ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι πολυ καιρο τωρα που αφηνω το στομαχι μου να πειναει μεχρι να εχω αρχισει να ζαλιζομαι και τοτε ανοιγω το ψυγειο, τα ντουλαπια, το καταψυχτη, βλεπω πολλα πραγματα, πολλα τροφιμα και κανενα δε με τραβαει να το φαω, να το μαγειρεψω.. Νιωθω σαν να μου φαινονται ολα τοσο βαρετα. Σαν να εχω χασει πλεον το ενδιαφερον μου και την ορεξη μου για μαγειρικη ή για φαι γενικοτερα. Δεν μου κανει αισθηση κατι νοστιμο, κατι που παλιοτερα θα ετρεχα σα τρελλη να φαω. Πλεον απλα αδιαφορω. Και τελικα κλεινω το ψυγειο. Μενω ακομα λιγη ωρα νυστικια ή κοιμαμαι. Οταν φτασω στο σημειο να νιωθω οτι θα πεσω κατω, τοτε φτιαχνω μια μακαροναδα, την ιδια καθε φορα. Την τρωω. Γεμιζω το στομαχι μου με κατι που δεν ηθελα να φαω, δεν ενιωθα καποια ιδιαιτερη γευση ή ευχαριστηση, απλα για να μη λυποθυμισω. Και ολο και συνεχιζει αυτο. Δε ξερω τι να φταιει; Αρχικα ειπα να τα ριξω στη βαρεμαρα, οτι και καλα βαριεμαι να μαγειρεψω και αυτο φταιει. Μα και ετοιμο να σκεφτω να παραγγειλω, κοιταω τον καταλογο και παλι δεν εχω ορεξη για κανενα φαγητο. Ισως ειναι και φυσιολογικο αυτο που παθαινω, δε ξερω. Εννοω, εσεις οταν τρωτε , το κανετε απο αναγκη επειδη θα πεσετε κατω αν δε φατε; Ή σας ευχαριστει αυτο που τρωτε ; Μηπως εχω κατι;