__________________
1.
Α,μπούλα
Είμαι ένα από τα πιο δυστυχισμένα πλασματα που πηγαινοερχονται καθε μερα με συναδέρφους.Δεν μπορω να σου δώσω να καταλάβεις το μέγεθος της δθστυχίας μου. Εχω περάσει τον θάνατο της αλεπούς στα αυτοκινητα διαφόρων συναδέρφων.Μου την έχουν πέσει,μ έχουν διώξει επειδή δεν τους έκατσα,ναι την πέσαν διαφοροι.Αυτοί την έπεσαν και αλλού μετά.Εχω ανγκαστεί να απαντησω σε πολύ προσωπικές ερωτήσεις, σχολιάζουν όσους λείπουν και τους θάβουν και μετά σαν να μη συνέβει τίποτα.Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που το ζει οπως κι εγώ κάθε μέρα.Τι να κάνω για να μην υποφέρω τόσο πολύ?Γιατί δεν μπορούν να κρατάνε αποστάσεις στις σχέσεις τους και στην συμπεριφορά τους? Πολλοί δεν χαμπαριάζουν από δηλώσεις,ευγένεια και παρακλήσεις.Εχω δει και τρικούβερτους καβγάδες στο αυτοκίνητο και δεν ήξερα τι να κάνω.Εχω προβλημα και με το θεμα των χρηματων, δεν δεχονται να παρουν λεφτα για τα εξοδα,γιατί δεν καταλαβαίνω, 'η αλλοι παιρνουν ολοκληρο το ποσ'ο των καυσ'ιμων. άλλοι πάλι λιγοτεροι μοιραζονται τα εξοδα και άλλοι δεν δεχονται να πάρουν κανένα στο αυτοκίνητό τους.Γραψε μου την γνώμη σου και οι σχολιαστές, θέλω να διαβάσω αν κάποιος έχει ζήσει αυτό το πρόβλημα. Ποσο δυσκολο είναι να τα βρείτε για μια καθημερινη μετακινηση?
- Κουνέλι
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Στη Τζάιαντ δουλεύεις; Πόσους υπαλλήλους έχει το γραφείο, και γιατί πρέπει να είσαι κάθε μέρα με άλλον στο αυτοκίνητο, και γιατί δεν μπορείς να πας στη δουλειά με άλλον τρόπο;
__________________
2.
Διάβασα ερώτηση που έλεγε ότι '..είμαι ενοχική... είμαι ευγενική...δεν μ'αρέσει να τσακώνομαι...' και μου γύρισε πάλι το μάτι για το τελευταίο. Όσοι δεν τους αρέσει να τσακώνονται έχω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι και με αποδείξεις ότι εννοούν 'δεν μ'αρέσει να τσακώνομαι γιατί δεν ξέρω πώς να αντιδράσω' και κυρίως 'δεν μ'αρέσει να τσακώνομαι γιατί είμαι αδύναμος και δεν μπορώ να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου'. Αυτό που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι να απαιτούν με passive - aggressive συμπεριφορά ΚΑΙ από τον κύκλο τους να μην τσακώνονται ούτε αυτοί. Κατά κύριο λόγο το απαιτούν από τους συντρόφους τους. Αλλά και από τους φίλους τους ή από όσους έτυχε να είναι στο ίδιο τραπέζι. Αυτό το θεωρώ ανεπίτρεπτο. Πραγματικά ανεπίτρεπτο. Προφασίζονται την δήθεν ευγένειά τους (που είναι δειλία που την παρουσιάζουν σαν ευγένεια) και απαιτούν από τους άλλους να φερθούν όπως αυτοί θέλουν. Μου φαίνεται τρομερό, μου φαίνεται αυταρχικότατο και δικτατορικό. Αλλά χρησιμοποιούν την μαγική λέξη 'ευγένεια'. Και όλοι τότε σωπάνε. Και υποτάσσονται στην εντολή 'μην τσακώνεσαι'.
