ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι αναρωτιούνται αν υπάρχει αληθινός έρωτας και αν μπορείς να βρεις τον άνθρωπό σου. Γιατί κανείς δεν αναρωτιέται αν υπάρχει αληθινή φιλία; Είμαι 25 και όλα τα χρόνια της κοινωνικής μου ζωής δε γνώρισα ένα άτομο (είτε γυναίκα είτε άντρα) που να ανταποκρίνεται στα βασικά πρότυπα μιας σωστής φιλίας. Όλες μα όλες οι φίλες που είχα στο παρελθόν πίσω μου με έκραζαν επειδή είμαι άσχημη, επειδή είμαι κολλημένη με κάποιον, επειδή είμαι πολύ αδύνατη, επειδή είμαι ανώριμη, επειδή, επειδή, επειδή. Εγώ ποτέ δεν έκρινα καμία τους, ούτε όταν κεράτωναν τους γκόμενούς τους, ούτε επειδή ήταν χοντρές και συνέχιζαν να μασαμπουκιάζουν και να διαμαρτύρονται που παχαίνουν με τον αέρα, ούτε επειδή κάνουν τα γλυκά μάτια στο διευθυντή τους μπας και τους δώσει καμιά αύξηση. Οκ, θα πείτε ότι οι γυναίκες είναι τόσο ανταγωνιστικές, που δεν μπορούν να μην κουτσομπολέψουν, είδα και τους άντρες όμως. Ούτε κάποιοι άντρες "φιλοι" μου ήταν σωστοί φίλοι. Έχω ξενερώσει και θεωρώ ότι δεν υπάρχει αγνή φιλία, παρά μόνο άτομα με τα οποία θα βγεις να σαχλαμαρίσεις και κατά τα άλλα δεν ενδιαφέρεται κανείς για το ποιός είσαι στ αλήθεια. Έχω αλλάξει τακτική κι εγώ, είμαι πλέον ειρωνική μαζί τους και τους δείχνω ότι δεν τουσ γουστάρω. Έτσι κι αλλιώς έχω αρχίσει να ξεκόβω και δε με ενδιαφέρει ΚΑΘΟΛΟΥ αν δεν τους ξαναδώ. Ηλίθια άτομα γύρω μου, τους βαρέθηκα. Να πω ότι δεν έχω παράλογες απαιτήσεις από ένα φίλο, μόνο να μου στέκεται και να μου λέει τη γνώμη του χωρίς να με κατακρίνει για όλα και να μη λέει άλλα πίσω απ την πλάτη μου και με κάνει ρόμπα.