ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στις αρχές του χρόνου έμπλεξα με μια γυναίκα (πρωην συνάδελφο) που προφανώς έχει σοβαρά ψυχολογικά και συναισθηματικά προβλήματα. Στην αρχή όλα ήταν φυσιολογικά αλλά γρήγορα η συμπεριφορά της άλλαξε και μεταμορφώθηκε σε ένα παρανοικό κράμα υστερίας και κτητικότητας - έφτασε σε σημείο πάνω σε κρίσεις παθολογικής ζήλειας για ΟΠΟΙΑ γυναίκα τόλμαγε να μου μιλήσει , να σπάει τζαμαρίες και να αυτοτραυματίζεται με αιχμηρά αντικείμενα. Φυσικά φρίκαρα αλλά λόγω πολύ ευάλωτης δικής μου ψυχολογίας (έμεινα άνεργος , πάσχω απο κατάθλιψη και γύρισα μετά από χρόνια απουσίας στην Αθήνα με αποτέλεσμα να είμαι σχεδόν μόνος και χωρίς κοινωνικό κύκλο) δεν ήμουν σε θέση να το τελειώσω. Προσπάθησα ωστόσο να την κρατήσω σε απόσταση με διάφορα προσχήματα με την ελπίδα να φύγει από μόνη της. Το αποτέλεσμα ήταν η "σχέση" (που δεν ήταν ποτέ σχέση) να περιοριστεί σε αραιές τηλεφωνικές επικοινωνίες 3-4 φορές το μήνα και τους τελευταίους 4 μήνες να έχουμε βρεθεί από κοντά 3 φορές ολες κι ολες (τις 2 απλώς για καφέ). Παρ' όλα αυτά οχι μόνο δεν έφυγε αλλά συνέχισε την εμμονικά παρανοική της συμπεριφορά μέσω τηλεφώνου. Υστερία, εμμονές , λεκτική και ψυχολογική βία. Άρχισε να παρακολουθεί τους λογαριασμούς μου , πόσες ώρες είμαι online , με ποιον μιλάω , να γκουγκλάρει πληροφορίες για το που ήμουνα και το τι έκανα, να αναζητά στοιχεία φιλικών και συγγενικών μου προσώπων...Το πρώτο σοκ ήρθε όταν έλειπα για διακοπές. Μετά από μια ακόμα σκηνή παράνοιας γιατί "τόλμησα και βγήκα για ποτό με άλλες" της ζήτησα να διακόψουμε κάθε επικοινωνία. Κι εκεί ξεκίνησε να με απειλεί. Οτι θα δημοσιοποιήσει προσωπικά δεδομένα μου και λεπτομέρειες της σχέσης μας σε πρόσωπα της οικογένειάς μου/του στενού κοινωνικού περιβάλλοντός μου, οτι θα με συκοφαντήσει στον πρώην εργασιακό μου χώρο , οτι θα μου "καταστρέψει τη ζωή", οτι κάνει πλάνα για να με δολοφονήσει. Μου είπε επίσης οτι δεν φοβάται μην κινηθώ νομικά εναντίον της γιατί ξέρει οτι έχω σοβαρό οικονομικό πρόβλημα και δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στα δικαστικά έξοδα. Τρομοκρατήθηκα. Περισσότερο μπροστά στο φόβο της κοινωνικής ντροπής που θα ένιωθα αν υλοποιούσε τις απειλές της. Και έκανα πίσω. Γύρισα πίσω και κλείστηκα στο σπίτι. Για ενάμιση μήνα φοβόμουν να βγω έξω. Τελικά της ζήτησα να τελειώσουμε οριστικά. Γνώρισα σ'ένα σεμινάριο μια άλλη κοπέλα και σκέφτηκα οτι πρέπει να συνεχίσω τη ζωή μου. Το έμαθε. Άρχισε να με παίρνει τηλέφωνα όλη μέρα κι όλη νύχτα. Να στέλνει απειλητικά μειλ. Οτι θα με ξεφτιλήσει σε όλους. Οτι θα έρθει στον χώρο που γίνεται το σεμινάριο και θα καταστρέψει ο,τι "σκοπέυω να κάνω με την άλλη". Γιατί "ας πρόσεχα κι ας μην την έκανα να μ ερωτευθεί". Και "τώρα δεν τη νοιάζει τίποτα και θέλει μόνο να μ'εκδικηθεί". Δεν θα γράψω άλλα για να μη σας κουράσω. Έχω φρικάρει μόνο και μόνο που βρίσκομαι στη θέση να γράφω αυτά. Τρέμω ολόκληρος. Φοβάμαι και τον εαυτό μου πλεον. Είναι πολύ εύκολο να ξεφύγεις από τα όρια οταν υπόκεισαι ψυχολογικό βιασμό σε καθημερινή βάση και με τέτοια ένταση. Θέλω μόνο να εξαφανιστεί από τη ζωή μου αυτός ο εφιάλτης. Δεν έχω πια καθαρό μυαλό. Μονη λύση που μπορώ να σκεφτώ είναι να κάνω κάποιου είδους καταγγελία , αλλά δεν μπορώ ούτε να ανταποκριθω στο οικονομικό ούτε να αντέξω ψυχολογικά τις όποιες επιπτώσεις και αντιμετώπιση έχει ένας άντρας που καταγγέλλει μια γυναίκα για ένα κοινωνικά θεωρούμενο ως "αντρικό αδίκημα" ούτε γνωρίζω αν θα δικαιωθώ , πότε και σε ποιο βαθμό. Επίσης φοβάμαι οτι αν προχωρήσω σε καταγγελία θα υλοποιησει τις απειλές της δημιουργώντας μου πρόβλημα σε όλο το κοινωνικό μου περιβάλλον. Δεν ξέρω τι να κάνω. ΥΓ1 Συγγνώμη για το μακροσκελές του κειμένου. ΥΓ2 Πόσο τραγικό είναι όλες οι κρατικές δομές "ισότητας" να απευθύνονται ΜΟΝΟ σε γυναίκες. Πόσο σεξιστικό και πόσο άδικο. ΥΓ 3 Χρειάζομαι κάποιον/α να με βοηθήσει. Επειγόντως.