ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δουλεύω τρελά ωράρια και όλες τις δουλειές μου τις κάνω τρέχοντας.Οτι σας αναφέρω συνέβη την τελευταία εβδομάδα.Είμαι στο σούπερ μάρκετ 5' πριν πιάσω δουλειά να πάρω νερό και σοκολάτα. Πηγαίνω στο ταμείο και έχω μπροστά μου δυο άτομα. Φυσικά και δε ζητάω προτεραιότητα ούτε ψάχνομαι ελπίζοντας να μου παραχωρήσει κάποιος. Την ώρα που ακουμπάω τα ΔΥΟ πράγματα μου με σκουντάει η κυρία πίσω και λέει το γνωστό "μόνο αυτό έχω, να περάσω;" ΟΧΙ! της απάντησα. Η μουρμούρα της ακουγόταν μέχρι που βγήκα.Έχω πάει μεσημέρι στο μικροβιολογικό με το επίχρισμα στο χέρι. Η γιατρός είπε οτι αντέχει το πολύ μισή ώρα εκτός ψυγείου. Είναι μπροστά μου μόνο μια κυρία που τσακώνεται με τη γραμματέα και όσα περιμένω έρχεται μια κυρία ακόμα φανερά νευρική. Έρχεται η σειρά μου και η πίσω κυρία με παρακάμπτει και μιλάει στη γραμματέα. Της λέω "Συγνώμη αλλά προηγούμαι". "Έχω διπλοπαρκάρει" μου απαντάει. Την αγνοώ και δίνω το μπουκαλάκι μου. Αρχίζει να φωνάζει, να προσβάλει κλπ.Η γραμματέας προσπάθησε να την ηρεμήσει αλλά...η κυρία συνέχισε. Έκανα τη δουλειά μου και έφυγα. Ούτε γύρισα να την κοιτάξω.Το αποκορύφωμα...Είμαι σε δημόσια υπηρεσία με ουρά της υπομονής. Όλοι γύρω μου δυσανασχετούν, λένε τα γνωστά για το κράτος, τον Έλληνα, το δημόσιο κλπ. Αντιλαμβάνομαι μια αναστάτωση...μια έγκυος ζητάει ευγενικά από κάθε έναν να την αφήσει να περάσει στο γραφείο. Τι έγινε; μόνο που δεν την κατασπάραξε η ουρά! Τι άκουσε η κοπέλα! Δεν ήξερα τι να κάνω...την έπιασα από το μπράτσο και της είπα "δεν πειράζει! Έτσι κι αλλιώς πλησιάζει η σειρά μας". Ευτυχώς κατάλαβε...