Υ.Γ. να πω ότι έχω δει και ζήσει από κοντά ζευγάρι που ο άντρας (δειλός χαρακτήρας) απαιτεί με τρομερά passive-aggressive τρόπο από την γυναίκα του να μην τσακώνεται με κανέναν, η οποία είναι αλέγκρος και δυναμικός χαρακτήρας. την κάνει να αισθάνεται τέτοιες ενοχές που η γυναίκα έχει καταλήξει με κατάθλιψη και παίρνει χάπια. ο ίδιος λέει 'ε έχουμε και αυτό το πρόβλημα με την γυναίκα μου' και της το φορτώνει όλο, ενώ αυτός της το προκαλεί. αυτός της το προκαλεί. αλλά είναι όλα σκεπασμένα με την σκόνη της καλής ελληνικής οικογένειας που έχουν 2 παιδιά και του καλού Έλληνα άντρα που δουλεύει (ένας τεμπελχανάς είναι, τον έχω συνάδερφο) και του δήθεν προστατευτικού και δεν ξέρω γω τί.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Προφανώς αυτό που διάβασες χτύπησε μια δική σου φλέβα, γιατί δεν είχα σκεφτεί το θέμα από την πλευρά που παρουσιάζεις, αλλά κατάλαβα τι θέλεις να πεις, νομίζω. Όμως μην κάνεις την αναγωγή του «όποιος λέει το άλφα, εννοεί το βήτα». Υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για διαφορετικές συμπεριφορές. Το πιο σωστό είναι «όποιος λέει το άλφα, μπορεί να εννοεί το άλφα, μπορεί να εννοεί και το βήτα, ή και κάτι άλλο που δεν μπορώ να φανταστώ τώρα.»
__________________
3.
Εχω μια τάση να μιλώ σε όλους στον πληθυντικό. Καλά όχι στους γονείς εννοείται, ή στους ηλικιωμένους συγγενείς ή φίλους, αλλά στην κοπέλα την 25χρονη που θα μου κάνει πρώτη φορά πεντικιούρ, στον περιπτερά, στο μάρκετ, στον κούριερ κλπ. Επίσης στον προισταμενο στη δουλειά ενώ οι άλλοι -ενεκα η συναδελφικότης- τοχουν ρίξει στον ενικό, και γενικά όπου υπάρχει επαγγελματική σχέση -εκτός βέβαια των συνομηλικων συναδέλφων μου. Δεν είμαι μικρή, έχω καβατζάρει τα 35, αλλά έτσι μου βγαίνει. Η υπερβολική άνεση, το "μου επιτρέπεις τον ενικό, ε" και όλοι κολλητοί είμαστε με μια επίφαση συνδικαλο-συνοδοιπορική δε μου κάθεται καθόλου καλά. Τι να κάνω;-
-Urbaine
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Τίποτα.
__________________
4.
Αγαπητή αμπα,
Είμαι 20 χρονών και σπουδάζω λογοθεραπεία. Ο λόγος για τον οποίο σου γράφω είναι ότι πάντα είχα θέματα με τον πατέρα μου. Χθες πάνω σε μια συζήτηση που είχα με την μάνα μου της είπα ότι κάποια στιγμή ,όταν θα δουλεύω για να μπορώ να πληρωσω εγώ,θέλω να πάω σε ψυχολόγο για να λύσω τα θέματα που έχω μαζί του. Ο πατέρας μου το άκουσε αυτό και εγώ στενοχωρήθηκα. Δεν είναι ότι είναι κακός μπαμπάς η κάτι τέτοιο απλά τείνει να αμφισβητεί τα πάντα. Μερικά παραδείγματα εγώ ήθελα να περάσω ιατρική όταν του το είπα μου είπε ότι σιγά μην τα καταφέρω ποτέ μου, παρόλο που ήμουν αρκετά καλή μαθήτρια. Επίσης σε κάθε ευκαιρία που θα του δοθεί μου λέω ότι έχω πολλά προβλήματα και όντως έχω το ξέρω αλλά αυτός γτ δεν μπορει να καταλάβει ότι και αυτός έχει προβλήματα και δεν είναι τέλειος. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι του αρέσει να μου λέει πράγματα μου θα με πληγώσουν πχ μου έχει πει ότι δεν πρόκειται να βρεθεί κανείς να με αντέξει κλπ. Παλαιότερα εκλαιγα όταν μου τα έλεγε αυτά τώρα απλά τα προσπερνάω. Χθες βγήκαν τα αποτελέσματα των γαλλικών εγώ είχα δηλώσει εξαρχής ότι δεν θα το πάρω γτ είχα πολλά χρόνια να ασχοληιω με τη γλώσσα όταν του είπα ότι δεν το πήρα μου είπε ότι έτσι και αλλιώς δεν περιμέναμε να το πάρεις. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω όσον αφορά εμένα είναι γτ τη μία θέλω να τον αγκάλιασω και την άλλη να τον πνιξω. Γτ δεν μπορώ να έχω μία άποψη για αυτόν πχ να πω δεν θα έχω πολλά πολλά μαζί του .γτ θέλω να τα πάω καλά μαζί του και βασικά γτ θέλω να είναι ευχαριστημένος και να εγκρίνει αυτά που κάνω? Είναι καλός μπαμπάς και το ξέρω απλά με κάνει να νιώθω άσχημα ώρες ώρες και παρόλο που έχω προσπαθήσει παλιότερα να το συζήτησω μαζί του δεν το καταλαβαίνει θα μου πεις ποιος παραδέχεται ότι έχει προβλήματα οκ δεκτό.
