ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έχω ακούσει τους περισσότερους να λένε πως τελικά η πρώτη αγάπη δεν είναι τόσο σημαντική,δεν σε σημαδεύει,δεν δεν δεν...τότε γιατί μετά από τόσα χρόνια δεν μπορώ να σε ξεπεράσω?γιατί με όποιον και να 'μαι ακόμη συγκρίνω πόσο καλύτερός του είσαι στους περισσότερους τομείς?γιατί στα όνειρα μου ζω και πάλι τα φιλιά μας,τις αγκαλίες μας,τις στιγμές που με έκανες δική σου?γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ο,τι εγώ είμαι το άλλο σου μισό,ενώ εσύ τόσα χρόνια δείχνεις να το έχεις βρει κάπου αλλού?θα έδινα όλα τα λεφτά του κόσμου και τη μισή ζωή μου,για να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να ζήσω την υπόλοιπη μισή μαζί σου...Γιατί μακριά σου κάνω πως ζω...Αν το κατάφερνα,δεν θα ξαναέκανα με τίποτα αυτή την ασήμαντη όπως νόμιζα ανοησία,που σε πίκρανε τόσο για να τα διαλύσεις όλα σε μια στιγμή...Είχα βρει αυτό που έψαχνα στα όνειρά μου,κι εσύ το ίδιο.πώς γίνεται να διαλύθηκαν όλα σε μια στιγμή?δεν έχω καταλάβει πότε πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια μακριά σου...ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να σε λέει > στις φίλες μου.πόσες φορές άραγε απορούν όταν τους λέω > και με κοιτάνε σα χαζές γιατί αυτό που λέω δεν έχει καμία σχέση με το τωρινό μου αγόρι ή το κάθε προηγούμενο,αφού το μυαλό μου πάει μόνο σε εσένα όταν λέω >,γιατί το μου είναι > και πάντα έτσι θα είναι μέσα μου...ποτέ δεν ξαναβρήκα κάποιον να με κοιτάει όπως με κοιτούσες...να με κάνει να νιώθω όπως εσύ με έκανες...να ανυπομονώ να τον ξαναδώ,όπως ανυπομονούσα να δω εσένα,όταν χώρζαν οι δρόμοι μας..κανείς δεν έχει την ντομπροσύνη,την παληκαριά σου,το χαμόγελο σου...να'ξερες πόσες φορές σου θύμωσα που διέλυσες μια τέτοια σχέση για κάτι τόσο ασήμαντο...αλλά πιο πολύ θυμώνω με τον εαυτό μου,που ενώ σε ήξερα δεν ζύγισα σωστά τις συνέπειες...πόσο άσχημα αισθάνομαι που προχωράω και κάνω σχέσεις,αλλά δεν μπορώ να δοθώ ολκληρωτικά,γιατί το > μου ανήκει σε εσένα...πού είναι σα να κοροϊδεύω τους συντρόφους μου όταν λέω πως ερωτεύομαι,γιατί ο έρωτας ήσουν εσύ και μόνο εσύ.. αλλά τι να κάνω να μείνω μόνη και να ζω μόνο με την ανάμνηση σου?αχ και να μου έδινες κάποτε μια δεύτερη ευκαιρία...θα τα διέλυα όλα στο δευτερόλεπτο,απλά και μόνο για να ξαναείμαι μαζί σου...απλά για να συνεχίσω να ζω τη ζωή μου,από εκείνο το μεσήμέρι που την έκανες να σταματήσει...όσα χρόνια κι αν περνάνε,όσο κι αν απομακρύνεται η ελπίδα μου να ξαναγυρίσεις,εγώ θα συνεχίσω να την έχω αφού ακόμη αναπνέω...ακόμη κι αν με αποπαίρνεις με κάθε ευκαιρία,το βλέμμα σου όταν με συναντάς,δεν μπορεί να κρύψει πως κάτι έχει απομείνει από τότε...αυτό το βλέμμα με κάνει να ελπίζω και να αντέχω.ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΗ ΣΟΥ AG 48