ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζητείται συνένοχη. Όλα αυτά που κατεβάζει το μυαλό μας να τα λέμε δίχως αναστολές. Ή να μη μιλάμε ποτέ, για μέρες. Να μη χρειάζονται εξηγήσεις και να μη χρειαστούν ποτέ. Να μπλεκόμαστε και να μη θέλουμε να ξεμπερδευτούμε. Να μη μας νοιάζει το τέλος. Τις μυρωδιές, τους τρελούς και τις εικόνες και που αντικρίζουμε να μη χρειάζεται να τις περιγράψουμε σε κανέναν, να τις ζούμε μαζί. Να έχουμε σπάσει όλα τα στεγανά και όσο σκληρές να είναι οι συνέπειες να βάζουμε πιο βαθιά το χέρι στην ψυχή μας. Να σου λέω "θέλω να φύγουμε απόψε" και εσύ να μη με λες τρελό, και ας ξέρεις πως φοβάμαι. Απλά να με παίρνεις από το χέρι και να περπατάμε δίχως να ξέρουμε για που. Υπάρχεις αλλά δε ξέρω το όνομά σου για να σε φωνάξω. Ούτε στα όνειρά μου εμφανίστηκες ποτέ να σ' αναγνωρίσω. Μπορεί να μη σε βρω ποτέ αλλά πάντα θα έχω κάπου ένα κομμάτι δικό σου πάνω μου να με ραγίζει. Και αν με τσακίσεις, θα σε αγαπήσω.