Και κάτι τελευταίο γτ σε επρηξα πιστεύεις ότι είναι στο μυαλό μου όλα αυτά?
-Μπελ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν είναι δυνατόν να είναι «στο μυαλό σου» ότι κάποιος σου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Ξέρεις τι αισθάνεσαι. Αν είναι λογικό να αισθάνεσαι έτσι, αυτό μπορεί και να είναι συζητήσιμο, αλλά ποτέ μα ποτέ μην αμφισβητείς αυτά που νιώθεις. Τα συναισθήματα, ειδικά τα αρνητικά συναισθήματα απέναντι σε άλλους, είναι ο καλύτερος τρόπος προστασίας, όσο λιγότερο τα εκλογικεύεις, τόσο το καλύτερο. Η αυθόρμητη αίσθηση είναι αυτή που πρέπει να κρατάς.
Θέλεις να σε δέχεται ο πατέρας σου γιατί η αποδοχή είναι η πιο πρωταρχική ανάγκη που έχει ο κάθε άνθρωπος, και το πρώτο περιβάλλον που γνωρίζει είναι οι γονείς του. Η αποδοχή των γονιών, ή η έλλειψή της, σχηματίζει έναν χαρακτήρα (αλλά δεν τον καθορίζει, ούτε τον καταδικάζει). Ζητάς κάτι πολύ αυτονόητο, αναμενόμενο, φυσιολογικό, και εξίσου φυσιολογικό είναι να νιώθεις αρνητικά συναισθήματα απέναντι από τον πατέρα σου, επειδή δεν σου δίνει αυτά που χρειάζεται.
Μην βιάζεσαι να τον χαρακτηρίσεις «καλό μπαμπά» ή «κακό μπαμπά». Ο πατέρας σου είναι άνθρωπος, και όπως λες κι εσύ, έχει τα προβλήματα του. Το «καλός» σε κάνει να αμφιβάλλεις για αυτά που νιώθεις, και έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις όπως νιώθεις. Μην ασχολείσαι με τα δικά του συναισθήματα πριν αρχίσεις να εξερευνείς τα δικά σου.
Γιατί να περιμένεις να βγάλεις λεφτά για να πας σε ψυχολόγο; Θα μπορούσες να βρεις και τώρα έναν, χωρίς χρήματα. Δεν μας λες σε ποιο μέρος της Ελλάδας ζεις ,οπότε ψάξε το στο google.
__________________
5.
Έχω ένα θέμα με το βάρος μου. Βασικά με τη διατροφή μου και εξαιτίας αυτού καταλήγω να έχω θέμα βάρους. Όταν μια μέρα δε φάω σωστό πρωινό aka απόλυτα υγιεινό πρωινό που θα με χορτάσει και κάνω μια μικρή πατασπονδισ ή στο δεκατιανο ή σε οποιοδήποτε γεύμα τότε δίνω το Ελεύθερο στον εαυτό μου να τρώω ανθυγιεινά. Πολύ ανθυγιεινά. Ότι λιπαρό υπάρχει σπίτι θα το φάω εννοειται. Λειτουργώ με τη λογική ότι αφού δεν άρχισα σωστά τη μέρα ή αφού εκανα μια παρασπονδία κατά τη διάρκεια της δε πειράζει ας φάω τώρα και από αύριο διατροφή. Το πρόβλημα ειναι τα δώδεκα κιλά που έχω πάρει το τελευταίο εξάμηνο, η χαμένη αυτοπεποίθηση μου και τα ρούχα που δεν έχω λεφτά να αγοράσω. Σε λίγο φεύγω για σπουδές και κάνω μια νέα αρχή μακριά από το άγχος των πανελλαδικών. Λες να αλλάξει η κατάσταση τότε ή πρέπει να επισκεφθώ διατροφολογο;
- Fridathe2nd
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Να «αλλάξει» η κατάσταση από μόνη της; Η κατάσταση δεν είναι το φορολογικό, ή ο καιρός. Η κατάσταση είσαι εσύ, και ο τρόπος που λειτουργεί ο εγκέφαλος σου. Αν δεν το δουλέψεις, μπορεί να αλλάξει προς το χειρότερο. Έχεις τάση προς την τελειομανία, και σε εμποδίζει να δεις το πρόβλημα συνολικά. Η αλλαγή της καθημερινότητας μπορεί να σε βοηθήσει, αλλά μην ελπίζεις σε αυτό, είναι αδύνατον να προβλέψει κανείς προς τα πού θα σε ωθήσει. Το καλύτερο είναι να πας σε διατροφολόγο, γιατί για κάθε πρόβλημα είναι καλύτερος ο ειδικός από το να κάνουμε τον εαυτό μας πειραματόζωο.
