είναι;;;;;Δεν μπορώ να πω πως έχω πάψει να τον αγαπάω, όμως έρχονται μέρες που τον μισώ. Που δεν θέλω να με αγγίζει, που δεν θέλω να τον κοιτάω, που ξενερώνω που κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι.Άντε πείτε μου τώρα εσείς…… ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;;;;;;;;;;;;;