ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Προχθές συνάντησα τον πρώην μου μετά από 4 χρόνια, τυχαία, σε ένα ανοιχτό πάρτυ που διοργάνωσε γνωστός μου.Δεν είχα ιδέα πως γνωρίζονταν, καθώς επαφές δεν κρατάμε με δική μου πρωτοβουλία. Ήταν για 'μενα ένας επίπονος χωρισμός, άσχετα που το τέλος το έδωσα εγώ.Στο πάρτυ ήρθε με την κοπέλα του, με την οποία, ευτυχώς για 'μενα μάλλον, δεν ήταν τρυφερός αυτές τις ώρες. Δε μου μίλησε (ενώ είχε την ευκαιρία), παρά καθόταν και με κοιτούσε τρομερά επίμονα από μακριά. Το βλέμμα του ήταν περίεργο, θα το περιέγραφα θλιμμένο και θυμωμένο ταυτόχρονα;Τα χρόνια που είμαστε μακριά εκείνος έκανε κάποιες προσπάθειες να βρεθούμε και να κρατήσουμε κάποια επαφή, όμως εγώ δεν το δέχτηκα, καθώς ένιωθα πληγωμένη, μπερδεμένη και γενικά ανέτοιμη να αντιμετωπίσω τη νέα κατάσταση.Θα ήθελα ειλικρινά να τον πάρω ένα τηλέφωνο να δω τι κάνει, αλλά απ'ό,τι καταλαβαίνετε είναι δύσκολο. Τον σκέφτομαι συνέχεια, το βλέμμα του με αναστάτωσε...Είναι μια ιστορία που δεν έχει κλείσει, αυτό αισθάνομαι. Απωθημένο ίσως.