__________________
6.
Α, μπα μου! Κατ' αρχήν, σ' ευχαριστώ πολύ για την συντροφιά που μου κρατάς κάθε μέρα. Σε ανακάλυψα πριν από λίγους μήνες και μου έχεις γίνει πλέον πολυαγαπημένη καθημερινή συνήθεια.
Θέλω την βοήθειά σου. (Συγνώμη εκ των προτέρων για το κατεβατό).
Είμαι 25 χρονών κι εδώ και λίγους μήνες μετακόμισα στην Νορβηγία λόγω του συντρόφου μου, ο οποίος βρήκε δουλειά εδώ.
Πριν από μερικά χρόνια οι γονείς μου μετακόμισαν στο εξωτερικό. Τους ακολούθησα για να τους στηρίξω οικονομικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Λίγους μήνες αφότου έφυγαν από την Ελλάδα, κι ενώ ήταν ήδη όλα δύσκολα, μάθαμε τυχαίως πως η μητέρα μου έπασχε από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Κάπου εκεί μπήκα στο auto-pilot. Όλα μου φαίνονταν δύσκολα, σχεδόν αδύνατα. Με το ζόρι σηκωνόμουν από το κρεβάτι για να πάω σε μια δουλειά την οποία κατέληξα να μισώ. Ταυτόχρονα συνέχισα τις σπουδές μου, τις οποίες επίσης κατέληξα να μισώ. Δεν έβρισκα το φως στο τούνελ. Δεν μ' ευχαριστούσε σχεδόν τίποτα. Δεν ήξερα τι μου γινόταν, που πήγαινα, ποια ήμουν.
Το πρόβλημα είναι πως νιώθω ότι δεν κατάφερα να βγω από αυτή την κατάσταση (κατάθληψη;). Αν και πέρασα μια σχετικά μικρή περίοδο κατά την οποία ψιλοσυνήλθα, εδώ κι ένα χρόνο βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση: η αυτοπεποίθησή μου είναι στο πάτωμα, δεν μπορώ να πάρω αποφάσεις, και με πιάνουν τάσεις πανικού για ασήμαντα πράγματα. Για παράδειγμα, εδώ και μήνες ασχολούμαι με μια εργασία που μου έχει μείνει για να πάρω το μεταπτυχιακό μου και δεν μπορώ να την τελειώσω. Οι μέρες γίνονται εβδομάδες, οι εβδομάδες μήνες, κι εγώ είμαι στάσιμη. Ξυπνώ κάθε πρωί λέγοντας στον εαυτό μου πως σήμερα θα αλλάξουν τα πράγματα, θα καταφέρω να γράψω ώστε να τελειώσω την εργασία, αλλά συνέχεια καταλήγω να περνώ όλη μου την ημέρα μπορστά από τον υπολογιστή βλέποντας βίντεο. Δεν ξέρω τι μου γίνεται, που πάω, τι κάνω με την ζωή μου, ποια είναι τα όνειρα κι οι φιλοδοξίες μου.
Αυτό έχει επιβαρύνει και την σχέση μου. Είμαστε μαζί σχεδόν 6 χρόνια κι έχουμε περάσει πολλά για να είμαστε μαζί. Μ'αγαπάει και με στηρίζει όσο δεν θα μπορούσα να φανταστώ, αλλά δικαιολογημένα δεν μπορεί να με βλέπει έτσι. Δεν είμαι πλέον ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε κι αγάπησε. Μ' έχει παρακαλέσει να αλλάξω στάση και μ' έχει ενθαρρύνει να κάνω πράγματα τα οποία θα με κάνουν να νιώσω καλύτερα (χορό, γυμναστική, κλπ).
Νιώθω πως έχω μπει σ'ένα φαύλο κύκλο και δεν ξέρω πως να βγω. Εδώ και καιρό σκέφτομαι πως πρέπει να πάω σε ψυχολόγο. Το πρόβλημα όμως είναι πως αυτή την στιγμή στηρίζομαι οικονομικά από τους γονείς μου και από τον σύντροφό μου και δεν θα μπορούσα με τίποτα να τους ζητήσω να μου πληρώνουν για συνεδρίες. Έχω ψάξει για δωρεάν ψυχολόγους, αλλά δεν έχω βρει τίποτα. Τι να κάνω; Έχεις να μου προτείνεις κάποια βιβλία/site που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν;
- Χαμένη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν βρίσκεις δωρεάν ψυχολόγο στη Νορβηγία;
Τότε δε νομίζω ότι έχεις ψάξει στα αλήθεια.
Αν κάνεις το μεταπτυχιακό στη Νορβηγία, θα υπάρχει ψυχολογική υποστήριξη στο πανεπιστήμιο. Αν όχι, εγώ με ένα ψάξιμο στο google βρήκα αυτό.
Εσύ θα μπορείς να βρεις και άλλες πληροφορίες. Απ' ό,τι κατάλαβα, οι υπηρεσίες συγχρηματοδοτούνται από το κράτος, οπότε το κόστος θα είναι περιορισμένο, αν υπάρχει κόστος. Αν υπάρχει, να ζητήσεις χρήματα από τους γονείς σου, γιατί η ψυχική σου υγεία δεν είναι πολυτέλεια. Δεν υπάρχει βιβλίο ή σάιτ που μπορεί να σε βοηθήσει, γιατί δεν ξέρεις τι έχεις. Αυτή την απάντηση μόνο ειδικός μπορεί να σου τη δώσει.
Ο φίλος σου δεν ξέρει πώς να σε βοηθήσει, και γι'αυτό προτείνει χορούς και γυμναστικές. Πες του ότι χρειάζεσαι ψυχίατρο ή ψυχολόγο και ψάξτε το θέμα μαζί.
__________________
7.
Αγαπημένη α μπα. Είμαι 27 ετών και εδω και δυο χρόνια ζω στο εξωτερικό.Πριν φυγω απο Ελλαδα περασα πολυ δυσκολα εχασα τη δουλειά μου και υπήρξαν μερες που δεν ειχα να φαω μεχρι να ξαναβρώ κατι μετα γνώρισα τον συντροφο μου σε διακοπες του στην Ελλάδα και μετα απο καιρο μετακόμισα στην Ελβετία που εχει δικη του επιχείρηση και δουλευουμε μαζι. Οικονομικα ειμαστε καλα αν και εχει δανεια κτλ απλα δε μας αρεσει καθολου το χωριο που ειμαστε και ο γαμπρός του του προτεινε να παρει το εστιατόριο και τα δανεια μαζι και να δωσει στο συντροφο μου καποια χρήματα για να κανει κατι αλλο.Το προβλημα μας αρχιζει εδω αυτος μη εχοντας βιωσει τη κρίση θελει να κνει κατι στην Ελλάδα εγω παλι οχι, μου λειπει η Ελλάδα και οι φιλοι και η οικογενεια μου αλλα δε νομιζω οτι μπορω να ζησω εκει πάλι και να παλευω να τα βγαλω περα δε το συζητώ για οικογένεια κτλ κι απο την αλλη δε θελω να περασει αυτος αυτα που περασα εγω εδω τον πρωτο χρονο μεχρι να μαθω τη γλώσσα να προσαρμοστώ να γνωρισω κοσμο και ολα αυτα που συνεπάγονται με τη μετανάστευση.Αυτος παλι απο την αλλη ειναι σιγουρος για την επιτυχία εγω ειμαι τρομοκρατημένη και μονο στη σκέψη,πως μπορουμε να παρουμε μια τετοια απόφαση;
- Σοφία
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Αν ο φίλος σου είναι Ελβετός και η εμπειρία που έχει από την Ελλάδα είναι η θάλασσα που βλέπει τα καλοκαίρια, πρέπει να πάτε μαζί στο μέρος που πιστεύει ότι θα έχει την σίγουρη επιτυχία μια τυχαία εποχή του χρόνου, και μετά στείλτον μόνο του σε δημόσιες υπηρεσίες να κάνει οτιδήποτε. Μετά πες του πώς είναι το φορολογικό σύστημα, και πόσα χαρτιά χρειάζεται για να πάρει την άδεια για να ξεκινήσει επιχείρηση. Για πλάκα, πηγαίνετε να δείτε και μερικούς χώρους για ενοικίαση, για να μιλήσει με μερικούς ιδιοκτήτες ακινήτων.
Αν μετά από όλα αυτά επιμένει ότι θέλει να πάτε στην Ελλάδα και να ανοίξει επιχείρηση γιατί είναι «σίγουρη η επιτυχία», η επόμενη κίνηση είναι να κάνει ένα εγκεφαλογράφημα. Αν είναι καθαρό, τότε πραγματικά είναι σίγουρη η επιτυχία του.
σχόλια